Στην ελληνική έννομη τάξη το κύριο μέσο παροχής προσωρινής δικαστικής προστασίας στις ακυρωτικές διοικητικές διαφορές είναι η αναστολή εκτέλεσης της προσβαλλόμενης επί ακυρώσει διοικητικής πράξης. Παρουσιάζεται συνοπτικώς το νομικό καθεστώς της αιτήσεως αναστολής, με έμφαση στη συνταγματική κατοχύρωσή της, στον παρεπόμενο χαρακτήρα της, στις προϋποθέσεις ευδοκίμησης, στη χορηγούμενη προσωρινή διαταγή για τη διασφάλιση ταχύτερης προστασίας και στην εξουσία του δικαστή της αναστολής να διατάξει τα κατά την κρίση του κατάλληλα μέτρα ανεξαρτήτως των προτάσεων των διαδίκων. Τέλος, επιχειρείται σύντομη αποτίμηση της αποτελεσματικότητας της αίτησης αναστολής σε σύγκριση, ιδίως, με τις δικονομικές δυνατότητες του Γάλλου δικαστή των ασφαλιστικών μέτρων.