Στην προκείμενη περίπτωση, η ενάγουσα προσέφυγε στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο ζητώντας την αναγνώριση της ακυρότητας μιας φωτοτυπίας επιστολής, που δημοσιεύθηκε ως ιδιόγραφη διαθήκη του αποβιώσαντος πατέρα της. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο απέρριψε την αγωγή ως μη νόμιμη, κρίνοντας ότι η φωτοτυπία της επιστολής ήταν έγκυρη ως ιδιόγραφη διαθήκη. Η ενάγουσα άσκησε έφεση κατά της απόφασης αυτής, την οποία το Εφετείο Αθηνών απέρριψε. Ωστόσο, η απόφαση του Εφετείου ανατράπηκε από τον Άρειο Πάγο, ο οποίος έκρινε ότι η αγωγή ήταν νόμιμη και παρέπεμψε την υπόθεση για νέα εκδίκαση.
Η ιδιόγραφη διαθήκη πρέπει να γράφεται ολόκληρη με το χέρι του διαθέτη, να χρονολογείται και να υπογράφεται από τον ίδιο, διαφορετικά είναι άκυρη. Η άκυρη διαθήκη θεωρείται σαν να μην έγινε και η ακυρότητά της επέρχεται αυτοδικαίως εκ του νόμου. Μπορεί να προταθεί από οποιονδήποτε έχει έννομο συμφέρον.
Στην εν λόγω υπόθεση, η ενάγουσα υποστήριξε ότι η από 5-6-2012 επιστολή του πατέρα της, η οποία δημοσιεύθηκε σε φωτοτυπία, δεν αποτελεί έγκυρη ιδιόγραφη διαθήκη, επειδή δεν προσκομίστηκε το πρωτότυπο. Το δικαστήριο δέχθηκε τον ισχυρισμό της, κρίνοντας ότι η δημοσίευση της φωτοτυπίας παραβίαζε τις διατάξεις περί ιδιόγραφων διαθηκών.
Το δικαστήριο αποφάσισε ότι η φωτοτυπία της επιστολής δεν μπορούσε να θεωρηθεί έγκυρη διαθήκη και ότι ο Ειρηνοδίκης όφειλε να μην την δημοσιεύσει. Η νέα απόφαση αναίρεσε την προηγούμενη και παρέπεμψε την υπόθεση για νέα εκδίκαση, με βάση το ότι η διαδικασία δημοσίευσης της φωτοτυπίας δεν πληρούσε τις νομικές απαιτήσεις.