Η συζητούμενη υπόθεση αφορά την αναίρεση διοικητικής απόφασης σχετικά με περιπτώσεις λαθρεμπορίας που αφορούν την κατοχή και διάθεση προς πώληση πολυτελών αυτοκινήτων με παραποιημένους αριθμούς πλαισίου και κινητήρα. Μετά από έρευνα και επιθεώρηση, διαπιστώθηκε ότι τα εν λόγω οχήματα είχαν υποστεί παρέμβαση και αλλοίωση στα στοιχεία τους, καταλήγοντας στην εκδήλωση πράξεων λαθρεμπορίας.
Η ποινική δίωξη που ακολούθησε κατέληξε στην καταδίκη του αναιρεσείοντος για λαθρεμπορία, με την επιβολή ποινής φυλάκισης δύο ετών και χρηματικής ποινής, η οποία μετατράπηκε σε χρηματική ποινή ύψους 10 ευρώ ημερησίως. Ακολούθησαν διοικητικές προσφυγές κατά των πράξεων της Διευθύντριας του Τελωνείου Ηρακλείου, με τις οποίες είχαν επιβληθεί πολλαπλά τέλη λόγω των διαπιστωθέντων παραβάσεων.
Το Διοικητικό Εφετείο Χανίων, επικαλούμενο την απόφαση 1887/2018 του Συμβουλίου της Επικρατείας, έκρινε ότι η ποινή που επιβλήθηκε στον αναιρεσείοντα ήταν εμφανώς ελαφριά σε σχέση με τη σοβαρότητα των παραβάσεων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη μη δέσμευση του δικαστηρίου από την ποινική κρίση και την εκ νέου εξέταση της υπόθεσης ως προς την επιβολή διοικητικών κυρώσεων.
Η κρίση του δικαστηρίου που αναιρείται προβάλλεται ότι παραβιάζει την αρχή ne bis in idem, η οποία απαγορεύει τη δίωξη ή την τιμωρία ενός ατόμου περισσότερες από μία φορές για την ίδια πράξη. Το Συμβούλιο της Επικρατείας, εξετάζοντας την υπόθεση, κρίνει ότι η επιβληθείσα ποινή από το ποινικό δικαστήριο θεωρήθηκε ελαφριά υπό το πρίσμα των συνθηκών και της σοβαρότητας των παραβάσεων, επισημαίνοντας ότι το διοικητικό εφετείο έπρεπε να εκφέρει αυτοτελή κρίση στην υπόθεση, χωρίς να δεσμεύεται από την ποινική καταδίκη, αλλά παράλληλα να λάβει υπόψη της την ποινική απόφαση.
Ως αποτέλεσμα, η αίτηση αναιρέσεως γίνεται εν μέρει δεκτή, αναιρείται η απόφαση του διοικητικού εφετείου, και η υπόθεση παραπέμπεται για νέα κρίση.