Στην μελέτη εξετάζονται οι προϋποθέσεις που πρέπει να συντρέχουν, ώστε μια συμπεριφορά να υπαχθεί στο έγκλημα του άρθρου 217 παρ. 3 ΠΚ. Αξιοποιείται για τον σκοπό αυτόν η πάγια νομολογία του ακυρωτικού μας δικαστηρίου και ερμηνεύονται οι επιμέρους όροι της «ευθείας βλάβης άλλου στις έννομες σχέσεις του», καθώς και της «βλάβης του συμφέροντος του δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα». Τέλος, ερευνάται η σχέση της πλαστογραφίας κατά το άρθρο 217 παρ. 3 ΠΚ με το έγκλημα της απάτης κατά το άρθρο 386 ΠΚ.