Η χρηματοπιστωτική κρίση κατέστησε αναγκαία τη χορήγηση κρατικών ενισχύσεων προς τις τράπεζες. Οι εν λόγω κρατικές ενισχύσεις διασφάλιζαν μεν την σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος, ήταν όμως επίσης πιθανόν να στρεβλώσουν τον ανταγωνισμό. Στο πλαίσιο αυτό κρίθηκε σκόπιμο να εφαρμόσουν οι τράπεζες δικαιούχοι κρατικών ενισχύσεων αντισταθμιστικά μέτρα για την προστασία του ανταγωνισμού. Στην παρούσα μελέτη εξετάζονται συγκεκριμένες περιπτώσεις αντισταθμιστικών μέτρων και επιχειρείται αξιολόγηση της αποτελεσματικότητάς τους ως προς την προστασία του ανταγωνισμού.