Μολονότι, με βάση την πρώτη παράγραφο του άρθρου 102 Ν 4808/2021, η νεοσυσταθείσα Επιθεώρηση Εργασίας αποτελεί, πλέον, ανεξάρτητη αρχή, έστω και χωρίς νομική προσωπικότητα, ωστόσο αυτό δεν θίγει την αρμοδιότητα των Διοικητικών Πρωτοδικείων για την εκδίκαση των σχετικών διαφορών. Και τούτο διότι, παρά τα οριζόμενα στο άρθρο 66 παρ. 2 περ. γ΄ Ν 4055/2012,
για τις διαφορές από την επιβολή διοικητικών κυρώσεων εκ μέρους ανεξάρτητων αρχών, εν προκειμένω, ο προέχων χαρακτήρας της διαφοράς, με βάση τη φύση της νομοθεσίας κατ’ επίκληση της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλόμενη, αφορά σε επιβολή διοικητικών κυρώσεων για παράβαση των διατάξεων της εργατικής νομοθεσίας, οπότε η σχετική καθ’ ύλην αρμοδιότητα
κατανέμεται με βάση την ειδικότερη, έστω και προγενέστερη, ρύθμιση του άρθρου 1 παρ. 4 περ. α΄ υποπερ. αα) του Ν 1406/1983. Η ερμηνευτική αυτή εκδοχή επιβεβαιώνεται και από τη συστηματική ερμηνεία των διατάξεων του Ν 4808/2021 (πρβλ. άρθρο 19 παρ. 4, για την επιβολή κυρώσεων από τη νέα Επιθεώρηση Εργασίας και την άσκηση από τον εργοδότη της προσφυγής του άρθρου 24 παρ. 5 Ν 3996/2011). Σε προσβολή των αποφάσεων της νέας, έστω ανεξάρτητης, αρχής στα αρμόδια Διοικητικά Δικαστήρια αναφέρεται και η αιτιολογική έκθεση του Ν 4808/2021, ειδικότερα στην κατ’ άρθρο έκθεση για τη δημόσια διαβούλευσή του (βλ. σελ. 353). Υπό τα δεδομένα αυτά και ανεξάρτητα από το άρθρο 8 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας για τη διατήρηση της αρμοδιότητας, η κρινόμενη προσφυγή εισάγεται αρμοδίως και παραδεκτώς ενώπιον του εν λόγω
Δικαστηρίου (ΜΔΠρΑθ).