Δικονομία ΣτΕ. Αναίρεση που ασκείται υπό την ισχύ του Ν. 3900/2010. Προϋποθέσεις παραδεκτού. Προβαλλόμενοι ισχυρισμοί. Ανυπαρξία νομολογίας ή αντίθεση σε υπάρχουσα νομολογία. Επιστροφή φόρου. Λόγοι αναίρεσης που πλήττουν την αναιρεσιβαλλόμενη μόνον ως προς τις παραδοχές της για τον χρόνο έναρξης της τοκοφορίας του επιστρεπτέου φόρου και του ύψους του επιτοκίου. Δεδομένου του ποσού του επιστρεπτέου φόρου, πρόδηλο ότι το ποσόν της διαφοράς υπολείπεται του χρηματικού ορίου. Αβάσιμοι οι περί του αντιθέτου ισχυρισμοί, με τους οποίους προβάλλεται ότι δεν είναι προσδιορίσιμη η χρονική περίοδος που καταλαμβάνει η απαίτηση των τόκων. Κρίση περί αντιθέσεως διατάξεως στο Σύνταγμα ή σε υπερνομοθετικής ισχύος διάταξη. Η σχετική κρίση πρέπει να διατυπώνεται απερίφραστα, ενώ, γενομένου δεκτού του σχετικού ισχυρισμού, η απόφαση εξετάζεται μόνον ως προς τους σχετικούς με την κρίση περί αντισυνταγματικότητας λόγους αναίρεσης. Η κρίση της αναιρεσιβαλλόμενης ότι για την επιστροφή του φόρου πρέπει να εφαρμοστεί το γενικώς ισχύον επιτόκιο υπερημερίας δεν ενέχει άποψη περί της αντισυνταγματικότητας του άρθρου 38 παρ. 2 του ν. 1473/1984, όπως αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθρο 3 του ν. 2120/1993.