Το άρθρο εξετάζει τη χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης (ΤΝ) στη δικαστική λειτουργία, εστιάζοντας στις επιβοηθητικές εφαρμογές, την απονομή δικαιοσύνης και τις απαιτούμενες προσαρμογές. Η ΤΝ μπορεί να υποστηρίξει την ανάλυση νομικών κειμένων, την οργάνωση δικογραφιών, τη διαχείριση νομολογίας και την εξωδικαστική επίλυση διαφορών, ενώ παράλληλα εγείρει ερωτήματα για την αμεροληψία και την ηθική της χρήση. Προβλεπτικά συστήματα, όπως το COMPAS, χρησιμοποιούνται για στατιστική μοντελοποίηση, αλλά κινδυνεύουν να ενσωματώσουν προκαταλήψεις. Παράλληλα, εφαρμογές όπως ρομπότ-δικαστές εφαρμόζονται διεθνώς, δημιουργώντας προβληματισμούς για τη μαθηματικοποίηση της δικαστικής κρίσης. Οι απαραίτητες προσαρμογές περιλαμβάνουν τη διασφάλιση της κυβερνοασφάλειας και της διαφάνειας, με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Παρά την πρόοδο, η δικαιοσύνη απαιτεί ενσυναίσθηση και ανθρώπινη συνείδηση, στοιχεία που δεν μπορεί να αντικαταστήσει η ΤΝ.