Το εφάπαξ που καταβάλλεται στους ασφαλισμένους του Ταμείου Συντάξεων και Προνοίας Προσωπικού της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος έχει αμιγώς ανταποδοτικό χαρακτήρα, αφού το ασφαλιστικό κεφάλαιο του Κλάδου Προνοίας του παραπάνω Ταμείου σχηματιζόταν καθ’ όλο το χρόνο ασφαλίσεώς του μόνο από ασφαλιστικές εισφορές και όχι από άλλους πόρους. Και ναι μεν στην περ. γ΄ έως ε΄ της παρ. 3 του άρθρου 9 του Καταστατικού του παραπάνω ταμείου προβλέπονταν ως πόροι του Κλάδου Προνοίας και άλλα έσοδα (από τις ασφαλιστικές εργασίες της εργοδότριας τράπεζας ή θυγατρικών της εταιρειών, τόκοι και γενικά πρόσοδοι κεφαλαίων και κάθε άλλου περιουσιακού στοιχείου του κλάδου προνοίας του εν λόγω ταμείου), πλην των ασφαλιστικών εισφορών, τα έσοδα όμως αυτά, αόριστα και υποθετικά, δεν μπορούν να αποτελέσουν ασφαλές κριτήριο για το χαρακτηρισμό του επιδίκου εφ’ άπαξ βοηθήματος ως ανταποδοτικού ή μη, διότι δεν προκύπτει ότι συνέβαλαν κατά τρόπο σταθερό και μόνιμο στο σχηματισμό του ασφαλιστικού κεφαλαίου του παραπάνω Κλάδου Προνοίας. Συνεπώς το άρθρο 57 παρ. 3 του Ν 2084/1992, κατά το μέρος που θεσπίζει περιορισμό του παραπάνω ορίου του εφάπαξ που χορηγείται στους ασφαλισμένους του Ταμείου, που εξέρχονται από την ενεργό ασφάλιση κατά το χρονικό διάστημα από 1.1.1993 έως και την πλήρη κατάργηση της καταβαλλόμενης στον Κλάδο Προνοίας του Ταμείου εργοδοτικής εισφοράς, αντίκεινται στα άρθρα 4 παρ.1 και 22 παρ. 5 του Συντάγματος.