Η απρόσφορη απόπειρα, που αποτελεί αντικείμενο ερμηνείας του έργου «Η Απρόσφορη Απόπειρα – 2η έκδ.», συμπορεύθηκε με τον προϊσχύσαντα Ποινικό Κώδικα καθ’ όλη τη διάρκεια της ισχύος του, ήτοι από την 1.1.1951 μέχρι την αντικατάστασή του το 2019 με τον Ν. 4619/2019 (ΦΕΚ Α΄ 95/11.6.2019). Και αυτό παρά τη σφοδρή αντίθεση προς τον θεσμό της απρόσφορης απόπειρας εκ μέρους μιας μεγάλης μερίδος της επιστημονικής θεωρίας, η οποία απέδιδε στο άρ. 43 ΠΚ, που την τυποποιούσε, χαρακτήρα φρονηματικού αδίκου με συνέπεια την ευθεία αντίθεση του εν λόγω άρθρου, όπως γινόταν δεκτό, προς το άρ. 7 παρ. 1 του Συντάγματος.
Οι πολέμιοι της απρόσφορης απόπειρας κατάφεραν να πείσουν τελικά τους Συντάκτες του Σχεδίου του Νέου Ποινικού Κώδικα να την απαλείψουν από το Σχέδιο, το οποίο υπεβλήθη προς ψήφιση στη Βουλή. Έτσι ο Νέος Ποινικός Κώδικας άρχισε να ισχύει χωρίς την απρόσφορη απόπειρα, γεγονός που δημιούργησε στην πράξη πολλά προβλήματα, για να αναγκασθεί ο ποινικός νομοθέτης να επαναφέρει σε ισχύ, μεταξύ άλλων, και το άρ. 43 ΠΚ με τον Ν. 4855/2021.
Η επαναφορά της απρόσφορης απόπειρας στον Ποινικό Κώδικα κατέστησε αναγκαία την επανέκδοση του βιβλίου αυτού, στο οποίο ο αναγνώστης βρίσκει απάντηση σε όλα τα ζητήματα που σχετίζονται με την προβληματική του άρ. 43 του ΠΚ.