Με την κρινόμενη αίτηση ζητείται η αναίρεση απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, η οποία έκανε δεκτή έφεση του Μετοχικού Ταμείου Πολιτικών Υπαλλήλων (Μ.Τ.Π.Υ.) και εξαφανίστηκε η πρωτόδικη απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών. Η πρωτόδικη απόφαση είχε ακυρώσει την τεκμαιρόμενη σιωπηρή άρνηση του Μ.Τ.Π.Υ. να επιστρέψει στην αναιρεσείουσα παρακρατηθείσα υπέρ αυτού κράτηση για προμήθειες φαρμάκων και αναγνώρισε την υποχρέωση του Μ.Τ.Π.Υ. να καταβάλει στην αναιρεσείουσα το ποσό των 4.446.176,39 ευρώ.
Το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών δέχθηκε ότι η κράτηση 3% υπέρ του Μ.Τ.Π.Υ., η οποία επιβάλλεται επί των προμηθειών αγαθών και υπηρεσιών που συνάπτει το Δημόσιο ή τα Ν.Π.Δ.Δ., δεν εμπίπτει στην απαλλακτική διάταξη του άρθρου 23 παρ. 2 του Π.Δ. 422/1981 που αφορά τη φαρμακευτική περίθαλψη. Σύμφωνα με την απόφαση του Εφετείου, η απαλλαγή αυτή ισχύει μόνο για τις δαπάνες φαρμακευτικής περίθαλψης των ασθενών που παρέχονται μέσω φαρμακείων και όχι για την προμήθεια φαρμάκων από ασφαλιστικούς φορείς.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε ότι η ερμηνεία του Διοικητικού Εφετείου ήταν ορθή και ότι η απαλλαγή από την κράτηση 3% ισχύει μόνο για δαπάνες φαρμακευτικής περίθαλψης που παρέχονται απευθείας στους ασθενείς μέσω φαρμακείων. Επίσης, το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε ότι οι φαρμακευτικές εταιρείες δεν τελούν υπό τις ίδιες συνθήκες με τους φαρμακοποιούς και συνεπώς δεν υπάρχει παραβίαση της αρχής της ισότητας.
Επιπλέον, η επιβολή της κράτησης 3% δεν αποτελεί υπέρμετρο περιορισμό της επαγγελματικής ελευθερίας και δεν παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας, καθώς αποσκοπεί στην ενίσχυση των εσόδων του Μ.Τ.Π.Υ. για σκοπούς κοινωνικής ασφάλισης. Το Συμβούλιο της Επικρατείας επίσης έκρινε ότι η κράτηση αυτή δεν παραβιάζει την ελευθερία εγκατάστασης που κατοχυρώνεται από το άρθρο 49 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Συνεπώς, η αίτηση αναιρέσεως απορρίπτεται ως αβάσιμη.