Το νέο ευρωπαϊκό νομοθέτημα για το κλίμα αποτελεί τον πλέον πρόσφατο κρίκο σε μια αλυσίδα ενωσιακών μέτρων για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής τα οποία διακρίνονται για την προσήλωσή τους στο πνεύμα του Πρωτοκόλλου του Κιότο και της Συμφωνίας των Παρισίων, ταυτόχρονά όμως και τον πρώτο κρίκο στην αλυσίδα των ενωσιακών μέτρων υλοποίησης της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας, εγκαινιάζοντας τη στροφή της Ένωσης προς ένα διαφορετικό, πολύ πιο οικολογικό, μοντέλο ανάπτυξης. Στην παρούσα μελέτη επιχειρείται μια συνοπτική παρουσίαση των κυριότερων ρυθμίσεων του εν λόγω νομοθετήματος, ιδίως των σχετικών με την επίτευξη των στόχων για κλιματική ουδετερότητα και προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή και με τους μηχανισμούς αξιολόγησης της προόδου που θα σημειώνεται. Για την καλύτερη κατανόησή τους, κρίνεται πάντως σκόπιμο να προηγηθεί μια, κατ’ ανάγκη σχηματική, περιγραφή του γενικότερου πλαισίου, διεθνούς και ευρωπαϊκού, όπου εντάσσονται.