Η χρήση της τεχνολογίας της απομακρυσμένης βιομετρικής ταυτοποίησης σε δημόσια προσβάσιμους χώρους από τις αρχές επιβολής του νόμου αποτέλεσε σημείο διαφωνίας κατά τις διαπραγματεύσεις για τη θέσπιση του Κανονισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την τεχνητή νοημοσύνη. Τα τρία Ευρωπαϊκά όργανα, η Επιτροπή, το Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο, εξέφρασαν διαφορετικές προσεγγίσεις ως προς την ρύθμιση της χρήσης της συγκεκριμένης τεχνολογίας. Ταυτόχρονα, η απόφαση του ΕΔΔΑ στην υπόθεση Glukhin κατά Ρωσίας κατέστησε σιωπηρά σαφές ότι το Δικαστήριο δε θα λάβει θέση στο ζήτημα της χρήσης τέτοιων τεχνολογιών από τις αρχές επιβολής του νόμου, παραχωρώντας περιθώριο για την επίλυση του ζητήματος σε πολιτικό επίπεδο. Οι τελικές διαπραγματεύσεις των τριών Ευρωπαϊκών οργάνων κατέληξαν σε έναν συμβιβασμό που, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται να επιτυγχάνει τη λεπτή ισορροπία μεταξύ, αφενός, της δυνατότητας των αρχών επιβολής του νόμου να καταπολεμούν αποτελεσματικά τους εγκληματίες που εκμεταλλεύονται την τελευταία χρήση της τεχνολογίας και, αφετέρου, του σεβασμού της αρχής της αναλογικότητας και των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Μελλοντικά, αναμένεται με ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίον θα εφαρμοσθούν οι διατάξεις του Κανονισμού για την χρήση της συγκεκριμένης τεχνολογίας από τις αρχές επιβολής του νόμου στην πράξη.