Η παρούσα μελέτη πραγματεύεται τον προσδιορισμό του χρόνου έναρξης της κύριας διαδικασίας, και κατ’ ακολουθίαν τον προσδιορισμό του χρόνου αναστολής της παραγραφής λόγω επιδικίας, επί απόρριψης της προσφυγής κατά της απευθείας κλήσης, από τον αρμόδιο Εισαγγελέα Εφετών. Κατά την άποψη του συγγραφέα, η νομολογιακά παγιωμένη στο συγκεκριμένο ζήτημα άποψη, θα πρέπει να αμφισβητηθεί, ενόψει της έλλειψης ρητής νομοθετικής ρύθμισης, σε συνδυασμό με την επίκληση θεσμών του ουσιαστικού και του δικονομικού ποινικού δικαίου.