Ο αιτών, υπήκοος Αφγανιστάν, αιτήθηκε τη χορήγηση διεθνούς προστασίας λόγω του κινδύνου δίωξης στην πατρίδα του, αφού πολέμησε με την ιρανική πολιτοφυλακή Fatemiyoun στη Συρία από το 2015 έως το 2019. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, χρησιμοποίησε ανήλικους στρατιώτες ηλικίας κάτω των 15 ετών σε εχθροπραξίες. Η 5η Ανεξάρτητη Επιτροπή Προσφυγών απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή του αιτούντος, επικυρώνοντας την απόφαση του Περιφερειακού Γραφείου Ασύλου Θεσσαλονίκης.
Η Επιτροπή δέχτηκε ότι ο αιτών κινδυνεύει να αντιμετωπίσει δίωξη στην πατρίδα του λόγω της εθνοτικής του καταγωγής (Χαζαρά) και της συμμετοχής του στην πολιτοφυλακή Fatemiyoun, αλλά το αίτημα του απορρίφθηκε λόγω της τέλεσης εγκλήματος πολέμου, ειδικότερα της χρησιμοποίησης παιδιών σε πολεμικές επιχειρήσεις, για το οποίο ευθύνεται ατομικά, ως φυσικός αυτουργός.
Ο αιτών ισχυρίστηκε ότι δεν είχε τη δυνατότητα να αποτρέψει την χρήση των ανηλίκων και ότι ήταν υπό την πίεση των ανωτέρων του. Η Επιτροπή, ωστόσο, εκτίμησε ότι γνώριζε την απαγόρευση χρήσης ανηλίκων στον πόλεμο και ότι η άγνοια του νόμου δεν αποτελεί συγγνωστή πλάνη, δεδομένου ότι η απαγόρευση είναι διεθνώς αποδεκτή και θεσπισμένη από το Καταστατικό της Ρώμης.
Επιπλέον, η Επιτροπή ανέβαλε την επιστροφή του αιτούντος στο Αφγανιστάν, λόγω του κινδύνου να υποστεί βασανιστήρια ή άλλες απάνθρωπες πράξεις κατά την επιστροφή του, επικαλούμενη την αρχή της μη επαναπροώθησης σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης.
Συνολικά, η αίτηση του αιτούντος απορρίφθηκε ως αβάσιμη λόγω της εμπλοκής του σε έγκλημα πολέμου και της παραβίασης των διεθνών κανόνων προστασίας των παιδιών στον πόλεμο.