Αντικείμενο της παρούσας μελέτης αποτελεί η ανάδειξη και η προσπάθεια ερμηνευτικής αντιμετώπισης των νομικών ζητημάτων που ανακύπτουν από την επίδραση του Ν 4800/2021 στην υποχρέωση των γονέων για διατροφή των ανήλικων παιδιών τους. Εκκινώντας από την ΑΚ 1489 παρ. 2, κατά την οποία οι γονείς ευθύνονται από κοινού στη διατροφή του παιδιού τους κατά την αναλογία των δυνάμεών τους, στη μελέτη θεμελιώνεται η άποψη ότι η έκταση της υποχρέωσης των γονέων για διατροφή δεν επηρεάζεται από τη μορφή της ρύθμισης της άσκησης της επιμέλειας (λ.χ. συνεπιμέλεια, αποκλειστική επιμέλεια ή λειτουργική κατανομή της επιμέλειας). Αντίθετα, κρίσιμος παράγων που επιδρά στην έκταση της ως άνω υποχρέωσης αποτελεί ο χρόνος διαμονής του παιδιού με καθέναν από τους γονείς του ενόψει και της νέας ΑΚ 1520. Έτσι, η μελέτη εστιάζει σε τέσσερις περιπτώσεις: στην ισόχρονη εναλλασσόμενη διαμονή, στην ιδιαίτερα διευρυμένη επικοινωνία, στην απλή διευρυμένη επικοινωνία και στην περιορισμένη επικοινωνία του παιδιού με τον γονέα με τον οποίον συνήθως δεν διαμένει.