Οι σύγχρονες νομοθετικές αντιλήψεις προωθούν τη δικονομική έκφραση του τεκμηρίου αθωότητας και συμβάλλουν στην αντιμετώπιση του κατηγορουμένου με όρους αμεροληψίας και εμπιστοσύνης. Επιβάλλεται ωστόσο επαγρύπνηση στη διαφαινόμενη «μετάλλαξη» του τεκμηρίου αθωότητας σε «τεκμήριο ενοχής» και έγκαιρη συνειδητοποίηση ότι το τεκμήριο αθωότητας αποτελεί εν τέλει εγγύηση για τις ελευθερίες του πολίτη.