Με την παρούσα μελέτη εξετάζονται τα βασικά νομικά ζητήματα που δύναται να προκύψουν στην ελληνική έννομη τάξη κατά τη διερεύνηση εγκλημάτων με άντληση ψηφιακών δεδομένων από το Διαδίκτυο των Πραγμάτων (ΔτΠ) και ειδικότερα από κινητές και φορετές συσκευές (mobile/wearable devices). Επιχειρείται να απαντηθούν τα ακόλουθα ερωτήματα σε σχέση με την πιθανή αξιοποίηση στην ποινική δίκη των δεδομένων που παράγονται από τη χρήση συσκευών του ΔτΠ, οι οποίες δεν έχουν σχεδιαστεί ως εργαλεία για χρήση σε ανακριτικές διαδικασίες αλλά ως καταναλωτικά προϊόντα: α) είναι εφικτή η παρακολούθηση τέτοιων συσκευών από τις αρχές για τη διακρίβωση εγκλημάτων, όπως ακριβώς διατάσσεται η παρακολούθηση των ηλεκτρονικών επικοινωνιών με την ανακριτική πράξη της άρσης απορρήτου των επικοινωνιών; β) Εφόσον κατασχεθεί μία συσκευή του ΔτΠ υπό ποιες προϋποθέσεις έχουν πρόσβαση οι ανακριτικές αρχές στα αποθηκευμένα σε αυτήν δεδομένα, ώστε να αποτελέσουν πιθανά αποδεικτικά στοιχεία; γ) Με δεδομένο το γεγονός ότι η χωρητικότητα των συσκευών αυτών είναι σχετικά περιορισμένη, με βάση ποιο πλαίσιο είναι εφικτή η κατάσχεση από τις αρχές αποθηκευμένων δεδομένων σε υπολογιστικό νέφος; δ) Επιτρέπεται η αξιοποίηση των εν λόγω δεδομένων εφόσον επιπλέον γίνεται χρήση τεχνολογιών τεχνητής νοημοσύνης από τις εν λόγω συσκευές;