Με την υπό κρίση προσφυγή της αλλοδαπή εταιρεία ζητά την ακύρωση της σιωπηρής απόρριψης της ενδικοφανούς προσφυγής της από τον Προϊστάμενο της Δ.Ε.Δ. της Α.Α.Δ.Ε., με την οποία είχε αιτηθεί την ακύρωση της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού/επιβολής προστίμου φόρου εισοδήματος για τη φορολογική περίοδο από 1.1.2017 έως 31.12.2017. Με την πράξη αυτή της είχε επιβληθεί φόρος εισοδήματος ύψους 42.775 ευρώ και πρόστιμο 21.387,50 ευρώ.
Δεδομένου ότι κατά τον φορολογικό έλεγχο είχε διαπιστωθεί ότι η προσφεύγουσα προέβη σε αγορά ακινήτου, αυτή κλήθηκε από τη φορολογική αρχή να προσκομίσει έγγραφα για τραπεζικό έμβασμα αξίας 295.000 ευρώ το οποίο χρησιμοποιήθηκε για την αγορά του ακινήτου. Κατά τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας, μη νομίμως απορρίφθηκαν οι ισχυρισμοί της περί της ύπαρξης δανειακής σύμβασης και θεωρήθηκε το επίδικο ποσό ως έσοδο από επιχειρηματική δραστηριότητα, κατ΄ άρθρο 47 παρ.2 του ν. 4172/2013, χωρίς να εξεταστεί το πραγματικό γεγονός της λήψης δανείου από την ίδια. Οι ισχυρισμοί της προσφεύγουσας δεν είχαν γίνει δεκτοί από την φορολογική αρχή, με την αιτιολογία η προσκομισθείσα δανειακή σύμβαση δεν είχε αποδεικτική δύναμη καθώς δεν έφερε βέβαιη χρονολογία, όπως απαιτείται βάσει του άρθρου 171 παρ. 2 του Κ.Δ.Δ.
Το Δικαστήριο κρίνει ότι η φορολογική διοίκηση έσφαλε, δεδομένου ότι από τα αποσπάσματα λογιστικών εγγραφών, τα τιμολόγια της προσφεύγουσας για προμήθεια διαμεσολάβησης προς αλλοδαπές πλοιοκτήτριες εταιρείες και τις καταβολές δόσεων του δανείου αποδεικνύεται πως αυτή έλαβε δάνειο για την αγορά του ακινήτου από συνδεδεμένη δανέζικη εταιρεία, το οποίο εμβάστηκε σε τραπεζικό λογαριασμό έτερης δανέζικης εταιρείας, η εταιρεία δε αυτή κατέβαλε το τίμημα της αγοράς απευθείας στην πωλήτρια.
Δέχεται την προσφυγή.