Αριθμός 981/2022
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Β1’Πολιτικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους δικαστές, Λουκά Μόρφη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Δήμητρα Ζώη, Ιωάννα Μαργέλλου - Μπουλταδάκη, Ιωάννη Δουρουκλάκη και Τριανταφυλλιά Πατρώνα, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο κατάστημά του, την 7 Δεκεμβρίου 2021, με την παρουσία και της Γραμματέως Ελένης Τσιουρή, για να δικάσει την υπόθεση, μεταξύ:
Του αναιρεσείοντος: Γ. Κ. του Θ., κατοίκου ..., που παραστάθηκε δια δηλώσεως (ΚΠολΔ 242 παρ.2) της πληρεξουσίας δικηγόρου Χρυσούλας Κουράση, η οποία δεν κατέθεσε προτάσεις.
Της αναιρεσίβλητης: ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία “...”, όπως εκπροσωπείται νόμιμα, που εδρεύει στον ... και παραστάθηκε δια δηλώσεως (ΚΠολΔ 242 παρ.2) του πληρεξουσίου δικηγόρου Αλέξιου Παπασταύρου, ο οποίος δεν κατέθεσε προτάσεις.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 24-8-2017 αγωγή του ήδη αναιρεσείοντος, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Εκδόθηκαν η 64/2018 οριστική απόφαση του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου και, κατόπιν ασκήσεως εφέσεως, η 3246/2019 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών. Την αναίρεση της τελευταίας, ζητά ο αναιρεσείων με την από 29-7-2020 αίτησή του.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Εισηγήτρια ορίσθηκε η Αρεοπαγίτης Τριανταφυλλιά Πατρώνα.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Με την υπό κρίση από 29.7.2020 αίτηση αναιρέσεως προσβάλλεται η αντιμωλία των διαδίκων εκδοθείσα κατά τη διαδικασία των εργατικών διαφορών υπ’αριθ. 3246/2019 τεσεσίδικη απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών. Με την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση απορρίφθηκε η από 14.2.2018 έφεση του αναιρεσείοντος - ενάγοντος κατά της υπ’αριθ. 64/2018 αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία απορρίφθηκε η από 24.8.2017 αγωγή του, δι' ής αιτείτο την επιδίκαση αποζημιώσεως, κατά τα ειδικότερον αναφερόμενα, επικαλούμενος ότι η αναιρεσίβλητη κατά παράβαση της μεταξύ των συμβάσεως εξαρτημένης εργασίας, ακύρωσε τα ασφαλιστήρια συμβόλαια, τα οποία είχε συνάψει υπέρ αυτού με τις εταιρείες ... και ... με συνέπεια να ματαιωθεί το υπό αίρεση δικαίωμά του είσπραξης εφ' άπαξ παροχής κατά τη συνταξοδότησή του. Η αίτηση αναιρέσεως ασκήθηκε νόμότυπα και εμπρόθεσμα, χωρίς να έχει προηγηθεί επίδοση της προσβαλλομένης αποφάσεως [άρθρ. 552, 553, 556, 558, 564 παρ.3, 566 παρ.1 ΚΠολΔ], θα ερευνηθεί δε περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των διαλαμβανομένων σε αυτήν λόγων [άρθρ. 577 παρ. 1, 3 ΚΠολΔ].
Από τις διατάξεις των άρθρων 118 αριθ. 4, 566 παρ.1 και 577 παρ.3 ΚΠολΔ συνάγεται ότι το δικόγραφο της αιτήσεως αναιρέσεως πρέπει να περιέχει κατά τρόπο σαφή και ωρισμένο την αποδιδομένη νομική πλημμέλεια της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, ώστε να είναι δυνατόν να διαπιστωθεί εάν η προσβαλλομένη αιτίαση θεμελιώνει λόγον αναιρέσεως και ποίον συγκεκριμένως από τους περιοριστικώς οριζομένους από τη διάταξη του άρθρου 559 ΚΠολΔ λόγους. Εξ άλλου η από το δικαστήριο της ουσίας εκτίμηση πραγματικών γεγονότων δεν υπόκειται στον έλεγχο του Αρείου Πάγου [άρθρ. 561 παρ.1 ΚΠολΔ].
Ο αναιρεσείων με τον πρώτο λόγο της αίτησής του υποστηρίζει ότι η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση πρέπει να αναιρεθεί σύμφωνα με τους λόγους 1, 8 και 11 του άρθρ. 559 ΚΠολΔ , γιατί εσφαλμένα δέχθηκε ότι η αμοιβή του, ως οδηγού φορτηγών αυτοκινήτων, προσδιορίζονταν με βάση την εκάστοτε ισχύουσα για τους οδηγούς φορτηγών αυτοκινήτων και λοιπών φορτηγών όλης της Χώρας Σ.Σ.Ε., ενώ το ορθόν είναι ότι αυτή έπρεπε να προσδιορίζεται με βάση την ισχύουσα Κλαδική ΣΣΕ για τους όρους αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων στις Καπνοβιομηχανίες όλης της Χώρας και τις επιχειρησιακές πρακτικές της αναιρεσίβλητης. Ο λόγος αυτός πρέπει ν'απορριφθεί λόγω αοριστίας, γιατί δεν αποδίδεται συγκεκριμένη πλημμέλεια στην προσβαλλομένη απόφαση και δεν συνάπτεται με τα ουσιώδη γεγονότα της δίκης, που έχει ως αντικείμενο την επιδίκαση παροχής εκ του συνταξιοδοτικού προγράμματος της αναιρεσίβλητης. Με τον δεύτερο λόγο υποστηρίζεται ότι έσφαλε η προσβαλλομένη απόφαση, γιατί δέχθηκε χωρίς αποδείξεις ότι υπήχθη στο συνταξιοδοτικό πρόγραμμα της “...” και συγκεκριμένα ότι " ...τυχόν ποσό που θα οφείλεται στο μισθωτό κατά την αποχώρησή του ...θα καταβληθεί στον λογαριασμό της μισθοδοσίας του, καθώς και το ποσό του συνταξιοδοτικού προγράμματος της “...”, που θα του αναλογεί μέχρι και την ημερομηνία της αποχώρησής του", παρότι αυτός ουδέποτε εντάχθηκε στο πρόγραμμα αυτής. Ο λόγος αυτός εκτιμώμενος ως πλημμέλεια εκ του λόγου με αριθ. 10 του άρθρου 559 ΚΠολΔ είναι απαράδεκτος λόγω αοριστίας, γιατί δεν εκτίθεται πώς συνάπτεται με το αποδεικτικό πόρισμα και ποια η ουσιώδης επίδρασή του στο διατακτικό της απόφασης του Εφετείου ενόψει του ότι η ένδικη παροχή συνδέεται με τα συνταξιοδοτικά προγράμματα άλλων ασφαλιστικών εταιρειών των ... και ... Γι' αυτό πρέπει ν'απορριφθεί. Με τον τρίτο λόγο ο αναιρεσείων αναφέρεται στους όρους του από 23.12.2011 συμφωνητικού, που υπεγράφη μεταξύ αυτού και της εναγομένης, με το οποίο, κατά τις παραδοχές της προσβαλλομένης απόφασης, στα πλαίσια προγράμματος οικειοθελούς αποχώρησης του προσωπικού της η εναγομένη αποδέχθηκε την από 14.12.2011 [εκπρόθεσμη] αίτηση του ενάγοντος και συμφωνήθηκε μεταξύ των η λύση της συμβάσεως εργασίας του και η διευθέτηση όλων των μεταξύ τους διαφορών, αφού του κατεβλήθη το ποσό των 254.039,89 ευρώ, υποστηρίζει δε ότι αυτό περιέχει μόνο παραιτήσεις από δικαιώματά του χωρίς υποχωρήσεις εκ μέρους της εναγομένης, όπως επιβάλλει η συμφωνία συμβιβασμού, το περιεχόμενό του δε είναι αντίθετο προς τα άρθρα 178 και 179 ΑΚ, ως εκ τούτου άκυρο και η προσβαλλομένη απόφαση, που το αποδέχθηκε ως έγκυρο και ισχυρό θα πρέπει ν'αναιρεθεί για τους λόγους με αριθ. 10, 11 και 20 του άρθρου 559 ΚΠολΔ. Οι ισχυρισμοί αυτοί του αναιρεσείοντος δεν θεμελιώνουν συγκεκριμένο λόγο αναίρεσης, είναι αόριστοι και αντιφατικοί, δεδομένου ότι αφενός επικαλείται συμφωνία συμβιβασμού, που προέβλεπε οικειοθελή αποχώρηση από την υπηρεσία της εναγομένης με ταυτόχρονη είσπραξη του ως άνω ποσού, για άλλες αιτίες, αφετέρου ότι η συμφωνία αυτή αντίκειται στα άρθρα 178 και 179 ΑΚ χωρίς να αιτιολογείται πως συνδέεται το περιεχόμενο της συμφωνίας με την επίδικη παροχή. Γι αυτό θα πρέπει ν'απορριφθεί.
Με τον τέταρτο λόγο υποστηρίζεται ότι η προσβαλλομένη απόφαση δεχόμενη ότι στα πλαίσια του ως άνω προγράμματος οικειοθελούς αποχώρησης με όρο του ως άνω Συμφωνητικού [Λύσης Σύμβασης Εργασίας και Συμβιβασμού], ο αναιρεσείων διατήρησε τα δικαιώματά του εκ του συνταξιοδοτικού προγράμματος της εταιρείας "...", παραιτούμενος από οποιαδήποτε άλλη αξίωση, το Μονομελές Εφετείο δεν έλαβε υπόψη ότι είναι άκυρη η συμφωνία παραίτησης από τις νόμιμες αξιώσεις του εκ των συνταξιοδοτικών προγραμμάτων των εταιρειών “...” και "ΕΘΝΙΚΗΣ" και ως εκ τούτου είναι αναιρετέα σύμφωνα με τους λόγους 1, 8, 9, 10, 11, 16, 17, 19 και 20 του άρθρου 559 ΚΠολΔ. Και οι λόγοι αυτοί είναι απαράδεκτοι λόγω αοριστίας, γιατί δεν αναφέρονται οι πλημμέλειες της προσβαλομένης απόφασης σε σχέση με τους λόγους που επικαλείται ο αναιρεσείων. Επί πλέον όσα υποστηρίζει συνάπτονται με το αποδεικτικό πόρισμα της προσβαλλομένης απόφασης, την εκτίμηση από το δικαστήριο της ουσίας των πραγματικών περιστατικών και ιδιαίτερα του περιεχομένου του εγγράφου της νέας από 23.12. 2011 συμφωνίας μεταξύ των διαδίκων, κατά την οποία ο αναιρεσείων αποδεχόμενος την υπαγωγή του στο συνταξιοδοτικό πρόγραμμα της ..., παραιτήθηκε από κάθε άλλη αξίωσή του έναντι της εναγομένης υπό φυσιολογικές συνθήκες έναντι πακέτου αποχώρησης. Η κρίση αυτή είναι αναιρετικά ανέλεγκτη [άρθρ. 561 παρ.1 ΚΠολΔ], ενώ δεν συντρέχει περίπτωση ακυρότητας της παραίτησης από τις παροχές των υπό κρίση συνταξιοδοτικών προγραμμάτων, αφού κατά την σαφώς εκφραζομένη κρίση της απόφασης στη συμφωνία υπήχθη και προβλέφθηκε καταβολή τυχόν απαίτησης του αναιρεσείοντος από το τελευταίο συνταξιοδοτικό πρόγραμμα με την εταιρεία ..., γεγονός που αποκλείει οιαδήποτε ευθύνη της αναιρεσίβλητης από τα άλλα επίδικα ασφαλιστικά προγράμματα, γιατί δεν έχει νομικό έρεισμα. Απορριπτέος είναι και ο πέμπτος λόγος αναίρεσης, που με την επίκληση της πλημμέλειας του λόγου με αριθ. 19 του άρθρου 559 υποστηρίζεται ότι η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση έσφαλε, γιατί δέχθηκε ότι το ποσό των 254.232,89 ευρώ του καταβλήθηκε ως συμβατική αποζημίωση απόλυσης και δεν ελήφθη υπόψη ότι το ποσό αυτό στον όρο 5 του συμφωνητικού χαρακτηρίζεται ως "αποζημίωση λύσης σχέσης”, ενώ σε άλλο σημείο, στον όρο 11, αναφέρεται ως οικειοθελής παροχή, άρα δεν έχει μισθολογικό χαρακτήρα κατά τον αναιρεσείοντα και ως εκ τούτου είναι ανίσχυρο κατά το μέρος που ενέχει παραίτηση από δικαίωμα, συμβιβασμό και άφεση χρέους γενικότερα. Ο λόγος αυτός δεν συνδέεται με τις επίδικες παροχές αλλά με άλλες διαφορές μεταξύ των διαδίκων και αλυσιτελώς προβάλλεται. Ο έκτος λόγος με τον οποίο προσβάλλεται η απόφαση του Εφετείου κατά το μέρος της επιδικασθείσας στην εφεσίβλητη δικαστικής δαπάνης είναι απαράδεκτος, γιατί η καταψήφιση του αναιρεσείοντος, που ηττήθηκε στη δικαστική δαπάνη συνδέεται με την ήττα του κατ'άρθρο 176 ΚΠολΔ και εφόσον δεν προσβάλλεται η σχετική διάταξη με λόγο αναίρεσης εκ του άρθρου 559 αριθ. 1 ΚΠολΔ είναι απορριπτέα.
Μετά από αυτά μη υπάρχοντος άλλου λόγου αναίρεσης, η αίτηση πρέπει ν'απορριφθεί στο σύνολό της ενώ έξοδα δεν θα επιβληθούν ελλείψει σχετικού αιτήματος εκ μέρους της αναιρεσίβλητης.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 29.7.2020 αίτηση για αναίρεση της υπ’αριθ. 3246/2019 αποφάσεως του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 11 Ιανουαρίου 2022.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 6 Ιουνίου 2022.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ