Το παρόν άρθρο επικεντρώνεται πρώτον στην εξέταση των σταθμίσεων στις οποίες το ΕΔΔΑ έχει προβεί προκειμένου να κρίνει εάν υφίστανται παραβιάσεις του δικαιώματος πρόσβασης σε δικαστήριο στο στάδιο της έφεσης και δεύτερον στην επίδρασή τους στην πρόσφατη απόφαση ΑΠ 1252/2024. Ειδικότερα, αναλύεται το περιεχόμενο του δικαιώματος πρόσβασης σε δικαστήριο όπως προκύπτει από τη σχετική νομολογία του ΕΔΔΑ και εντοπίζονται οι παράγοντες τους οποίους το ΕΔΔΑ σταθμίζει προκειμένου να κρίνει τους περιορισμούς του δικαιώματος ως σύμφωνους ή μη με την ΕΣΔΑ. Εν συνεχεία, αναγιγνώσκεται η απόφαση ΑΠ 1252/2024 υπό την οπτική του άρθρου 6 ΕΣΔΑ. Έτσι, αναδεικνύεται το γεγονός ότι το Ακυρωτικό απομακρύνεται από παλαιότερες φορμαλιστικές προσεγγίσεις και προβαίνει σε ουσιαστική αξιολόγηση και στάθμιση όλων των παραγόντων κατά την ερμηνεία των σχετικών διατάξεων του ΚΠΔ. Ωστόσο, παραμένει ζητούμενο η ρητή αναφορά στο δικαίωμα πρόσβασης σε δικαστήριο και στη σχετική νομολογία του ΕΔΔΑ, ώστε η λειτουργική σύνδεση της Σύμβασης και των διατάξεων του ΚΠΔ να εμπεδωθεί στην ελληνική έννομη τάξη.