Λαθρεμπορία- Τελωνειακή παράβαση. Πράξη Τελωνείου, με την οποία καταλογίσθηκαν ποσά στους διατελέσαντες, αλληλοδιαδόχως, νόμιμους εκπρόσωπους επιχείρησης και στο διευθυντή του λογιστηρίου της, ως συνυπαιτίων λαθρεμπορίας, ενώ κηρύχθηκαν αλληλεγγύως και εις ολόκληρο υπόχρεοι για την καταβολή των διαφυγόντων φορολογικών και λοιπών επιβαρύνσεων και του συνόλου των επιβληθέντων στους συνυπαιτίους πολλαπλού τέλους. Αλληλεγγύως και εις ολόκληρο υπόχρεες οι ΑΕ, ως αστικώς συνυπεύθυνες. Πραγματικά περιστατικά. Αποδόθηκαν ελλιπώς, κατά μήνα, οι αντιστοιχούσες στην πωληθείσα ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας φορολογικές και λοιπές επιβαρύνσεις ΕΦΚ, ΔΕΤΕ και ΦΠΑ επί του ΕΦΚ. Αβάσιμος ο λόγος της προσφυγής, περί ανυπαρξίας υπαιτιότητας των προσφευγόντων, λόγω, αποκλειστικώς, της αλματώδους αύξησης της πελατειακής βάσης της επιχείρησης, της αλλαγής στον κύκλο τιμολόγησης και των προβλημάτων μηχανοργάνωσης. Σε εσφαλμένη προϋπόθεση ερείδεται ο ισχυρισμός, ότι ήταν αδύνατη η καταβολή της ένδικης οφειλής, λόγω της δέσμευσης του συνόλου των τραπεζικών καταθετικών λογαριασμών της επιχείρησης. Στην κλήση προς απολογία των προσφευγόντων προσδιορίζονταν με ακρίβεια τα πραγματικά περιστατικά που συνιστούν την αποδιδόμενη τελωνειακή παράβαση. Οι προσφεύγοντες είχαν πλήρη γνώση και θέληση (δόλο), χωρίς να προσαπαιτείται ειδικότερη περαιτέρω αναφορά σε σχέση με τη συνδρομή του στοιχείου του δόλου. Η διάταξη του αρ.150 του Τελωνειακού Κώδικα δεν αντίκειται στην αρχή της αναλογικότητας. Απορρίπτει την προσφυγή.