Στην προκείμενη περίπτωση, ο ενάγων συνήψε ερωτική σχέση με την πρώτη εναγομένη το 1984 και αναγνώρισε εκουσίως την κόρη τους το 1986. Το 2005, πληροφορήθηκε ότι δεν είναι ο βιολογικός πατέρας της, καθώς η σύλληψη έγινε μέσω τεχνητής γονιμοποίησης. Προσπάθησε να επιβεβαιώσει την πατρότητα μέσω εξετάσεων DNA, αλλά οι εναγόμενες δεν συνεργάστηκαν.
Ο ενάγων άσκησε αγωγή για την ακύρωση της αναγνώρισης λόγω ουσιώδους πλάνης. Το Εφετείο, βασιζόμενο στην άρνηση των εναγομένων να υποβληθούν σε εξετάσεις, δέχθηκε την αγωγή του ενάγοντος και ακύρωσε την αναγνώριση. Οι ενστάσεις των εναγομένων απορρίφθηκαν ως αβάσιμες.