Διευθύνων υπάλληλος θεωρείται εκείνο το πρόσωπο στο οποίο, συνεπεία των εξαιρετικών προσόντων του ή της ιδιάζουσας εμπιστοσύνης προς αυτό του εργοδότη-κυρίου της επιχειρήσεως, ανατίθενται καθήκοντα γενικότερης διευθύνσεως όλης της επιχειρήσεως ή σημαντικού τομέα της επιχειρήσεως και εποπτείας του προσωπικού. Τέτοιο πρόσωπο, αν και δεν παύει να είναι εργαζόμενος, εξαιρείται της εφαρμογής των διατάξεων της εργατικής νομοθεσίας ως προς τα χρονικά όρια εργασίας και εκείνων που είναι ασυμβίβαστες προς την εξέχουσα θέση
του και ειδικότερα εξαιρείται ως προς την εβδομαδιαία ανάπαυση, την αμοιβή για υπερεργασία/υπερωρία, την αμοιβή για εργασία Σάββατο/Κυριακή/εξαιρετέα ημέρα/αργία ή ως προς τις αποδοχές και το επίδομα της ετήσιας κανονικής αδείας ή ως προς την αποζημίωση για τη
μη χορήγηση της αιτηθείσας ετήσιας άδειας αναψυχής ή την αποζημίωση για εργασία, που παρασχέθηκε εκτός έδρας και αντισταθμίζεται η εξαίρεση με τον αυξημένο μισθό, που του καταβάλλεται. Η έννοια της διευθυντικής θέσεως, ανεξαρτήτως του αν ο εργαζόμενος έχει ή όχι
τον τίτλο του κατόχου αυτής, προσδιορίζεται με βάση τα αντικειμενικά κριτήρια της καλής πίστεως, της συναλλακτικής εμπειρίας, της κοινής πείρας και της λογικής, από τη φύση και το είδος των παρεχομένων υπηρεσιών που κρίνονται ενιαίως καθώς και από την ιδιάζουσα σχέση
του προς τον εργοδότη και τους λοιπούς εργαζομένους, κατά την παροχή των υπηρεσιών του (ΑΠ 336/2018). Με την απόδειξη της ιδιότητας εργαζομένου ως «διευθύνοντος υπαλλήλου» βαρύνεται ο εργοδότης. Εν προκειμένω, η αναιρεσίβλητη δεν είχε αποκτήσει την ιδιότητα προσώπου που κατέχει θέση εποπτείας-διευθύνσεως στην επιχείρηση ούτε ήταν υπάλληλος που είχε
εξαιρετικά προσόντα ούτε της ανατέθηκαν καθήκοντα γενικότερης διευθύνσεως της επιχειρήσεως. Οι πρωτοβουλίες που ανέπτυξε η αναιρεσίβλητη πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος και των γενικών εντολών των εκπροσώπων της αναιρεσείουσας-επιχείρησης, χωρίς να επηρεάζουν την πορεία αυτής, ως εκ τούτου δεν δύναται να προσδώσουν στην αναιρεσίβλητη την ιδιότητα του «διευθύνοντος υπαλλήλου» κατά την έννοια του άρθρου 2 εδ. (α) της ΔΣ της Ουάσιγκτον (κύρωση με Ν 2269/1920). Ορθή η κρίση του εφετείου περί μη ύπαρξης ιδιότητας διευθύνοντος υπαλλήλου. Επομένως, η αναιρεσίβλητη δεν εξαιρείται της εφαρμογής των
διατάξεων της εργατικής νομοθεσίας για τις αποδοχές της ετήσιας κανονικής αδείας και την αποζημίωση εξαιτίας μη χορηγήσεως της αιτηθείσας ετήσιας κανονικής αδείας, για την αμοιβή-προσαύξηση ημέρας αργίας καθώς και για την αμοιβή υπερεργασίας και υπερωρίας.