Η μελέτη αναδεικνύει τον διαφορετικό ρόλο του ανταλλάγματος σε γωνιακές και ευθύγραμμες σχέσεις. Διαπιστώθηκε ότι το αντάλλαγμα δεν είναι αυτό καθαυτό στις γωνιακές σχέσεις η νόμιμη αιτία για την οριστική διατήρηση της κυριότητας εκ μέρους του καλόπιστου νέου κυρίου, αλλά υποκρύπτεται στην κτήση ακριβώς του ανταλλάγματος ένα εγγυοδοτικό εκταμίευμα, που με την επικουρία του αδικαιολόγητου πλουτισμού ενισχύει άλλες, συντρέχουσες αξιώσεις του πρώην κυρίου κατά του ενδιάμεσου λήπτη και νομέα (αδικοπρακτική, συμβατική ή στο πλαίσιο της μη γνήσιας διοίκησης αλλοτρίων ευθύνη). Ο αδικαιολόγητος πλουτισμός αναλαμβάνει τότε πράγματι μια καίρια, εξασφαλιστική λειτουργία, η οποία όμως δεν υφίσταται στις ευθύγραμμες σχέσεις, επειδή η αποκαταστατική λειτουργία του αδικαιολόγητου πλουτισμού είναι και η μόνη δυνατή, καθώς δεν είναι νοητή σε αυτές τις σχέσεις μια παράλληλη, συμβατική ή αδικοπρακτική, ευθύνη του ενδιάμεσου λήπτη, αφού δεν υπάρχει καμία επέμβαση σε ξένη περιουσία.