Το ζήτημα της ηλεκτρονικής απάτης έναντι των πελατών των πιστωτικών ιδρυμάτων, η οποία συντελείται στο πλαίσιο ηλεκτρονικής τραπεζικής, έχει λάβει τη μορφή μάστιγας τα τελευταία χρόνια. Τα στατιστικά στοιχεία καταδεικνύουν τη διάσταση του φαινομένου στις καθημερινές ηλεκτρονικές τραπεζικές συναλλαγές, ειδικά δε την αξιοποίηση του επονομαζόμενου phishing για απατηλές δράσεις, αναδεικνύοντας την ανάγκη προστασίας των πελατών των τραπεζών, φυσικών και νομικών προσώπων, χρηστών της ηλεκτρονικής τραπεζικής. Υπό το πρίσμα αυτό, μετά από μια σύντομη αναφορά σε αυτό το εντεινόμενο φαινόμενο της σύγχρονης εποχής, θα καταγραφούν οι συνήθεις και βασικές πρακτικές της ηλεκτρονικής απάτης στο πλαίσιο της ηλεκτρονικής τραπεζικής, προκειμένου στη συνέχεια να αναλυθούν οι νομικές βάσεις έγερσης συμβατικών και αδικοπρακτικών αξιώσεων των χρηστών του internet-banking κατά του πιστωτικού ιδρύματος. Ταυτόχρονα, θα αναδειχθούν τα κρίσιμα στοιχεία που θα μπορούσαν να θεμελιώσουν κατά περίπτωση την υπαιτιότητα (ή συνυπαιτιότητα) της τράπεζας, ενώ συγχρόνως θα παρατεθούν οι πρόσφατες θέσεις της νομολογίας στα επιμέρους κρίσιμα ζητήματα και τέλος στο πλαίσιο των καταληκτικών επισημάνσεων της παρούσας θα γίνει μία σύνοψη, με κριτική αναφορά και στην προσφάτως εισαχθείσα ρύθμιση για τον περιορισμό της αστικής ευθύνης των τραπεζών έναντι των πελατών τους.