Σαφέστατα, παρουσιάζει ενδιαφέρον το αν και κατά πόσο ο φυσικός αυτουργός των Σεξουαλικών Εγκλημάτων είναι «επικίνδυνος εγκληματίας», αλλά και οι «Νέες Μορφές Δικαιοσύνης» που κατευθύνονται στην καταπολέμησή της συγκεκριμένης επικινδυνότητας. Η «επικινδυνότητα», και δη η «ιδιαίτερη επικινδυνότητα» παρουσιάζει ιδιαίτερη νομική φύση, που χρήζει εξειδίκευσης. Στα πλαίσια της μελέτης λαμβάνει χώρα η εξειδίκευση της «επικινδυνότητας» των φυσικών αυτουργών Σεξουαλικών Εγκλημάτων και αναλύονται οι «Νέες Μορφές Απονομής Δικαιοσύνης» για τη λειτουργική καταπολέμησή της (Αποκαταστατική Δικαιοσύνη, Θεραπευτική Δικαιοσύνη και Εξασφαλιστική Κράτηση), αλλά και τα μη συμβατικά μέτρα της «Υποχρεωτικής Θεραπείας», της «Επιτήρησης των φυσικών αυτουργών σεξουαλικών ποινικών αδικημάτων» μετά από την αποφυλάκισή τους και η «δημιουργία ειδικού μητρώου φυσικών αυτουργών σεξουαλικών εγκλημάτων». Τέλος, αναλύεται το άρθρο 352Α ΠΚ για την «Ψυχοδιαγνωστική εξέταση και Θεραπεία του φυσικού αυτουργού και του θύματος εγκλημάτων κατά της γενετήσιας ελευθερίας και της οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής» και οδηγούμαστε στον Επίλογό μας για το ζήτημα της επικινδυνότητας αυτής.