Η ειδική αθλητική αναγνώριση των εθνικών αθλητικών ομοσπονδιών συνιστά αναμφιβόλως κομβική εκδήλωση της εθνικής πολιτικής για τον αθλητισμό στα κράτη με σύστημα κρατικού παρεμβατισμού, όπως η Ελλάδα. Στην παρούσα μελέτη γίνεται παρουσίαση των βιβλιογραφικών και νομολογιακών απόψεων σχετικά με τη νομική φύση της ειδικής αθλητικής αναγνώρισης, τις προϋποθέσεις, τη διαδικασία, την χρονική ισχύ χορήγησής της και τις έννομες συνέπειές της και επιχειρείται η εξαντλητική ανάλυση των επί μέρους ζητημάτων και η κριτική προσέγγιση του υφιστάμενου νομοθετικού καθεστώτος, υπό το πρίσμα υπέρτερης τυπικής ισχύος διατάξεων.