Το έργο «Η βαριά αμέλεια στο Ιδιωτικό Δίκαιο» ρίχνει φως σε ένα νομοθετικό κενό, αφού στον ΑΚ δεν αποτυπώνεται αυθεντικά κάποιος νομοθετικός ορισμός της βαριάς αμέλειας με αποτέλεσμα το κενό αυτό να καλύπτει η θεωρία και η νομολογία.
Επιχειρείται μια σφαιρική και συνοπτική οριοθέτηση και ανάλυση της βαριάς αμέλειας, όχι μόνο από θεωρητική, αλλά και από πρακτική σκοπιά, συνοδευόμενη από εκτεταμένες αναφορές νομολογίας (ημεδαπής και αλλοδαπής).
Στο βιβλίο αναλύονται, μεταξύ άλλων: το μέτρο και το καθήκον επιμέλειας, η σχέση ενσυνείδητης και βαριάς αμέλειας, η βαριά άνευ συνειδήσεως αμέλεια, τα κριτήρια της εμπειρίας, των αυξημένων γνώσεων, της στέρησης προσόντων, της προσπάθειας, της ρουτίνας, του στιγμιαίου σφάλματος. Επίσης, προτείνονται λύσεις γύρω από τα αμφιλεγόμενα, για την εν λόγω μορφή υπαιτιότητας, ζητήματα, τα οποία προκαλούν με τη σειρά τους διάφορα ερμηνευτικά προβλήματα, καθώς και δικαιοπολιτικές ανησυχίες, με αποτέλεσμα να καθίσταται επιτακτική η ανεύρεση ορθών νομικών βάσεων, που θα συμβάλλουν στην επιτυχή επίλυση αυτών.
Σκοπός της μονογραφίας είναι η ανάδειξη των θεωρητικών πτυχών και της πρακτικής επιστημονικά αξίας της βαριάς αμέλειας, ώστε να εγερθεί παραγωγικά και να εμπλουτιστεί ο επιστημονικός προβληματισμός και να προαχθεί η νομική σκέψη.