Η παρούσα εργασία παρουσιάζει τον νέο κανονισμό της ΕΕ για τις «ψηφιακές υπηρεσίες». Ρυθμίζεται η ευθύνη των «ενδιάμεσων» για παράνομο ή επιβλαβές περιεχόμενο και όχι μακριά από το μοντέλο της απαρχαιωμένης Οδηγίας 2000/31. Η πλέον σημαντική εξέλιξη είναι η εισαγωγή ενός πυραμιδοειδούς συστήματος που εισάγει ρυθμιστικές υποχρεώσεις στις ενδιάμεσες υπηρεσίες για τη διαφάνεια των όρων χρήσης, την ενημέρωση των χρηστών και την τήρηση υποχρεώσεων αναφορών. Στον πυρήνα του νέου κανονιστικού περιβάλλοντος βρίσκεται η ευθύνη των υπηρεσιών φιλοξενίας, συμπεριλαμβανομένων, μεταξύ άλλων, των Πολύ Μεγάλων Διαδικτυακών Πλατφορμών και των Πολύ Μεγάλων Μηχανών Αναζήτησης. Το νέο πλαίσιο συνιστά ένα αυστηρά ρυθμιζόμενο περιβάλλον συμμόρφωσης το οποίο μένει ακόμη να δοκιμαστεί όταν εφαρμοστεί από το νέο Φορέα, τον Συντονιστή Ψηφιακών Υπηρεσιών.