Οργανισμός Βάμβακος. Εισφορά του άρθρου 30 παρ. 1 του ν. 2040/1992. Παθητική νομιμοποίηση του ΟΠΕΚΕΠΕ και όχι του Ελληνικού Δημοσίου, μετά την κατάργηση του Οργανισμού. Επιβολή της ως άνω εισφοράς επί της συνολικής τελικώς καταβαλλόμενης στον παραγωγό τιμής κατά χιλιόγραμμο σύσπορου βάμβακος, περιλαμβανομένου και του ποσού της κοινοτικής ενίσχυσης. Νομική φύση εισφοράς. Συνιστά φόρο επί των συναλλαγών, στερούμενη ανταποδοτικού χαρακτήρα. Σκοπός επιβολής. Εφαρμοστέες διατάξεις. Διαχρονικό δίκαιο. Εξέταση συνταγματικότητας. Μη αντίθεση στο Σύνταγμα και στο άρθρο 1 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ. Περιστατικά. Αναίρεση. Λόγοι. Μη απαγόρευση από το κοινοτικό δίκαιο της επιβολής της εισφοράς, μη αποτελούσας κρατική ενίσχυση. Μη δυνατότητα αμφισβήτησης ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων, εκ μέρους των ιδιωτών, της συμφωνίας μιας ενίσχυσης με το κοινοτικό δίκαιο, δια της επικλήσεως μόνο του άρθρου 92 της Συνθήκης. Μη παρανόμως επελθούσα ζημία η πληρωμή της εισφοράς από τον υπόχρεο, ακόμη και αν ήταν προϊόν της άρνησης της Διοίκησης να προβεί σε αποδέσμευση της εγγύησης που παρέχουν οι εκκοκκιστικές επιχειρήσεις και σε επιστροφή των εγγυητικών επιστολών. Απορρίπτεται η αναίρεση (επικυρώνει την αριθ. 224/2008 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά). [εισαγωγή της υπόθεσης στην επταμελή σύνθεση με πράξη του Προέδρου του Τμήματος λόγω σπουδαιότητας].