Από τις διατάξεις του άρθρου 115 ΚΦΕ (Ν 2238/1994) θεσπίζεται προσωπική και αλληλέγγυος ευθύνη των φυσικών προσώπων που είναι διευθυντές, διαχειριστές και γενικά εντεταλμένοι στη διοίκηση των ΕΠΕ και στων οποίων τα διευθυντικά καθήκοντα προδήλως περιλαμβάνεται και η μέριμνα για τη συμμόρφωση του νομικού προσώπου προς τις απορρέουσες από τη φορολογική νομοθεσία υποχρεώσεις. Ειδικότερα ευθύνονται και τα πρόσωπα εκείνα που κατά τον χρόνο της διαλύσεως αυτής ή και κατά τη διάρκεια της λειτουργίας της την διοικούν και την εκπροσωπούν νομίμως. Ως χρόνος διαλύσεως της εταιρείας περιορισμένης ευθύνης, κατά την έννοια των παρ. 2 και 3 του άρθρου 115 ΚΦΕ, λογίζεται η λύση και θέση αυτής σε εκκαθάριση και όχι η περάτωση της νομικής προσωπικότητάς της, η οποία επέρχεται με την περάτωση της εκκαθαρίσεως και τη διανομή
του προϊόντος εκκαθαρίσεως της εταιρικής περιουσίας. Κατ’ ακολουθία, οι εκκαθαριστές ΕΠΕ δεν ευθύνονται, υπό την ιδιότητά τους αυτή, για τα χρέη της εταιρείας που γεννήθηκαν πριν από τη θέση της σε εκκαθάριση καθότι αντίθετη ερμηνευτική εκδοχή θα έβαινε πέραν του σκοπού που εξυπηρετούν οι (στενώς ερμηνευτέες διατάξεις) του ΚΦΕ, διότι θα οδηγούσε στο άτοπο να
απαλλάσσεται ο διαχειριστής από τα κατά τον χρόνο της λύσεως της εταιρείας και θέσεώς της σε εκκαθάριση χρέη και να επιβαρύνεται πλέον ο εκκαθαριστής, αν και αμέτοχος στη δημιουργία των χρεών αυτών και στη μη εξόφλησή τους. Περαιτέρω, η υιοθέτηση της αντίθετης απόψεως, η οποία εγκαθιδρύει ευθύνη για αλλότρια χρέη, θα είχε ως αποτέλεσμα την άρνηση αναλήψεως καθηκόντων εκκαθαριστή εταιρείας από έμπειρα και ικανά στελέχη και την κατά τον τρόπο αυτό δυσλειτουργία των νομικών προσώπων που τελούν υπό εκκαθάριση. Παραπομπή στην επταμελή σύνθεση λόγω σπουδαιότητας.