Αριθμός 908/2022
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Δ’ Πολιτικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ευστάθιο Νίκα, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη (λόγω κωλύματος της Αντιπρόεδρου Κωστούλας Φλουρή - Χαλεβίδου), Μαρία Βάρκα, Άννα Αγγελάτου - Βασιλείου, Γεωργία Κατσιμαγκλή και Αθανάσιο Τσουλό, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 24 Σεπτεμβρίου 2021, με την παρουσία και του Γραμματέα Αθανασίου Λιάπη, για να δικάσει μεταξύ:
Των αναιρεσειόντων: 1) Α. Σ. του Σ., κατοίκου Πανοράματος Θεσσαλονίκης και 2) ομόρρυθμης εταιρείας με την επωνυμία “...”, που εδρεύει στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης και εκπροσωπείται νόμιμα, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Αργύριο Αργυριάδη με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 ΚΠολΔ.
Της αναιρεσίβλητης: Εταιρείας περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία “...”, που εδρεύει στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Δημήτριο Γαλλή με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 ΚΠολΔ.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 11-9-2017 αίτηση της ήδη αναιρεσίβλητης και των Ν. και Ι. Γ. του Β., μη διαδίκων στην παρούσα δίκη, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 4997/2018 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 1034/2020 του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητούν οι αναιρεσείοντες με την από 19-6-2020 αίτησή τους.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης αυτής, με Εισηγητή τον Αρεοπαγίτη Αθανάσιο Τσουλό, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση από 19-6-2020 και με αριθμ. καταθ. …/2020 αίτηση αναίρεσης της, εκδοθείσας, αντιμωλία των διαδίκων, κατά την διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, υπ' αριθμ. 1034/2020 απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, έχει ασκηθεί νομότυπα (άρθρα 552, 553 παρ. 1, 556, 558, 566 παρ. 1 ΚΠολΔ. σε συνδ. 741 και 769 ΚΠολΔ) και εμπρόθεσμα (564 παρ. 3 Κ.Πολ.Δ), και πρέπει να ερευνηθεί ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων αυτής (άρθρο 577 παρ. 1 και 3 ΚΠολΔ).
Κατά το άρθρο 259 του Ν. 4072/2012, η ομόρρυθμη εταιρεία λύεται: α) με την πάροδο του χρόνου διαρκείας της, β) με απόφαση των εταίρων, γ) με την κήρυξή της σε πτώχευση και δ) με δικαστική απόφαση ύστερα από αίτηση εταίρου, εφόσον υπάρχει σπουδαίος λόγος. Βάσει της διατάξεως του άρθρου 259 παρ. 2 του ίδιου νόμου, η αίτηση εκδικάζεται από το Μονομελές Πρωτοδικείο της έδρας της εταιρίας κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας. Η δικαστική λύση της ομόρρυθμης εταιρίας για σπουδαίο λόγο είναι δυνατό να επέλθει είτε η εταιρεία είναι ορισμένου είτε αορίστου χρόνου. Ο σπουδαίος λόγος κρίνεται κατά τις περιστάσεις και σε συνάρτηση με τη γενικότερη οργάνωση της συγκεκριμένης εταιρίας, η οποία και θα αποτελεί τον κύριο οδηγό για την εκτίμηση της σοβαρότητας της καταστάσεως που δημιούργησε ο επικαλούμενος σπουδαίος λόγος. Οι λόγοι λύσεως προσωπικών εταιριών (Ο.Ε. και Ε.Ε.) διαφέρουν από αυτούς που γίνονταν δεκτοί κατά το προϊσχύσαν δίκαιο και καθορίζονται πλέον με κεντρικό άξονα τη γενική αρχή της διατηρήσεως της εμπορικής επιχειρήσεως, απομακρυνόμενοι από τον απόλυτα προσωποπαγή χαρακτήρα των προσωπικών εταιριών. Γι' αυτό και η εκ μέρους εταίρου καταγγελία της εταιρίας δεν προβλέπεται πλέον από το νόμο ως λόγος λύσεως της προσωπικής εταιρίας. Ισχύει ωστόσο ως τέτοιος λόγος, εφόσον προβλέπεται στην εταιρική σύμβαση. Λαμβάνοντας υπόψη την αρχή της διατηρήσεως της επιχειρήσεως, σε συνδυασμό με το ότι προβλέπεται δικαίωμα εξόδου του εταίρου (άρθρο 261 του ως άνω νόμου), το δικαίωμα δικαστικής λύσεως της εταιρίας συνιστά έσχατο μέσο αντιμετωπίσεως της καταστάσεως που ανέκυψε με τη συνδρομή του σπουδαίου λόγου και δικαιολογείται, επομένως, μόνο σε περίπτωση που δεν υπάρχει άλλος τρόπος άρσεως του αδιεξόδου. Η ύπαρξη του σπουδαίου λόγου θα πρέπει πάντως να έχει ιδιαίτερη βαρύτητα και σημαντικές επιπτώσεις στην ομαλή λειτουργία της εταιρίας. Ο σπουδαίος λόγος πρέπει, κατά βάση, να αναφέρεται στις σχέσεις της εταιρίας και όχι στο πρόσωπο των εταίρων, εκτός αν στη συγκεκριμένη περίπτωση τα προσωπικά στοιχεία παίζουν πρωτεύοντα ρόλο. Περιστατικά που συνιστούν σπουδαίο λόγο είναι, υπό το πρίσμα των νέων διατάξεων, η κακή πορεία των εταιρικών υποθέσεων και η έλλειψη κερδών, η αθέτηση των εταιρικών υποχρεώσεων και η κακή διαχείριση των εταιρικών υποθέσεων, οι διαρκείς διαφωνίες, η έλλειψη συνεργασίας και κατανοήσεως. Η κρίση του δικαστηρίου της ουσίας για τη συνδρομή σπουδαίου λόγου λύσεως της εταιρείας, που είναι αόριστη νομική έννοια, υπόκειται στον έλεγχο του Αρείου Πάγου. Σε κάθε περίπτωση το δικαίωμα του εταίρου να ζητήσει τη λύση της εταιρίας υπόκειται στους περιορισμούς του άρθρου 281 του ΑΚ. Έτσι το δικαίωμα του εταίρου για λύση της εταιρίας ασκείται καταχρηστικά, μεταξύ άλλων, και όταν υπαγορεύεται από ταπεινά ελατήρια, που δεν εξυπηρετούν το σκοπό του δικαιώματος, όπως συμβαίνει στις περιπτώσεις, που η άσκησή του οφείλεται σε εμπάθεια, μίσος ή έχθρα ή σε λόγους εκδικήσεως, ή όταν υπό την επίκληση λόγων που δικαιολογούν τη λύση της εταιρίας υποκρύπτονται επίμεμπτα κίνητρα, τα οποία και αποτέλεσαν την πραγματική αιτία της επιδιώξεως της λύσεως της εταιρίας (ΑΠ 210/2017). Περαιτέρω, κατά την διάταξη του άρθρου 559 αριθμ. 1 του Κ.Πολ.Δ., επιτρέπεται αναίρεση αν παραβιάστηκε κανόνας του ουσιαστικού δικαίου, στον οποίο περιλαμβάνονται και οι ερμηνευτικοί κανόνες των δικαιοπραξιών. Ο κανόνας δικαίου παραβιάζεται, αν δεν εφαρμοστεί, ενώ συνέτρεχαν οι πραγματικές προϋποθέσεις για την εφαρμογή του, ή αν εφαρμοστεί, ενώ δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις αυτές, καθώς και αν εφαρμοστεί εσφαλμένα, η δε παραβίαση εκδηλώνεται είτε με ψευδή ερμηνεία είτε με κακή εφαρμογή, δηλαδή με εσφαλμένη υπαγωγή (Ολ.ΑΠ 31/2009, ΑΠ 757/2015). Στην περίπτωση που το δικαστήριο έκρινε κατ` ουσίαν, η παραβίαση κανόνα ουσιαστικού δικαίου κρίνεται με βάση τα πραγματικά περιστατικά που ανέλεγκτα το δικαστήριο της ουσίας δέχθηκε ότι αποδείχθηκαν και την υπαγωγή τους στο νόμο και ιδρύεται ο λόγος αυτός αναίρεσης, αν οι πραγματικές παραδοχές της απόφασης καθιστούν φανερή την παραβίαση. Με τον λόγο αυτόν δεν επιτρέπεται να πλήττεται η προσβαλλομένη απόφαση κατά την εκτίμηση των αποδείξεων, υπό την επίκληση ότι αυτή παραβίασε κανόνα ουσιαστικού δικαίου, που δεν ελέγχεται από τον Άρειο Πάγο κατά το άρθρο 561 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δικ. (Α.Π. 551/2018, Α.Π. 1753/2017). Προσέτι, κατά την διάταξη του άρθρου 559 αριθμ. 19 του Κ.Πολ.Δ., αναίρεση επιτρέπεται αν η απόφαση δεν έχει νόμιμη βάση και ιδίως αν δεν έχει καθόλου αιτιολογίες, ή έχει αιτιολογίες αντιφατικές ή ανεπαρκείς σε ζητήματα που ασκούν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης. Κατά την έννοια του αναιρετικού αυτού λόγου, που αποτελεί κύρωση της παράβασης του άρθρου 93 παρ.3 του Συντάγματος, η απόφαση δεν έχει νόμιμη βάση και υφίσταται, συνεπώς, εκ πλαγίου παράβαση κανόνα ουσιαστικού δικαίου, όταν από τις παραδοχές της, που περιλαμβάνονται στην ελάσσονα πρόταση του νομικού συλλογισμού της και αποτελούν το αιτιολογικό της, δεν προκύπτουν καθόλου ή αναφέρονται ανεπαρκώς ή αντιφατικώς τα πραγματικά περιστατικά, στα οποία το δικαστήριο της ουσίας στήριξε την κρίση του για ζήτημα με ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης, με αποτέλεσμα έτσι να μην μπορεί να ελεγχθεί αν στην συγκεκριμένη περίπτωση συνέτρεχαν οι όροι του κανόνα ουσιαστικού δικαίου που εφαρμόσθηκε ή δεν συνέτρεχαν οι όροι εκείνου που δεν εφαρμόσθηκε. Ειδικότερα αντιφατικές αιτιολογίες έχει η απόφαση, όταν τα πραγματικά περιστατικά που στηρίζουν το αποδεικτικό πόρισμά της για κρίσιμο ζήτημα, δηλαδή για ζήτημα αναφορικά με ισχυρισμό των διαδίκων που τείνει στην θεμελίωση ή στην κατάλυση του επιδίκου δικαιώματος, συγκρούονται μεταξύ τους και αλληλοαναιρούνται, αποδυναμώνοντας έτσι την κρίση της απόφασης για την υπαγωγή ή μη της ατομικής περίπτωσης στο πραγματικό συγκεκριμένου κανόνα ουσιαστικού δικαίου, που συνιστά και το νομικό χαρακτηρισμό της ατομικής περίπτωσης. Αντίστοιχα ανεπάρκεια αιτιολογίας υπάρχει όταν από την απόφαση δεν προκύπτουν σαφώς τα περιστατικά που είτε είναι κατά το νόμο αναγκαία για την στοιχειοθέτηση της διάταξης ουσιαστικού δικαίου που εφαρμόσθηκε στην ένδικη περίπτωση, είτε αποκλείουν την εφαρμογή της. Δεν υπάρχει δε έλλειψη αιτιολογιών, όταν η απόφαση περιέχει συνοπτικές μεν, αλλά πλήρεις αιτιολογίες, αφού αναγκαίο να εκτίθεται σαφώς στην απόφαση είναι μόνο το τι αποδείχθηκε ή δεν αποδείχθηκε και όχι ο λόγος για τον οποίο αποδείχθηκε ή δεν αποδείχθηκε (ΑΠ 151/2014, ΑΠ 1942/2013, ΑΠ 2075/2007). Δεν έχει, όμως, εφαρμογή η παραπάνω διάταξη, όταν οι ελλείψεις ανάγονται στην εκτίμηση των αποδείξεων και, ιδίως, στην ανάλυση, στάθμιση και αιτιολόγηση του πορίσματος που εξάγεται απ` αυτές, γιατί στην κρίση του αυτή το δικαστήριο προβαίνει ανέλεγκτα, κατά την διάταξη του άρθρου 561 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δικ., εκτός αν δεν είναι σαφές και πλήρες το πόρισμα και για το λόγο αυτόν γίνεται αδύνατος ο αναιρετικός έλεγχος. Συνακόλουθα τα επιχειρήματα του δικαστηρίου, που σχετίζονται με την εκτίμηση απλώς των αποδείξεων, δεν συνιστούν παραδοχές διαμορφωτικές του αποδεικτικού πορίσματός του και, επομένως, αιτιολογία της απόφασης ικανή να ελεγχθεί αναιρετικά με τον παραπάνω λόγο για ανεπάρκεια ή αντιφατικότητα, ούτε ιδρύεται ο λόγος αυτός αναίρεσης, αν το δικαστήριο της ουσίας δεν ανέλυσε ιδιαιτέρως ή διεξοδικά τα επιχειρήματα των διαδίκων που δεν συνιστούν αυτοτελείς ισχυρισμούς τους (Α.Π. 1361/2013, Α.Π. 1266/2011).
Στη προκείμενη περίπτωση, το Εφετείο, όπως προκύπτει από την επισκόπηση της προσβαλλόμενης απόφασης που εκδόθηκε επί εφέσεως κατά της υπ' αριθμ. 4997/2018 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, με την οποία είχε απορριφθεί αίτηση της αναιρεσίβλητης για τη δικαστική λύση της μεταξύ αυτής και του πρώτου αναιρεσείοντος υφιστάμενης (δεύτερης αναιρεσείουσας) ομόρρυθμης εταιρίας, δέχθηκε τα ακόλουθα: " Κατά το έτος 1963 οι γονείς των διαδίκων φυσικών προσώπων ίδρυσαν και λειτούργησαν την ομόρρυθμη εταιρία με την επωνυμία “....”, που σκοπό της είχε την παραγωγή ατμολεβήτων υψηλής πίεσης και διακριτικό τίτλο “...”. Κατά το έτος 1990 ο Α. Σ. διαδέχθηκε τον πατέρα του και έλαβε το ποσοστό του από 50% στην ως άνω εταιρία και το έτος 2000 διαδέχθηκαν τον πατέρα τους στην ως άνω εταιρία οι Ν. και Ι. Γ., λάμβάνοντας ποσοστό 25% έκαστος. Με το αριθ. …/22-12-2011 συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης Κ. Κ. (ΦΕΚ …/30.12.2011) οι εταίροι της ομόρρυθμης εταιρίας αποφάσισαν τη μετατροπή της σε εταιρία περιορισμένης ευθύνης και με το αριθ. …/29.12-2014 της ως άνω συμβολαιογράφου (ΦΕΚ 99/16.1.2015) αυξήθηκε το μετοχικό κεφάλαιο της ως άνω Ε.Π.Ε., που ανέρχεται σε 332.160 ευρώ, οι εταίροι διατήρησαν τα παραπάνω ποσοστά συμμετοχής τους και είναι από κοινού διαχειριστές της. Με ιδιωτικό συμφωνητικό που καταχωρήθηκε στις 24-11-2014 στο Γ.Ε.Μ.Η. συστάθηκε ομόρρυθμη εταιρία με την επωνυμία “....”, αόριστης διάρκειας, με έδρα στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης, με σκοπό το χοντρικό εμπόριο λεβήτων, εισαγωγές εξαγωγές και παροχή υπηρεσιών συντηρήσεων λεβητοστασίων, εταιρικό κεφάλαιο 400.000 ευρώ και δύο ομόρρυθμους εταίρους, ήτοι αφενός μεν την εταιρία περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία “... Ε.Π.Ε." με ποσοστό συμμετοχής 99,5% και τον ..., με ποσοστό συμμετοχής 0,5%, ο οποίος ορίστηκε και διαχειριστής της ομόρρυθμης εταιρίας. Ωστόσο μεταξύ των εταίρων και συνδιαχειριστών της ως άνω εταιρίας περιορισμένης ευθύνης προέκυψαν σοβαρές διαφωνίες και εκτεταμένη δικαστική αντιδικία, όσον αφορά τη διαχείριση και γενικά της υποθέσεις της εταιρίας, με κατάθεση μηνύσεων, αιτήσεων αποκλεισμού εταίρου, αγωγών αποζημίωσης και αιτήσεων ασφαλιστικών και συγκεκριμένα: α) στις 24.5.2016 ο Α. Σ. υπέβαλε την … μήνυση κατά του συνεταίρου του Ι. Γ. περί κλοπής σχεδίων κατασκευής λεβήτων που ανήκαν στην εταιρία, β) στις 30.8.2016 ο Α. Σ. υπέβαλε την … μήνυση κατά αμφοτέρων των συνεταίρων του περί απιστίας των, καθώς ανέλαβαν, μέσω της εταιρίας “... Ο.Ε.”, που είχαν στο μεταξύ συστήσει, την εκτέλεση έργου από την εταιρία “... Α.Ε.”, που αρχικά είχε προταθεί στην “... ΕΠΕ”, περί κλοπής από τους συνεταίρους του υλικών από την αποθήκη της “... ΕΠΕ" και περί παραποίησης των σημάτων της, γ) με την αριθ. κατ. …/9-6-2016 αίτησή του ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης κατά την εκούσια δικαιοδοσία ο Α. Σ. ζήτησε τον αποκλεισμό των συνεταίρων του από την διαχείριση της “... ΕΠΕ”, με αίτημα προσωρινής διαταγής που απορρίφθηκε, δ) με την αριθ. κατ. …/9-9-2016 αίτησή του ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης κατά την εκούσια δικαιοδοσία ο Α. Σ. ζήτησε τον αποκλεισμό των συνεταίρων του από την διαχείριση της “... ΕΠΕ”, παραιτούμενος από το δικόγραφο της προηγούμενης (υπό στοιχ. Γ) αίτησής του, ε) με την αριθ. κατ. …/20-9-2016 αίτησή του ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης κατά την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων ο Α. Σ. ζήτησε με παράλληλο αίτημα προσωρινής διαταγής, η οποία δόθηκε, να απαγορευθεί στους συνεταίρους του η προεξόφληση δύο τραπεζικών δανείων της εταιρίας, ενώ με την αριθ. 11168/2016 απόφαση του ως άνω δικαστηρίου, η αίτηση απορρίφθηκε, στ) με την αριθ. κατ. …/27- 9-2016 αίτησή του ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης κατά την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων ο Α. Σ. ζήτησε, με παράλληλο αίτημα προσωρινής διαταγής, η οποία δόθηκε, να απαγορευθεί στους συνεταίρους του να εμποδίζουν την εκτέλεση τριών συγκεκριμένων αναληφθέντων από την εταιρία έργων, ζ) με την …/1-10-2016 προφορική μήνυσή του (βλ. την από 29-9-2016 έκθεση ένορκης εξέτασης μάρτυρα στο Α.Τ. Σίνδου) ο Α. Σ. ζήτησε τη σύλληψη με την αυτόφωρη διαδικασία των συνεταίρων του και τους μήνυσε για παραβίαση από αυτούς της ως άνω προσωρινής διαταγής, ενώ με την αριθ. …/2017 Διάταξη του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης η μήνυση αυτή αρχειοθετήθηκε, η) με την …/25-10-2016 μήνυσή του ο Α. Σ. μήνυσε τους συνεταίρους του για έκδοση εικονικού τιμολογίου από την “... Ο.Ε." και για απιστία τους σε βάρος της “... ΕΠΕ”, ενώ με την αριθ. …/2017 Διάταξη του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης η μήνυση αυτή αρχειοθετήθηκε, θ) οι Ν. και Ι. Γ. άσκησαν σε βάρος του ως άνω συνεταίρου τους την αριθ. κατ. …/21-10-2016 αντίθετη αίτησή τους ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης κατά την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων περί διορισμού προσωρινού διαχειριστή, προκειμένου να λυθεί η “... ΕΠΕ”. Με την αριθ.7290/11-5-2017 απόφασή του το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης αφού συνεκδίκασε την προαναφερόμενη με αριθ. κατ. …/9-9-2016 αίτηση του Α. Σ., με την αντίθετη αίτηση των I. και Ν. Γ. και την ασκηθείσα προφορικά πρόσθετη παρέμβαση τρίτων, απέρριψε την αίτηση του Α. Σ. και δέχθηκε εν μέρει την αίτηση των συνεταίρων του I. και Ν. Γ., διόρισε τον δικηγόρο Γ. Κ. ως προσωρινό διαχειριστή της “... ΕΠΕ" για την αγωγή λύσης της, η) με την …/8-12-2016 μήνυσή του ο Α. Σ. μήνυσε τους συνεταίρους του για απιστία τους σε βάρος της “... ΕΠΕ”, ι) με την ΑΒΜ …/30-12-2016 μήνυσή του ο Α. Σ. μήνυσε τους συνεταίρους του για απιστία τους σε βάρος της “... ΕΠΕ”, ενώ με την αριθ. …/2017 Διάταξη του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης η μήνυση αυτή αρχειοθετήθηκε, ια) με αγωγή του ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης ο Α. Σ. εναντίον των συνεταίρων του ζήτησε να καταβάλουν το ποσό των 1.086.510 ευρώ στην “... ΕΠΕ" ως αποζημίωσή της από τις ως άνω μηνυόμενες από αυτόν παράνομες πράξεις τους, ιβ) με την αριθ.κατ…./17-1-2017 αγωγή του ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτδικείου Θεσσαλονίκης, παραιτούμενος από την προηγούμενη, ο Α. Σ. εναντίον των συνεταίρων του ζήτησε να καταβάλουν οι τελευταίοι το ποσό των 1.086.510,00 ευρώ στην “... ΕΠΕ" ως αποζημίωσή της από τις ως άνω μηνυόμενες από αυτόν παράνομες και αντισυμβατικές πράξεις τους, ενώ με την αριθ.3484/2018 απόφαση του ως άνω δικαστηρίου απορρίφθηκε η αγωγή του, ιγ) με την αριθ, κατ. …./21-2-2017 αίτησή του ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης εναντίον των συνεταίρων του ζήτησε τη συντηρητική κατάσχεση κάθε κινητής και ακίνητης περιουσίας των τελευταίων, ιδ) με την …/24-5-2017 μήνυσή του ο Α. Σ. μήνυσε τους συνεταίρους του για απιστία τους σε βάρος της “... ΕΠΕ”. Ήδη οι …/30.8.2016, …/8-12-2016 και …/24.5.2016 μηνύσεις του Α. Σ. ενώθηκαν και μετά την άσκηση ποινικής δίωξης και τη διενέργεια τακτικής ανάκρισης, εκδόθηκε το αριθ. 1553/2018 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης, με το οποίο αποφασίστηκε να μην απαγγελθεί κατηγορία σε βάρος των I. Και Ν. Γ. για. απιστία κατ' εξακολούθηση από κοινού και κατά μόνας με περιουσιακή ζημία άνω των 30.000 ευρώ και παραπέμφθηκε στο ακροατήριο του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου ο Ι. Γ. για υπεξαίρεση εργαλείων της εταιρίας, αξίας 2.174,12 ευρώ, ιε) με την …/22-3-2017 μήνυσή τους οι I. και Ν. Γ.ς μήνυσαν τον ως άνω συνεταίρο τους και άλλους για άμεση και απλή συνέργεια για τα αδικήματα της κακουργηματικής απιστίας, της κακουργηματικής υπεξαίρεσης και της λήψης και καταχώρισης εικονικού φορολογικού στοιχείου σε βάρος της “... Ο.Ε.”, ενώ με την αριθ…./2018 Διάταξη του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης απορρίφθηκε η ως άνω μήνυση, ιστ) με την αριθ…./2018 απόφασή της η Διοικητική Επιτροπή Σημάτων εξέτασε την αριθ. καταθ. …/3-2-2017 ανακοπή και αριθ. …/3- 2-2017 αίτηση διαγραφής της εταιρίας “... ΕΠΕ”, εκπροσωπούμενης από τον Α. Σ. κατά του σήματος της “... Ο.Ε." και διέταξε τον ορισμό, δικασίμου της 6ης-3-2019 ενώπιον της Επιτροπής, ιζ) με την από 4-6-2018 Διάταξη του Δημόσιου Κατηγόρου Θεσσαλονίκης απορρίφθηκε η από 27.5.2018 έγκληση του Α. Σ. σε βάρος των I. και Ν. Γ. για αυτοδικία, ιη) με την ΓΑΚ/ΕΑΚ/…/26- 2017 αγωγή τους ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης εναντίον της εταιρίας “... ΕΠΕ" και του ως άνω συνεταίρου τους οι Ν. και Ι. Γ. ζήτησαν τη λύση της ως άνω εταιρίας “... ΕΠΕ" και ήδη εκδόθηκε μετά την δημοσίευση της εκκαλουμένης η αριθ. 7419/11-5-2018 απόφαση του ως άνω δικαστηρίου, με την οποία διατάχθηκε η λύση της εταιρίας “... ΕΠΕ”, ενώ έχει ασκηθεί η ΓΑΚ/ΕΑΚ …/7-6-2018 έφεση από τον Α. Σ., ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, δικάσιμος της οποίας ορίστηκε η 24η-5-2019, αλλά και η ΓΑΚ/ΕΑΚ/…/21-6-2018 έφεση από την εταιρία “... ΕΠΕ”, ιθ) από τα πρακτικά των από 20-12-2017 και 23-7-2018 γενικών συνελεύσεων των εταίρων της εταιρίας “... ΕΠΕ”, προκύπτει η αδυναμία λήψης αποφάσεων για τη λειτουργία της εταιρίας, η συνεχής υπενθύμιση των εκκρεμών δικαστικών αντιπαραθέσεων μεταξύ των εταίρων, οι σε βάρος των υπαλλήλων της εταιρίας μηνύσεις από τους εταίρους, αλλά και η σαφής αναφορά περί σχέσης θυγατρικής της εταιρίας “... Ο.Ε." με την εταιρία “... ΕΠΕ”. Τέλος, οι διαταραγμένες σχέσεις των εταίρων και η αδυναμία συνεργασίας τους επιβεβαιώνεται από τις προσκομιζόμενες φωτογραφίες που απεικονίζουν κλειδωμένες θύρες της εγκατάστασης και ανταλλαγής γραπτών μηνυμάτων. Κατ' ακολουθίαν όλων των ανωτέρω αποδειχθέντων πραγματικών γεγονότων και κατά τα αναφερόμενα στην προηγηθείσα νομική σκέψη, εξαιτίας της εταιρικής συμμετοχής της εταιρίας “... ΕΠΕ" στη διμελή υπό κρίση ομόρρυθμη εταιρία και εξάρτησης της συνέχισης λειτουργίας της από την λειτουργία της εταιρίας “... ΕΠΕ”, και σε συνάρτηση με τη γενικότερη οργάνωση της θυγατρικής ομόρρυθμης εταιρίας, των κακών, σοβαρά διαταραγμένων και με μόνιμο και εξακολουθητικό χαρακτήρα προσωπικών σχέσεων των εταίρων της μητρικής “... ΕΠΕ”, αποδείχθηκε ότι υφίσταται σπουδαίος λόγος κατά την έννοια του άρθρου 259 παρ. 1 ν. 4072/2012, που δικαιολογεί τη δικαστική λύση της ένδικης ομόρρυθμης εταιρίας, κατά το οποίο ναι μεν ο σπουδαίος λόγος πρέπει, κατά βάση, να αναφέρεται στις σχέσεις της εταιρίας και όχι στο πρόσωπο των εταίρων, πλην όμως και οι κακές, διαταραγμένες και με μόνιμο και εξακολουθητικό χαρακτήρα προσωπικές σχέσεις των εταίρων της εταίρου “... ΕΠΕ" διαδραματίζουν τον πρωτεύοντα ρόλο και είναι τέτοιας ποιότητας και εντάσεως που καθιστούν αδύνατη την οργάνωση, οικονομική πορεία και λειτουργία της ομόρρυθμης εταιρίας, αφού η εξ αιτίας τέτοιων σχέσεων κακή πορεία της εταιρίας οδηγεί σε αδυναμία εκπλήρωσης του σκοπού της, δηλαδή συνιστά σε τελευταία ανάλυση οικονομικό λόγο. Εξαιτίας, δε, του σπουδαίου και μη αναστρέψιμου αυτού λόγου και επειδή δεν υφίσταται άλλος τρόπος άρσης του αδιεξόδου πού προκαλείται, επιβάλλεται εν προκειμένω, ως έσχατο μέσο αντιμετώπισης της κατάστασης που έχει ανακύψει, και δη κατ' άρθρα 249, 259 και 294 του ν. 4072/2012, όπως αυτά ισχύουν, η δικαστική λύση της ομόρρυθμης εταιρίας, παραμεριζόμενης, συνακόλουθα, της αρχής της διατήρησης της επιχείρησης. Εξάλλου, το δικαίωμα της αιτούσας για λύση της θυγατρικής της εταιρίας δεν ασκήθηκε καταχρηστικά, καθόσον δεν αποδείχθηκε ότι οφείλεται σε εμπάθεια, μίσος ή έχθρα ή σε λόγους εκδικήσεως, αλλά αντίθετα παρίσταται ως φυσική συνέχεια τερματισμού των ιδιαίτερα οξυμένων σχέσεων των διαδίκων και μακρόχρονων και αλλεπάλληλων δικαστικών διενέξεων, ώστε είναι απορριπτέα ως ουσιαστικά αβάσιμη η προταθείσα από τους καθ' ων η αίτηση και εφεσιβλήτους ένσταση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος”. Με βάση δε τις παραδοχές αυτές, το Εφετείο έκανε δεκτή την έφεση της αναιρεσείουσας εταιρίας “... ΕΠΕ" ως βάσιμη κατ' ουσίαν, και αφού εξαφάνισε την πρωτοβάθμια απόφαση και κράτησε την υπόθεση προς κατ' ουσία εκδίκαση της, έκανε την αίτηση δεκτή και διέταξε τη λύση της δεύτερης αναιρεσείουσας εταιρείας “....”.
Με αυτά που δέχθηκε και έτσι που έκρινε η προσβαλλόμενη απόφαση, ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε, αναφορικά με τη συνδρομή σπουδαίου λόγου που δικαιολογεί τη λύση της εταιρίας, την ουσιαστικού δικαίου διάταξη του άρθρου 259 παρ. 1 ν. 4072/2012, κατά το οποίο ναι μεν ο σπουδαίος λόγος πρέπει, κατά βάση, να αναφέρεται στις σχέσεις της εταιρίας και όχι στο πρόσωπο των εταίρων, πλην όμως και οι κακές, διαταραγμένες και με μόνιμο και εξακολουθητικό χαρακτήρα προσωπικές σχέσεις των εταίρων μπορεί στη συγκεκριμένη περίπτωση να διαδραματίζουν τον πρωτεύοντα ρόλο αν είναι τέτοιας ποιότητας και εντάσεως που καθιστούν αδύνατη την οργάνωση, οικονομική πορεία και λειτουργία της εταιρίας, αφού η εξ αιτίας τέτοιων σχέσεων κακή πορεία της εταιρίας οδηγεί σε αδυναμία εκπλήρωσης του σκοπού της, δηλαδή συνιστά σε τελευταία ανάλυση οικονομικό λόγο, σύμφωνα άλλωστε και με τις προπαρατιθέμενες νομικές σκέψεις. Επομένως, το Εφετείο ορθά υπήγαγε τα ανελέγκτως δεχθέντα για τις κακές, διαταραγμένες και με μόνιμο και εξακολουθητικό χαρακτήρα μεταξύ των εταίρων προσωπικές σχέσεις, που ανάγονται στο πρόσωπο αμφοτέρων, στην αόριστη νομική έννοια του σπουδαίου λόγου. Επομένως ο πρώτος λόγος της αιτήσεως από τον αριθμό 1 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, με τον οποίο η αναιρεσείουσα μέμφεται την προσβαλλόμενη απόφαση για ευθεία παράβαση του ουσιαστικού δικαίου κανόνα του άρθρου 259 παρ. 1 ν. 4072/2012, είναι αβάσιμος. Εξάλλου, από τις παρατιθέμενες ως άνω παραδοχές του Εφετείου προκύπτουν επαρκώς και χωρίς αντίφαση όλα τα στοιχεία που είναι αναγκαία για την πλήρωση του πραγματικού του ίδιου ως άνω κανόνα, και ειδικότερα της συνδρομής σπουδαίου λόγου. Το Εφετείο διέλαβε στην απόφασή του πλήρεις, σαφείς και χωρίς λογικά κενά και αντιφάσεις αιτιολογίες, ως προς το ανωτέρω ζήτημα, που έχει ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης, οι οποίες καθιστούν εφικτό τον αναιρετικό έλεγχο περί της συνδρομής ή μη σπουδαίου λόγου που δικαιολογεί τη λύση της ένδικης εταιρίας κατά τους όρους του κανόνα ουσιαστικού δικαίου του άρθρου 259 παρ. 1 ν. 4072/2012, που εφαρμόσθηκε και, συνεπώς, η προσβαλλομένη απόφαση δεν στερείται νόμιμης βάσεως. Ομοίως, πλήρεις, σαφείς και χωρίς λογικά κενά και αντιφάσεις αιτιολογίες διέλαβε η προσβαλλόμενη απόφαση και ως προς τη βασιμότητα της ενστάσεως καταχρηστικής ασκήσεως του δικαιώματος από την αναιρεσίβλητη, ζήτημα που επίσης έχει ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης, μη εφαρμόζοντας (ορθά) τη διάταξη του άρθρου 281 ΑΚ. Οι διαλαμβανόμενες στην αίτηση σχετικές αιτιάσεις, πέραν του ότι με αυτές έμμεσα πλήττεται η αναιρετικά ανέλεγκτη εκτίμηση των αποδείξεων αναφορικά με το σαφώς εκτιθέμενο πόρισμα, κατά βάση αφορούν ελλείψεις αναγόμενες σε ανεπάρκεια αιτιολογήσεως του αποδεικτικού πορίσματος, καθώς και σε επιχειρήματα της αναιρεσείουσας προς στήριξη της απόψεώς της ότι η άσκηση του επιδιωκόμενου δικαιώματος για λύση της εταιρίας είναι καταχρηστική (άρθρο 561 παρ. 1 ΚΠολΔ). Επομένως, οι δεύτερος, και πέμπτος λόγοι της αίτησης αναίρεσης με τους οποίους προσάπτεται στην προσβαλλομένη απόφαση η αιτίαση της ανεπαρκούς αιτιολογίας ως προς τα ανωτέρω ζητήματα (άρθρο 559 αριθ. 19 ΚΠολΔ), είναι αβάσιμοι.
Περαιτέρω, κατά τον αρ. 8 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, λόγος αναίρεσης ιδρύεται και όταν το δικαστήριο παρά το νόμο δεν έλαβε υπόψη πράγματα που προτάθηκαν και έχουν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης. Πράγματα υπό την έννοια της άνω διατάξεως είναι οι ασκούντες ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης αυτοτελείς ισχυρισμοί των διαδίκων, που, υπό την προϋπόθεση της νόμιμης πρότασής τους, θεμελιώνουν ιστορικώς το αίτημα της αγωγής, ανταγωγής, ένστασης ή αντένστασης (Ολομ. ΑΠ 9/1997, ΑΠ 625/2008, ΑΠ 328/2008). Ο εκ του άνω άρθρου λόγος αναίρεσης δεν στοιχειοθετείται, αν το δικαστήριο που δίκασε έλαβε υπόψη του προταθέντα ισχυρισμό και τον απέρριψε για οποιοδήποτε λόγο, τυπικό ή ουσιαστικό (Ολ.Α.Π. 25/03 ΑΠ 37/2008, ΑΠ 2102/2007, ΑΠ 2068/2007), είτε ρητά, είτε εκ του πράγματος, με την παραδοχή ως αποδειχθέντων γεγονότων αντιθέτων προς αυτά που τον συγκροτούν (ΑΠ 229/14, 117/13), όπως συνάγεται από το περιεχόμενο της απόφασης (ΑΠ 1434/10). Στην προκείμενη περίπτωση με τον τρίτο εκ του άρθρου 559 αρ. 8 του Κ.Πολ.Δ. λόγο αναίρεσης, οι αναιρεσείοντες προβάλλουν την ακόλουθη αιτίαση, όπως εκτιμάται το αναιρετήριο από το Δικαστήριο τούτο: ότι το Εφετείο δεν έλαβε υπόψη του τον νομίμως προταθέντα ισχυρισμό τους περί της καλής οικονομικής πορείας της εταιρείας και της εντεύθεν μη ύπαρξης σπουδαίου λόγου προς λύση της.
Ωστόσο ο λόγος αυτός κρίνεται απορριπτέος ως αβάσιμος, διότι, ο εν λόγω ισχυρισμός δεν είναι αυτοτελής, αλλά συνιστά απλώς και μόνο άρνηση της αίτησης.
Τέλος με τον τέταρτο επίσης εκ του άρθρου 559 αρ. 8 του Κ.Πολ.Δ. λόγο αναίρεσης, οι αναιρεσείοντες προβάλλουν την αιτίαση ότι το Εφετείο δεν έλαβε υπόψη του τους νομίμως προταθέντες ισχυρισμούς τους που θεμελιώνουν ιστορικώς την εκ του άρθρου 281 ΑΚ ένστασή τους. Ωστόσο και ο λόγος αυτός κρίνεται απορριπτέος ως αβάσιμος, διότι, όπως συνάγεται από το περιεχόμενο της προσβαλλόμενης απόφασης (ως ανωτέρω παρατίθεται), το δικαστήριο, που δίκασε, έλαβε υπόψη τους εν λόγω ισχυρισμούς και τους απέρριψε κατ' ουσίαν, με την παραδοχή ως αποδειχθέντων γεγονότων αντιθέτων προς αυτά που τους συγκροτούν.
Κατόπιν όλων αυτών και εφόσον δεν υπάρχει άλλος αναιρετικός λόγος για να ερευνηθεί, η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της ως ουσιαστικά αβάσιμη και να διαταχθεί η εισαγωγή του παραβόλου, που κατέθεσαν οι αναιρεσείοντες για την άσκηση της αιτήσεως αναιρέσεως, στο Δημόσιο Ταμείο. Τέλος πρέπει να καταδικαστούν οι αναιρεσείοντες λόγω της ήττας τους (άρθρο 176, 183 ΚΠολΔ) στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσίβλητης, που παραστάθηκε και κατέθεσε προτάσεις, κατά το νόμιμο αίτημα της, όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 19-6-2020 και με αριθμ. καταθ. …/2020 αίτηση αναίρεσης της υπ' αριθμ. 1034/2020 απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Καταδικάζει τους αναιρεσείοντες στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσίβλητης, που ορίζει σε δύο χιλιάδες επτακόσια (2700) ευρώ. Διατάσσει να εισαχθεί στο Δημόσιο Ταμείο το παράβολο, που κατατέθηκε για την ως άνω αίτηση αναίρεσης.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 18 Φεβρουαρίου 2022.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 26 Μαΐου 2022.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ