Η μελέτη αναδεικνύει δύο κομβικές, και παράλληλα προβληματικές, θέσεις της σύγχρονης νομολογίας στο πεδίο των εγκλημάτων κατά της γενετήσιας ελευθερίας. Πρόκειται αφενός για την προσέγγιση της έννοιας «της γενετήσιας πράξης» ως βασικού στοιχείου του βιασμού και των σχετικών εγκλημάτων που αφορούν ανηλίκους, και αφετέρου για την πρόσληψη της διακεκριμένης μορφής παιδικής πορνογραφίας που τελείται με την μορφή της απλής κατοχής παιδοπορνογραφικού υλικού ανηλίκων κάτω των δεκαπέντε ετών. Η μελέτη προβάλλει την ανάγκη για σεβασμό των ρυθμίσεων του νέου Ποινικού Κώδικα σύμφωνα με την αρχή της νομιμότητας και της ασφάλειας δικαίου, ως προς την έννοια της γενετήσιας πράξης καθώς και την ανάγκη αποκατάστασης του σεβασμού στις αρχές της ενοχής και της αναλογικότητας κατά την ερμηνεία των διακεκριμένων μορφών του εγκλήματος της παιδικής πορνογραφίας. Διατυπώνει έτσι το αίτημα υπηρέτησης του κράτους δικαίου τόσο όταν ο νομοθέτης το σέβεται όσο και όταν το θέτει υπό αμφισβήτηση στο πλαίσιο μιας άκριτης αυστηροποίησης της ποινικής καταστολής.