Φορολογία επί ζύθου. Νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το δικαίωμα επιστροφής εισπραχθέντων κατά παράβαση του κοινοτικού δικαίου φόρων. Αρχή της δικονομικής αυτονομίας, της ισοδυναμίας και της αποτελεσματικότητας. Ανάκληση φορολογικών δηλώσεων λόγω πραγματικής ή νομικής πλάνης. Κώδικας Φορολογικής Διαδικασίας (4174/2013). Διέπει και τη φορολογία επί ζύθου. Υποβολή τροποποιητικής δήλωσης, η οποία αναφέρεται στη συμπληρωματική δήλωση του προϊσχύσαντος Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος, πλην συμπεριλαμβάνει κατά την αληθή έννοια της διάταξης και την ανάκληση υποβληθείσας δήλωσης στην περίπτωση νομικού ή πραγματικού σφάλματος. Δυνατότητα ανάκλησης και σε μεταγενέστερο έτος της υποβολής της δήλωσης και μέχρι του χρόνου παραγραφής της σχετικής φορολογικής αξίωσης του Δημοσίου. Αποκλειστική η διαδικασία ανάκλησης. Έλλειψη δυνατότητας άσκησης αυτοτελούς προσφυγής προς ανάκληση της δήλωσης, όπως στο προϊσχύσαν καθεστώς. Καθιέρωση ειδικής διοικητικής διαδικασίας με υποχρέωση άσκησης ενδικοφανούς προσφυγής κατά της πράξης προσδιορισμού φόρου και οποιασδήποτε εκτελεστής πράξης που σχετίζεται με τη φορολογική υποχρέωση προσώπου. Τέτοια είναι και η ρητή πράξη απόρριψης της τροποποίησης δήλωσης ή του αιτήματος επιστροφής φόρου είτε και η τεκμαιρόμενη απόρριψή τους. Κρίση ότι η προσφεύγουσα δεν μπορούσε το πρώτον με την προσφυγή του ΚΔΔ να ανακαλέσει τις τριμηνιαίες δηλώσεις του φόρου ζύθου, αλλά όφειλε να υποβάλει τροποποιητικές δηλώσεις στη ΔΟΥ και σε περίπτωση απόρριψης να ακολουθήσει την ενδικοφανή προδικασία του άρθρου 63 του ΚΦΔ, η επί της οποίας και μόνο απόφανση της Διοίκησης μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο προσφυγής στο διοικητικό δικαστήριο. Απορρίπτει την προσφυγή.