Το «Κράτος Δικαίου» αποτελεί μία από τις θεμελιώδεις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), ως απαραίτητη προϋπόθεση για την προστασία όλων των λοιπών θεμελιωδών αξιών, την εύρυθμη λειτουργία της ΕΕ και την εν γένει προώθηση της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Τα τελευταία χρόνια, όμως, παρατηρείται η απροκάλυπτη παραβίαση του ενωσιακού δικαίου, ιδίως από τις «ανελεύθερες δημοκρατίες» εντός της ΕΕ. Παρότι θεωρείται νομικά αδύνατη η αναγκαστική αποβολή κράτους από την οικογένεια των ευρωπαϊκών κρατών μελών, τα διαθέσιμα εργαλεία για την πειθάρχηση των -αυταρχικών, πλέον- μελών δεν είναι πια τόσο ασαφή, αργοκίνητα και αδύναμα, ενώ, σε αυτό το πλαίσιο, το ΔΕΕ κατά κανόνα πράττει το καθήκον του. Εντούτοις, σε συνδυασμό με το φαινόμενο της αμφισβήτησης των ευρωπαϊκών αξιών και της υπεροχής του ενωσιακού δικαίου, διερωτάται κανείς τι μέλλει γενέσθαι στο ενωσιακό τοπίο, αν η κρίση του Κράτους Δικαίου στην ΕΕ είναι μια νέα «κανονικότητα» στην οποία πρέπει όλοι να προσαρμοστούν, αντί να αντιμετωπιστεί επιτέλους αποτελεσματικά.