Αριθμός 223/2023
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ελένη Φραγκάκη Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Ελένη Κατσούλη, Δημήτριο Τράγκα, Ελένη Μπερτσιά και Διονύσιο Παλλαδινό - Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 18 Οκτωβρίου 2022, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Λάμπρου Σοφουλάκη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Χαράλαμπου Αθανασίου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Β. Κ. του Σ., κατοίκου ... που παρέστη με την ιδιότητά του ως δικηγόρος, για αναίρεση της υπ' αριθ. 590/2021 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Με υποστηρίζοντες την κατηγορία τους: 1. Ά. - Σ. Κ. του Β. και 2. Μ. - Π. Κ. του Β., όπως εκπροσωπούνται νόμιμα από την μητέρα τους Γ. Μ. του Π., κάτοικοι ... που δεν εμφανίστηκαν.
Το Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και o αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 21.4.2022 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό …/22.
Αφού άκουσε Τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση και τον αναιρεσείοντα, με την ιδιότητά του ως δικηγόρου, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά τη διάταξη του άρθρου 512 παρ. 1 εδ. γ' του ΚΠοινΔ, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κλητεύει τον αναιρεσείοντα και τους υπόλοιπους διαδίκους με κλήση που επιδίδεται σύμφωνα με τα άρθρα 155-162 και μέσα στην προθεσμία του άρθρου 166 στο ακροατήριο του δικαστηρίου του Αρείου Πάγου, ενώ, κατά τη διάταξη της παρ. 3 εδ. α' του ίδιου άρθρου, οι διάδικοι παρίστανται στη συζήτηση με συνήγορο. Περαιτέρω, κατά το άρθρο 515 παρ. 2 εδ. α' του ίδιου Κώδικα, αν εμφανισθεί ο αναιρεσείων, η συζήτηση γίνεται σαν να είναι παρόντες όλοι οι διάδικοι, ακόμη και αν κάποιος απ' αυτούς δεν εμφανίστηκε. Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι, αν κατά τη συζήτηση αίτησης αναίρεσης στο ακροατήριο του Αρείου Πάγου εμφανιστεί ο αναιρεσείων και δεν εμφανιστεί ο υποστηρίζων την κατηγορία, καίτοι αυτός κλητεύθηκε νόμιμα, η συζήτηση της υπόθεσης διεξάγεται σαν να ήταν όλοι οι διάδικοι παρόντες. Στην προκείμενη περίπτωση, κατά την αναφερόμενη στο προεισαγωγικό της απόφασης αυτής δικάσιμο (18-10-2022) και κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από το οικείο έκθεμα, εμφανίστηκε και παραστάθηκε νόμιμα ο αναιρεσείων. Αντίθετα, δεν παραστάθηκαν και, συνεπώς, θεωρούνται ως δικονομικά απόντες οι υποστηρίζοντες την κατηγορία α) Ά.-Σ. Κ. και β) Μ.-Π. Κ., όπως νόμιμα εκπροσωπούνται από την μητέρα τους Γ. Μ., οι οποίοι είχαν παραστεί ως πολιτικώς ενάγοντες κατά τη δίκη ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, καίτοι κλητεύθηκαν νομότυπα και εμπρόθεσμα, όπως προκύπτει από τα δύο αποδεικτικά επίδοσης με ημεροχρονολογία 23-5-2022, σύμφωνα με τα οποία επιδόθηκε, στα χέρια της νομίμου αντιπροσώπου τους Γ. Μ., σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 155 παρ. 1 εδ. α' και 166 παρ. 1 του ΚΠοινΔ, νόμιμα και εμπρόθεσμα, η κλήση 435/11-5-2022 του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, προκειμένου οι υποστηρίζοντες την κατηγορία να παραστούν δια συνηγόρου στο ακροατήριο του Αρείου Πάγου κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στην προαναφερόμενη δικάσιμο. Επομένως, αφού οι υποστηρίζοντες την κατηγορία δεν εμφανίστηκαν, καίτοι κλητεύθηκαν νόμιμα και εμπρόθεσμα, πρέπει η συζήτηση της υπόθεσης να συνεχιστεί σαν να ήταν και αυτοί παρόντες.
Η υπό κρίση από 21-4-2022, με αριθμό …/2022, αίτηση του Β. Κ. του Σ., κατοίκου ... για αναίρεση της απόφασης 590/23-11-2021 του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, με την οποία ο αναιρεσείων κηρύχθηκε ένοχος για την πράξη της παραβίασης της υποχρέωσης διατροφής κατ' εξακολούθηση και κατά συρροή, με τη συνδρομή της ελαφρυντικής περίστασης του άρθρου 84 παρ. 2 περ. α' και του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης τεσσάρων (4) μηνών, ανασταλείσα για τρία (3) έτη, ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα, περιέχει δε λόγους αναίρεσης από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ’ και Ε’ του ΚΠοινΔ (έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διάταξης) και, συνεπώς, είναι παραδεκτή. Κατά τη διάταξη του άρθρου 358 ΠΚ, "όποιος κακόβουλα παραβιάζει την υποχρέωση διατροφής, που του την έχει επιβάλει ο νόμος και έχει αναγνωρίσει, έστω και προσωρινά, το δικαστήριο, με τρόπο τέτοιο ώστε ο δικαιούχος να υποστεί στερήσεις ή να αναγκαστεί να δεχθεί βοήθεια άλλων, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους”. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι για την στοιχειοθέτηση του ανωτέρω εγκλήματος απαιτείται: α) υποχρέωση διατροφής από το νόμο, που ιδρύεται με βάση τον δεσμό του γάμου μεταξύ των συζύγων, διαζευγμένων συζύγων, συγγενών εξ αίματος κατ' ευθείαν γραμμή ή αδελφών και θετών τέκνων, β) η υποχρέωση να έχει αναγνωρισθεί με δικαστική απόφαση, έστω και προσωρινά, που διατηρεί την ισχύ της μέχρι να εκδοθεί οριστική απόφαση διατροφής, ακόμα και αν μεταβληθούν οι όροι διατροφής, γ) κακόβουλη παραβίαση της υποχρέωσης αυτής, δηλαδή δεδηλωμένη παράλειψη του φερόμενου ως υπόχρεου προς διατροφή και ενδιάθετη βούληση αυτού να μη συμμορφωθεί προς την υποχρέωσή του, η οποία οφείλεται σε κακεντρέχεια, κακότητα και κακή θέληση, ώστε να στερηθεί ο δικαιούχος από τα αναγκαία προς το ζην, παρότι ο δράστης είχε την οικονομική δυνατότητα να καταβάλει το χρηματικό ποσό που επιδικάσθηκε για την κάλυψη των αναγκών επιβίωσης του δικαιούμενου προσώπου για το προσδιορισμένο χρονικό διάστημα και δεν αρκεί λησμοσύνη ή οικονομική αδυναμία, η δε οικονομική δυνατότητα του υπόχρεου κρίνεται σε σχέση με την οικονομική του κατάσταση και την επαγγελματική του δραστηριότητα, δ) ο δικαιούχος να υποστεί πράγματι στερήσεις ή να αναγκασθεί να ζητήσει ή να δεχθεί βοήθεια άλλων. Οι στερήσεις αναφέρονται γενικά στην διατροφή σε όλη της την έκταση και όχι μόνο στα απολύτως αναγκαία μέσα συντήρησης. Ως βοήθεια νοείται η υλική βοήθεια άλλων, έστω και απώτερων υπόχρεων προς διατροφή, συγγενών ή μη, φίλων κ.λ.π. ή κρατικής κοινωνικής πρόνοιας ή ιδρυμάτων, ε) δόλος, καθόσον, εκτός της κακοβουλίας απαιτείται και δόλος, έστω και ενδεχόμενος, του δράστη. Στο δόλο του δράστη περιλαμβάνεται και η γνώση της υποχρέωσης για διατροφή, βάσει όμως ήδη εκδοθείσας σε βάρος του δικαστικής απόφασης, χωρίς να απαιτείται και τυπική επίδοση σ' αυτόν της απόφασης με δικαστικό επιμελητή και γνώση ότι ο δικαιούχος θα περιέλθει σε στερήσεις ή θα αναγκασθεί να δεχθεί τη βοήθεια άλλων για τη διατροφή του. Επίσης, η παραβίαση της υποχρέωσης προς διατροφή τελείται κατ' εξακολούθηση για απέχοντα χρονικώς διαστήματα (μηνών). Η απόφαση του πολιτικού δικαστηρίου δεσμεύει το ποινικό δικαστήριο για την ύπαρξη υποχρέωσης διατροφής, πλην, όμως, αυτό ερευνά το κύρος και την ισχύ της απόφασης, κατά το άρθρο 60 παρ. 1 του ΚΠοινΔ, σε συνάρτηση με το χρόνο της παραβίασης της υποχρέωσης διατροφής, όχι όμως και την ορθότητά της (ΑΠ 572/2021).
Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από το σκεπτικό της προσβαλλόμενης ως άνω απόφασής του, με αριθμό 590/23-11-2021, το Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, μετά από συνεκτίμηση όλων των αποδεικτικών μέσων, τα οποία προσδιορίζονται κατ' είδος σ' αυτή (καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας και υπεράσπισης, πρακτικά της πρωτοβάθμιας απόφασης, έγγραφα των οποίων έγινε ανάγνωση και απολογία του κατηγορουμένου), δέχθηκε ανελέγκτως, ότι αποδείχθηκαν τα εξής: "Ο κατηγορούμενος και η μάρτυρας κατηγορίας τέλεσαν νόμιμο γάμο στις 14-12-2011, από τον οποίο απέκτησαν δύο δίδυμα τέκνα, τον Ά. - Σ. Κ. και τον Μ. - Π. Κ., που γεννήθηκαν στις 1-11-2012. Η έγγαμη συμβίωση των ανωτέρω (κατηγορουμένου και μάρτυρος) δεν εξελίχθηκε ομαλά, και δυνάμει της με αριθ. 9448/2014 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, κηρύχθηκε η λύση του γάμου τους με συναινετικό διαζύγιο, ανατέθηκε η επιμέλεια των ανηλίκων διδύμων αποκλειστικά στην μητέρα τους και ο κατηγορούμενος υποχρεώθηκε να συνεισφέρει στην τακτική διατροφή των δυο διδύμων ανηλίκων τέκνων του, καταβάλλοντας εντός του πρώτου δεκαπενθημέρου εκάστου μηνός για λογαριασμό τους στην ασκούσα την επιμέλειά τους μητέρα αυτών, Γ. Μ. το ποσό των 280,00 ευρώ μηνιαίως (ήτοι 140 ευρώ για κάθε τέκνο). Ωστόσο, ο κατηγορούμενος δεν κατέβαλε από κακοβουλία του, το ποσό των 2.520 ευρώ (280x9 μήνες) που όφειλε για τους μήνες Σεπτέμβριο έτους 2015 έως και μήνα Μάιο έτους 2016. Επίσης, αν και δυνάμει της υπ' αριθμ. 9981/2017 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, υποχρεώθηκε να καταβάλει για τον ίδιο λόγο για τα ως άνω τέκνα στην ασκούσα την επιμέλειά τους μητέρα τους, το ποσό των 200 ευρώ σε έκαστο τέκνο και συνολικά 400 ευρώ μηνιαίως για το χρονικό διάστημα από την επίδοση της αγωγής (12.8.2016) έως και δύο έτη από την δημοσίευση της απόφασης, ωστόσο από κακοβουλία δεν κατέβαλε κατά το χρονικό διάστημα από την επίδοση της απόφασης (16.10.2017) έως και μήνα Μάιο έτους 2018, τα οφειλόμενα ποσά διατροφής που αντιστοιχούν σε 18 ημέρες μηνός Αυγούστου έτους 2016 και στους μήνες Σεπτέμβριο έως και Δεκέμβριο έτους 2016, όλους τους μήνες έτους 2017 και των πέντε πρώτων μηνών έτους 2018 και συνολικά 8.640 ευρώ ( = 240 ευρώ+ (21 μήνες επί 400 ευρώ). Ο κατηγορούμενος αρνούμενος την κατηγορία διατείνεται ότι η μη καταβολή των ως άνω επιδικασθέντων ποσών για την διατροφή των ανηλίκων οφείλεται σε ταμειακή του δυσχέρεια ν' ανταποκριθεί στο σύνολο των υποχρεώσεών του, εξαιτίας της δραματικής μειώσεως του όγκου της εργασίας του, ως δικηγόρου, οφειλόμενη σε μείωση της πελατείας του, λόγω της οικονομικής κρίσης που είχε πλήξει την χώρα, ισχυρισμός τον οποίο υποστήριξε και ο εξετασθείς στο ακροατήριο μάρτυρας υπερασπίσεώς του, αναφερόμενος σε "οικονομική κατάρρευση" του κατηγορουμένου, αιτία για την οποία, μάλιστα, αυτός (κατηγορούμενος) αναγκάστηκε να μεταβάλει τον τρόπο ζωής του (όπως, να χρησιμοποιεί τον χώρο του γραφείου για την διαμονή του, ν' αναγκαστεί σε μείωση των προσωπικών του εξόδων διαβίωσης κλπ). Παρά το ότι, όμως, όπως πράγματι αποδείχθηκε, προέκυψε μείωση των εσόδων του κατηγορουμένου, ουδόλως δικαιολογείται το ότι παραβίασε την ένδικη υποχρέωσή του προς καταβολή διατροφής, δεδομένου ότι, όπως ο ίδιος παραδέχθηκε κατά την απολογία του είχε στην κυριότητά του ακίνητα τα οποία ήταν δυνατόν και προτίθετο ν' αξιοποιήσει, και εν τούτοις εις ουδεμία σχετική ενέργεια προέβη επικαλούμενος ως μοναδικό εμπόδιο την αδυναμία του να λάβει φορολογική ενημερότητα. Η αδυναμία, όμως αυτή, αφορά τον χρόνο από το 2017 κι επέκεινα, όπως ο ίδιος ανέφερε, ενώ η ένδικη υποχρέωση του, την οποία παραβίασε, είχε ήδη γεννηθεί από προγενέστερο χρόνο (από μήνα Σεπτέμβριο 2015), ήτοι σε χρόνο κατά τον οποίο ήταν δυνατόν προχωρήσει στην καθ' οιονδήποτε τρόπο εκμετάλλευση των περιουσιακών του στοιχείων, που αναμφισβήτητα προκύπτει κι από την κατάθεση του μάρτυρος υπερασπίσεώς ότι διέθετε ( βλ. στα πρακτικά της δίκης αυτής: "Έχει περιουσία. Μου είχε πει ο κύριος Κ... “). Το γεγονός ότι η μητέρα των ανηλίκων - διδύμων, ως ασκούσα την επιμέλεια αυτών, αρνήθηκε πρόταση αυτού, στις αρχές του 2014, να της μεταβιβάσει ακίνητό του, για την κάλυψη της εν γένει υποχρέωσής του συνεισφοράς στην διατροφή των ανηλίκων, δεν αναιρεί την ευθύνη του κατηγορουμένου, αφού δεν αποκλείστηκε από κανένα παράγοντα η δυνατότητα να προβεί ο ίδιος στην εκποίηση του εν λόγω ακινήτου εκτάσεως 22 στρεμμάτων, εισπράττοντας τίμημα, ικανό να συνεισφέρει στην διατροφή των διδύμων, και να πληρώσει τα ανωτέρω ποσά, όπως είχαν επιδικαστεί εις βάρος του, για την εκπλήρωση της εν λόγω υποχρεώσεώς του. Εξαιτίας της παραβιάσεως των εν λόγω υποχρεώσεων του κατηγορουμένου, για την διατροφή των ανηλίκων διδύμων ανηλίκων τέκνων του ήταν αναγκαίο, προκειμένου ν' αποφευχθούν στερήσεις τους, να δέχονται την βοήθεια του πατέρα της μητρός τους, Π. Μ., γεγονός που γνώριζε ο κατηγορούμενος. Ο ανωτέρω, Π. Μ., λάμβανε μικρή σύνταξη, με την οποία, προσέτι, έπρεπε να καλύπτει και τα έξοδα διατροφής και συντήρησης της συζύγου του, η οποία, είχε και αυξημένες ανάγκες λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε. Η προπεριγραφείσα συμπεριφορά του κατηγορουμένου, παραβιάσεως της εν λόγω προς διατροφή υποχρεώσεώς του, γνωρίζοντας ότι τα δικαιούχα τέκνα του, της διατροφής που επιδικάστηκε θα περιέλθουν σε στερήσεις αναγκαζόμενα να ζητήσουν και να δεχθούν τη βοήθεια άλλου καταδεικνύει την κακοβουλία του, κρίσιμη δε, περί τούτων, είναι η κατάθεση της μητέρας των ανηλίκων διδύμων, η οποία δεν αναιρείται από κανένα περί του αντιθέτου στοιχείο, αντιθέτως επιβεβαιώνεται από το σύνολο του αποδεικτικού υλικού. Κατ' ακολουθία όλων των ανωτέρω, αποδείχθηκε ότι ο κατηγορούμενος τέλεσε την αποδιδόμενη σ' αυτόν πράξη της παραβιάσεως της προς διατροφή υποχρεώσεώς του, κατά τα συγκροτούντο αυτήν περιστατικά της υποκειμενικής και αντικειμενικής υποστάσεώς της, κι επομένως πρέπει να κηρυχθεί ένοχος, κατά τα στο διατακτικό ειδικότερα οριζόμενα. Πρέπει δε, περαιτέρω, ν' αναγνωριστεί ότι στο πρόσωπο του κατηγορουμένου συντρέχει η ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84 παρ2 εδ. α', δεδομένου ότι τούτο αναγνωρίστηκε πρωτοδίκως, και η μη αναγνώρισή του θα χειροτέρευε ανεπίτρεπτα την θέση του (άρθρο 470 εδ.α' ΚΠοινΔ)”.
Στη συνέχεια, το παραπάνω Δικαστήριο της ουσίας κήρυξε τον κατηγορούμενο και ήδη αναιρεσείοντα ένοχο για την πράξη της παραβίασης της υποχρέωσης διατροφής κατ' εξακολούθηση και κατά συρροή, με τη συνδρομή της ελαφρυντικής περίστασης του άρθρου 84 παρ. 2 περ. α' και του επέβαλε ποινή φυλάκισης τεσσάρων (4) μηνών, ανασταλείσα για τρία (3) έτη, με το ακόλουθο διατακτικό: "
Κηρύσσει τον κατηγορούμενο ένοχο του ότι: στην …., κατά το χρονικό διάστημα από μήνα Σεπτέμβρη έτους 2015 έως και μήνα Μάιο έτους 2016 και από 16.10.2017 έως και μήνα Μάιο έτους 2018, με περισσότερες πράξεις του που συνιστούσαν εξακολούθηση του αδικήματος της παραβίασης της υποχρέωσης για διατροφή, με πρόθεση και από κακοβουλία παραβίασε την υποχρέωση προς διατροφή των δύο ανηλίκων τέκνων του, που επιβάλλει ο νόμος και είχε αναγνωριστεί με δικαστικές αποφάσεις, κατά τρόπον ώστε τα τέκνα του να υποστούν στερήσεις και να αναγκαστούν να δεχθούν την βοήθεια άλλων. Ειδικότερα, ενώ δυνάμει της με αριθ. 9448/2014 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, υποχρεώθηκε να συνεισφέρει στην τακτική διατροφή των δυο διδύμων ανηλίκων τέκνων του, Α. - Σ. και Μ.-Π., γεννημένων την 1.11.2012, καταβάλλοντας εντός του πρώτου δεκαπενθημέρου εκάστου μηνός για λογαριασμό τους στην ασκούσα την επιμέλειά τους μητέρα αυτών, Γ. Μ. το ποσό των 280,00 ευρώ μηνιαίως (ήτοι 140 ευρώ για κάθε τέκνο), ωστόσο δεν κατέβαλε από κακοβουλία του, το ποσό των 2.520 ευρώ (280x9 μήνες) που όφειλε για τους μήνες Σεπτέμβριο έτους 2015 έως και μήνα Μάιο έτους 2016. Επίσης, αν και δυνάμει της υπ' αριθμό 9981/2017 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, υποχρεώθηκε να καταβάλει για τον ίδιο λόγο για τα ως άνω τέκνα στην ασκούσα την επιμέλειά τους μητέρα τους, το ποσό των 200 ευρώ σε έκαστο τέκνο και συνολικά 400 ευρώ μηνιαίως για το χρονικό διάστημα από την επίδοση της αγωγής (12.8.2016) έως και δύο έτη από την δημοσίευση της απόφασης, ωστόσο από κακοβουλία δεν κατέβαλε κατά το χρονικό διάστημα από την επίδοση της απόφασης (16.10.2017) έως και μήνα Μάιο έτους 2018, τα οφειλόμενα ποσά διατροφής που αντιστοιχούν σε 18 ημέρες μηνός Αυγούστου έτους 2016 και στους μήνες Σεπτέμβριο έως και Δεκέμβριο έτους 2016, όλους τους μήνες έτους 2017 και των πέντε πρώτων μηνών έτους 2018 και συνολικά 8.640 ευρώ (=240 ευρώ+ (21 μήνες επί 400 ευρώ). Δέχεται ότι ο κατηγορούμενος έζησε σύννομα έως το χρόνο, που έγινε το έγκλημα (άρθρο 84 § 2 α' Π.Κ.)”.
Με τις παραπάνω όμως παραδοχές, η αιτιολογία της προσβαλλόμενης απόφασης είναι ελλιπής, αφού δεν εκτίθενται όλα τα αναγκαία για τη θεμελίωση του εγκλήματος αυτού πραγματικά περιστατικά, που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, ούτε οι νομικές σκέψεις για την υπαγωγή των περιστατικών αυτών στις διατάξεις που εφαρμόσθηκαν, δεδομένου ότι ούτε στο σκεπτικό ούτε στο διατακτικό αυτής διαλαμβάνονται περιστατικά από τα οποία να προκύπτει η ενδιάθετη βούληση του αναιρεσείοντος να μη συμμορφωθεί με την υποχρέωσή του καταβολής των χρηματικών ποσών, που επιδικάσθηκαν λόγω διατροφής για τα δύο ανήλικα τέκνα του, παρά την οικονομική δυνατότητά του, ώστε να δικαιολογείται η κακοβουλία αυτού, η οποία αποτελεί πρόσθετο στοιχείο προς θεμελίωση της υποκειμενικής υπόστασης του ως άνω εγκλήματος για το οποίο καταδικάστηκε ο αναιρεσείων. Ειδικότερα το Δικαστήριο της ουσίας με την προσβαλλόμενη απόφαση ενώ εκθέτει ότι η κακοβουλία προκύπτει από το ο αναιρεσείων, καίτοι μπορούσε, δεν εκποίησε ακίνητα της περιουσίας του για να εκπληρώσει την υποχρέωσή του διατροφής προς τα ανήλικα τέκνα του, Ά.-Σ. Κ. και Μ.-Π. Κ., όλως αντιφατικά δέχεται : α) ότι ο αναιρεσείων δεν μπορούσε να εκποιήσει τα περιουσιακά του στοιχεία από το έτος 2017 και εντεύθεν, λόγω αδυναμίας να λάβει φορολογική ενημερότητα, β) ότι η μητέρα των ανηλίκων και νόμιμος εκπρόσωπος αυτών αρνήθηκε στις αρχές του έτους 2014 πρόταση του αναιρεσείοντος να της μεταβιβάσει ακίνητο του έναντι της υποχρέωσης του προς διατροφή των ανηλίκων τέκνων τους και γ) ότι ο αναιρεσείων είχε μειωμένα εισοδήματα κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα από το Σεπτέμβριο του έτους 2015 έως και το μήνα Μάιο του έτους 2016 και από 16-10-2017 έως και το μήνα Μάιο του έτους 2018, παραδοχές που αφενός αναιρούν το στοιχείο της κακοβουλίας και αφετέρου δημιουργούν ασάφεια ως προς την οικονομική δυνατότητα του αναιρεσείοντος να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του κατά το χρονικό διάστημα που όφειλε να καταβάλει διατροφή στους δικαιούχους. Επομένως, η αιτιολογία της προσβαλλόμενης, ως προς το στοιχείο της κακοβουλίας που συμπληρώνει την υποκειμενική υπόσταση για τη θεμελίωση του υπόψη εγκλήματος, είναι ασαφής, ελλιπής και με λογικά κενά, και στερείται νόμιμης βάσης αφού είναι ανέφικτος ο έλεγχος της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου. Κατά συνέπεια, ο από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ’ και Ε’ του ΚΠοινΔ, πρώτος λόγος της αίτησης αναίρεσης, με τον οποίο πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας ως προς την περί ενοχής του αναιρεσείοντος κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας και για εσφαλμένη εφαρμογή και ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διάταξης είναι βάσιμος. Κατ' ακολουθίαν αυτών και, αφού παρέλκει πλέον, ως αλυσιτελής, η έρευνα των υπόλοιπων λόγων, πρέπει να αναιρεθεί στο σύνολο της η προσβαλλόμενη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές (άρθρο 519 ΚΠοινΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την απόφαση 590/23-11-2021 του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Παραπέμπει την υπόθεση, σε νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, που την εξέδωσε, συγκροτούμενο από άλλους Δικαστές, εκτός από εκείνους, που είχαν δικάσει προηγουμένως (άρθρο 519 ΚΠοινΔ).
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 22 Νοεμβρίου 2022.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 9 Φεβρουαρίου 2023.
Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ