Ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής από επιταγές. Ισχυρισμός περί εξόφλησης της απαίτησης εκ δανείου για το οποίο εκδόθηκε η εν λόγω επιταγή. Απορριπτέος ως αόριστος καθώς δεν προσδιορίζεται η ακριβής έννομη σχέση μεταξύ της ανακόπτουσας και της καθ’ ης, η οποία αποτελεί και την υποκείμενη αιτία εκδόσεως του αξιόγραφου καθώς και οι απορρέουσες από αυτήν εκατέρωθεν υποχρεώσεις, επί τω τέλει προσδιορισμού τόσο της υφιστάμενης αναλογίας μεταξύ της παροχής της ανακόπτουσας ως εκδότριας της επιταγής και της αντιπαροχής της καθ’ ης η ανακοπή ως λήπτριας της επιταγής, όσο και του ύψους των τυχόν περιεχόμενων στην επιταγή τοκογλυφικών τόκων. Μη δυνατότητα συμπλήρωσης της αοριστίας του λόγου ανακοπής με το δικόγραφο των πρόσθετων λόγων αυτής.