Η μελέτη αυτή πραγματεύεται τις ειδικές κατηγορίες μαρτύρων, δηλ. τους προστατευόμενους μάρτυρες σε αντιδιαστολή με τους «μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος», τους ανώνυμους μάρτυρες μαζί με τους εξ ακοής μάρτυρες, τα «πρόσωπα εμπιστοσύνης», καθώς και τους κεκαλυμμένα δρώντες αστυνομικούς (Verdeckte Ermittler). Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, εκτός από την παραβίαση της αρχής της αμεσότητας, η αποτελεσματική άσκηση του δικαιώματος του κατηγορουμένου (άρθρ. 6 παρ. 3δ΄ ΕΣΔΑ) να εξετάζει τους μάρτυρες κατηγορίας δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί, όταν ο μάρτυρας δεν τίθεται στη διάθεση του κατηγορουμένου ή όταν δεν αποκαλύπτει στοιχεία της ταυτότητάς του. Ωστόσο, από την αναζήτηση της ουσιαστικής αλήθειας και το γεγονός ότι η βαριά και οργανωμένη εγκληματικότητα δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί διαφορετικά συνάγεται - και υπό προϋποθέσεις βέβαια - η αναγκαιότητα της εξέτασης των ανωτέρω μαρτύρων.