Στην υπόθεση που εξετάζεται, η αιτούσα ζητά την ακύρωση απόφασης της Προϊσταμένης της Διεύθυνσης Διοικητικών Υπηρεσιών Δήμου, με την οποία απορρίφθηκε αίτησή της για την αναγνώριση προϋπηρεσίας ως καθηγήτριας φυσικής αγωγής, σύμφωνα με συμβάσεις έργου, για διάστημα 7 μηνών και 24 ημερών, σε ΝΠΔΔ του Δήμου.
Το ζήτημα που τίθεται αφορά την ερμηνεία της σύμβασης έργου και της αντίστοιχης βεβαίωσης που παρείχε ο Πρόεδρος του ως άνω ΝΠΔΔ. Σημαντικό ρόλο παίζει ο ορισμός της «πραγματικής δημόσιας υπηρεσίας» και τα κριτήρια που απαιτούνται για να θεωρηθεί η εργασία ως τέτοια, όπως ο χρόνος εργασίας, ο χώρος εκτέλεσης και η άμεση εποπτεία από την υπηρεσία, καθώς και η αμοιβή αντίστοιχη με αυτή των υπαλλήλων με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου.
Την αποδεικτική δύναμη της ως άνω σύμβασης έργου δεν δύναται να ανατρέψει η επικαλούμενη από την αιτούσα βεβαίωση του Προέδρου του ΝΠΔΔ, το περιεχόμενο της οποίας αντιβαίνει στους όρους της σύμβασης, ως προς το ωράριο εργασίας της αιτούσας, καθόσον τα δημόσια έγγραφα, σύμφωνα με το άρθρο 438 του ΚΠολΔ, που εφαρμόζεται αναλόγως ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, κατ’ άρθρο 40 του π.δ. 18/1989, αποτελούν πλήρη απόδειξη για όλους μόνο για όσα βεβαιώνονται σε αυτά είτε ότι έγιναν από τον συντάκτη τους ή ότι έγιναν ενώπιον του, οπότε ανταπόδειξη επιτρέπεται μόνο με την προσβολή των εγγράφων αυτών ως πλαστών, περίπτωση όμως που δεν συντρέχει στην προκειμένη περίπτωση.
Το Δικαστήριο κρίνει συνεπώς πως, εφόσον η αιτούσα, σύμφωνα με την επίμαχη σύμβαση έργου, παρείχε υπηρεσίες με μειωμένο ωράριο εργασίας, νομίμως για τον υπολογισμό του χρόνου της προϋπηρεσίας της δεν της αναγνωρίστηκε το σύνολο του χρονικού διαστήματος απασχόλησής της στο ΝΠΔΔ του Δήμου.
Απορρίπτει την αίτηση.