Στην παρούσα υπόθεση, η αναιρεσείουσα ζητά την αναίρεση απόφασης του Διοικητικού Εφετείου, το οποίο είχε δεχθεί εν μέρει την έφεση του Δημοσίου και είχε διατάξει τον συμψηφισμό των αποδοχών που η αναιρεσείουσα θα λάμβανε από τη δημόσια θέση, στην οποία παρανόμως δεν διορίστηκε, με τις οικονομικές ωφέλειες που απέκτησε από άλλες εργασίες κατά την περίοδο αυτή.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας, ερμηνεύοντας το άρθρο 105 ΕισΝΑΚ σε συνδυασμό με το άρθρο 298 του Αστικού Κώδικα, έκρινε ότι για την επιδίκαση αποζημίωσης λόγω παράνομης πράξης ή παράλειψης της Διοίκησης απαιτείται αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της παράνομης πράξης ή παράλειψης και της επελθούσης ζημίας. Ωστόσο, τα οφέλη που αποκομίζει ένα πρόσωπο από άλλη εργασία κατά το χρονικό διάστημα της παρανομίας της Διοίκησης (π.χ. μισθωτή εργασία ή άσκηση ελευθέριου επαγγέλματος) δεν συμψηφίζονται με τις αποδοχές που οφείλονται από τη δημόσια υπηρεσία, εφόσον δεν υπάρχει αιτιώδης σύνδεσμος με την παρανομία της Διοίκησης.
Στην προκειμένη περίπτωση, το Δικαστήριο έκρινε ότι η απόφαση του Διοικητικού Εφετείου, η οποία διέταξε τον συμψηφισμό χωρίς να εξετάσει εάν οι εξωτερικές εργασίες της αναιρεσείουσας ήταν άμεσα συνδεδεμένες με την παρανομία της Διοίκησης, δεν είναι νομίμως αιτιολογημένη. Το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάσισε ότι ο συμψηφισμός αυτός δεν είναι, κατ' αρχήν, νόμιμος, εκτός εάν οι εργασίες που ανέλαβε η αναιρεσείουσα παρουσιάζουν εξαιρετικό βαθμό ομοιότητας με τη θέση από την οποία είχε αποκλειστεί. Δεδομένου ότι δεν προκύπτει από τα στοιχεία ότι συνέτρεχαν τέτοιες εξαιρετικές περιστάσεις, το Δικαστήριο αναιρεί την προσβαλλόμενη απόφαση και παραπέμπει την υπόθεση στο δικάσαν δικαστήριο για νέα κρίση.