Η περίπτωση αφορά προσφυγή πυροσβέστη εναντίον πειθαρχικής απόφασης που του επέβαλε την ποινή της απόλυσης για αδικαιολόγητη αποχή από την άσκηση των καθηκόντων και για παραμέληση καθήκοντος. Ο προσφεύγων υπηρέτησε αρχικά ως εποχικός πυροσβέστης και στη συνέχεια ως πυροσβέστης πενταετούς υποχρέωσης. Κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του, διατέθηκε προσωρινά σε διάφορες πυροσβεστικές υπηρεσίες, και λόγω της πανδημίας COVID-19, η διάθεσή του παρατάθηκε "μέχρι νεωτέρας".
Η προσφυγή του επικεντρώνεται στον ισχυρισμό ότι δεν ενημερώθηκε εγγράφως για τη λήξη της διάθεσής του στην Περιφερειακή Πυροσβεστική Διοίκηση Αττικής και για την υποχρέωσή του να επιστρέψει στην οργανική του θέση στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Σάμου. Ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι η μη επιστροφή του δεν οφείλεται σε αυθαίρετη απουσία από την υπηρεσία, αλλά στην έλλειψη επίσημης ενημέρωσης σχετικά με την υποχρέωση επιστροφής.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας, εξετάζοντας την υπόθεση, αναγνωρίζει τη σημασία της σαφούς και έγκαιρης ενημέρωσης του προσωπικού για τις υπηρεσιακές τους υποχρεώσεις. Η απόφαση υπογραμμίζει ότι η επιβολή πειθαρχικών ποινών πρέπει να βασίζεται σε πλήρη και αναμφισβήτητη απόδειξη των πειθαρχικών παραπτωμάτων. Η απουσία επίσημης ενημέρωσης και η έλλειψη αναμφισβήτητης απόδειξης της γνώσης του προσφεύγοντος για την υποχρέωση επιστροφής στην υπηρεσία του οδηγούν στο συμπέρασμα ότι δεν στοιχειοθετούνται τα καταλογιζόμενα πειθαρχικά παραπτώματα.