Η αρχή της φορολογικής δικαιοσύνης ως γενική αρχή του ουσιαστικού φορολογικού δικαίου έχει διαχρονική αξία σε μια Δημοκρατία (République), ανεξαρτήτως του βαθμού τυποποίησης αυτής σε ρητές νομικές διατάξεις και της θέσης της στην ιεραρχία των κανόνων δικαίου, ο σεβασμός δε αυτής προσδίδει ουσιαστική κοινωνική νομιμοποίηση στη μονομερή επιβολή φόρων από το Κράτος σε βάρος των υπαγομένων στην κυριαρχική του εξουσία πολιτών. Ως εκ της διαχρονικής της αξίας για μια δημοκρατική κοινωνία, η αρχή αυτή, προσεγγιζόμενη μέσα από τη μελέτη της φορολογικής ιστορίας και δη μέσα από τα διαθέσιμα γραπτά τεκμήρια της νομολογίας και της θεωρίας, όπως η τελευταία διαμορφώθηκε εξελικτικά από συγγραφείς εγνωσμένου κύρους, συμβάλλει στον εντοπισμό και στην καλύτερη κατανόηση ορισμένων, περισσότερο σταθερών (αν και όχι εξ ορισμού άκαμπτων), δομικών παραμέτρων που (πρέπει να) αποτελούν ασφαλή πυξίδα κατά τη νομοθέτηση και την πρακτική εφαρμογή ενός κλάδου δικαίου όπως το φορολογικό δίκαιο, που διακρίνεται για τον ευμετάβλητο και συγκυριακό χαρακτήρα του. Η επιχειρούμενη με την παρούσα εργασία προσέγγιση του εκτενούς συγγραφικού έργου του Γεωργίου Κοφινά από την οπτική γωνία της αρχής της φορολογικής δικαιοσύνης επιδιώκει αφενός να φωτίσει την αρχή αυτή υπό το πρίσμα της διεισδυτικής ματιάς του και αφετέρου να αποτελέσει αφορμή γνωριμίας των σύγχρονων μελετητών και εφαρμοστών του φορολογικού δικαίου με τον Γεώργιο Κοφινά, ο οποίος συνέβαλε σημαντικά στην εξέλιξη του φορολογικού δικαίου ως διακριτού δικαιϊκού κλάδου στη χώρα μας.