ΑΠ (Ποιν) 1249/2023 Διακίνηση ναρκωτικών - Ισχυρισμός περί τοξικομανίας - Επιεικέστερες διατάξεις ως προς την ποινή και παραπομπή για νέα επιμέτρηση

Αριθμός 1249/2023
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ’ ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Μαρία Κουβίδου, Προεδρεύουσα Αρεοπαγίτη (ως αρχαιότερο μέλος της Συνθέσεως, η οποία ορίστηκε με την υπ’αριθμ. …/2022 πράξη της Προέδρου του Αρείου Πάγου), Μαριάνθη Παγουτέλη -Εισηγήτρια, Ευάγγελο Μητσέλο, Ελευθέριο Σισμανίδη και Σταυρούλα Κουσουλού (η οποία ορίστηκε με την υπ’αριθμ. .../2022 πράξη της Προέδρου του Αρείου Πάγου) Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 11 Μαΐου 2022, με την παρουσία του Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Γεώργιου Σκιαδαρέση (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευθυμίας Καλογεροπούλου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Γ. Σ. του Π., κατοίκου ..., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Γεώργιο Νικολακόπουλο, για αναίρεση της υπ’αριθμ. 316/2021 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης. Το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και o αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 17 Νοεμβρίου 2021 αίτησή του, η οποία ασκήθηκε με δήλωση, που επιδόθηκε στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου στις 19.11.2021, έλαβε αριθμό .../2021 και η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό .../21.
Αφού άκουσε Τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως και να επιβληθούν τα έξοδα στον αναιρεσείοντα και τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση, με αριθ. πρωτ. .../19-11-2021, αίτηση-δήλωση του Γ. Σ. του Π., κατοίκου ... (οδός ...) και ήδη κρατούμενου στη Δικαστική Φυλακή Θες/νίκης, ενώπιον του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου που κοινοποιήθηκε σ' αυτόν αυθημερόν (βλ. σχετική επισημείωση κοινοποίησης), για αναίρεση της, υπ` αριθ. 316/23-7-2021, απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Κακ/των Θεσσαλονίκης, (δικάσαντος κατ' έφεση) η οποία καταχωρήθηκε στο Ειδικό Βιβλίο στις 1-11-2021 με αριθ. …, ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα στις 19-11-2021, από άτομο που είχε δικαίωμα και έννομο συμφέρον προς άσκησή της, κατ' αποφάσεως που υπόκειται στο ένδικο μέσο της αναιρέσεως, [άρθρα 462 περ. β', 463, 473 παρ. 1, 2, 3, 474, 504 παρ. 1 και 505 του Νέου ΚΠΔ, (ν. 4620/2019)}.
Συνεπώς η αίτηση αυτή είναι παραδεκτή και πρέπει να εξετασθεί περαιτέρω ως προς τη βασιμότητα των προβαλλόμενων μ` αυτή αναιρετικών λόγων, εκδικαζόμενη, κατ` άρθρο 590 παρ. 1, κατά τις διατάξεις, του ισχύοντος νέου ΚΠΔ, (Ν. 4620/2019, 4637/2019 και 4855/2021).
Η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη, από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον, από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ` του ίδιου Κώδικα, προβλεπόμενο λόγο αναιρέσεως, όταν εκτίθενται σ` αυτήν, με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις, τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία προέκυψαν από τη διαδικασία στο ακροατήριο σχετικά με τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία του εγκλήματος, οι αποδείξεις, επί των οποίων θεμελιώνονται τα περιστατικά αυτά, καθώς και οι σκέψεις, με τις οποίες το δικαστήριο υπήγαγε τα αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά στην εφαρμοσθείσα ποινική διάταξη. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό, που αποτελούν ενιαίο σύνολο, δεν υπάρχει δε, ειδικότερα, έλλειψη αιτιολογίας και στην περίπτωση που αυτή εξαντλείται σε επανάληψη του διατακτικού της απόφασης, το οποίο, όμως, εκτός από τα τυπικά στοιχεία του κατηγορητηρίου, περιέχει και πραγματικά περιστατικά τόσο αναλυτικά και με τόση πληρότητα, ώστε να καθίσταται περιττή η διαφοροποίηση της διατύπωσης του σκεπτικού της. Μόνον όταν στο διατακτικό δεν διαλαμβάνονται τέτοια περιστατικά, παρά μόνον τα τυπικά στοιχεία του κατηγορητηρίου, η αιτιολογία στην οποία επαναλαμβάνεται το διατακτικό είναι ελλιπής (ΑΠ 230/2020, ΑΠ 160/2020). Ως προς τα αποδεικτικά μέσα, που ελήφθησαν υπόψη από το δικαστήριο για την καταδικαστική του κρίση, για την πληρότητα της αιτιολογίας αρκεί ο, κατ' είδος, προσδιορισμός τους, χωρίς να απαιτείται και αναλυτική παράθεση τους και μνεία του τι προκύπτει από το καθένα χωριστά, πρέπει όμως να προκύπτει, ότι το δικαστήριο τα έλαβε υπόψη και τα συνεκτίμησε όλα και όχι μόνο μερικά από αυτά. Ακόμη, δεν είναι απαραίτητη η αξιολογική συσχέτιση και σύγκριση των διαφόρων αποδεικτικών μέσων και των μαρτυρικών καταθέσεων μεταξύ τους ή να προσδιορίζεται ποιο βάρυνε περισσότερο για τον σχηματισμό της δικανικής κρίσεως. Όταν δε εξαίρονται ορισμένα από τα αποδεικτικά μέσα, δεν σημαίνει ότι δεν ελήφθησαν υπόψη τα άλλα, ούτε ανακύπτει ανάγκη αιτιολογήσεως γιατί δεν εξαίρονται τα άλλα (ΑΠ 1288/2020). Δεν αποτελούν όμως λόγους αναιρέσεως η εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και ειδικότερα η εσφαλμένη εκτίμηση εγγράφων, η εσφαλμένη αξιολόγηση των καταθέσεων των μαρτύρων, η παράλειψη αναφοράς και αξιολογήσεως κάθε αποδεικτικού στοιχείου χωριστά και η παράλειψη της μεταξύ τους αξιολογικής συσχετίσεως των αποδεικτικών στοιχείων, καθόσον, στις περιπτώσεις αυτές, πλήττεται η, αναιρετικώς ανέλεγκτη, κρίση του δικαστηρίου της ουσίας (ΟλΑΠ 1/2005, ΑΠ 1338/2020, ΑΠ 45/2020, ΑΠ 313/2020).
Περαιτέρω, κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε’ του Κ.Ποιν.Δ., λόγο αναιρέσεως της αποφάσεως αποτελεί και η εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως. Εσφαλμένη ερμηνεία τέτοιας διατάξεως υπάρχει όταν το δικαστήριο αποδίδει σ' αυτήν διαφορετική έννοια από εκείνη που πραγματικά έχει, εσφαλμένη δε εφαρμογή συντρέχει όταν το δικαστήριο δεν υπήγαγε σωστά τα πραγματικά περιστατικά, που δέχθηκε ότι προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, στη διάταξη που εφάρμοσε. Περίπτωση εσφαλμένης εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διατάξεως υπάρχει και όταν η διάταξη αυτή παραβιάζεται εκ πλαγίου, πράγμα που συμβαίνει όταν στο πόρισμα της αποφάσεως που περιλαμβάνεται στον συνδυασμό του διατακτικού με το σκεπτικό αυτής και ανάγεται στα στοιχεία και στην ταυτότητα του οικείου εγκλήματος, έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο έλεγχος της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση δεν έχει νόμιμη βάση (ΟλΑΠ 3/2008, ΑΠ 230/2020, ΑΠ 160/2020, ΑΠ 28/2017). Στον ισχύοντα από 20-3-2013, Ν. 4139/2013 "Νόμος περί εξαρτησιογόνων ουσιών και άλλες διατάξεις" (ΦΕΚ Α’ 74/20/03/2013) και στο άρθρο 20 αυτού (διακίνηση ναρκωτικών), όπως η παρ. 2 αυτού αντικαταστάθηκε με το άρθ. 2 Ν. 4523/7-3-2018, ορίζεται, ότι "1. Όποιος, εκτός από τις περιπτώσεις που προβλέπονται στα άρθρα 21, 22 και 23, διακινεί παράνομα ναρκωτικά, τιμωρείται με κάθειρξη τουλάχιστον οκτώ (8) ετών και με χρηματική ποινή μέχρι τριακόσιες χιλιάδες (300.000) ευρώ. 2. Με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 2Α και 29, ως έγκλημα διακίνησης ναρκωτικών νοείται κάθε πράξη με την οποία συντελείται η κυκλοφορία ναρκωτικών ουσιών ή πρόδρομων ουσιών που αναφέρονται στους πίνακες της παραγράφου 2 του άρθρου 1 και ιδίως η εισαγωγή, η εξαγωγή, η διαμετακόμιση, η πώληση, η αγορά, η προσφορά, η διανομή, η διάθεση, η αποστολή, η παράδοση, η αποθήκευση, η παρακατάθεση, η παρασκευή, η κατοχή, η μεταφορά, η νόθευση, η πώληση νοθευμένων ειδών μονοπωλίου ναρκωτικών ουσιών, .... 3. Αν περισσότερες πράξεις διακίνησης αφορούν την ίδια ποσότητα ναρκωτικών συντρέχει μόνο ένα έγκλημα διακίνησης. Κατά την επιμέτρηση της ποινής λαμβάνεται υπόψη το σύνολο των επί μέρους πράξεων διακίνησης, το είδος, η συνολική ποσότητα και η καθαρότητα του ναρκωτικού, καθώς και η βαρύτητα των σχετικών επιπτώσεων στην υγεία" (βλ. ΑΠ 78/2021, ΑΠ 193/2020). Εξ άλλου κατά το άρθρο 30 παρ. 1, 2 και 3 του ν. 4139/2013: "1. Όσοι απέκτησαν την έξη της χρήσης ναρκωτικών και δεν μπορούν να την αποβάλουν με τις δικές τους δυνάμεις, υποβάλλονται σε ειδική μεταχείριση κατά τους όρους του άρθρου αυτού και των άρθρων 31-35. 2. Η συνδρομή ή μη των προϋποθέσεων της προηγούμενης παραγράφου διαπιστώνεται κατά την άσκηση της ποινικής δίωξης και σε κάθε φάση της ποινικής διαδικασίας, σύμφωνα με την αρχή της ηθικής αποδείξεως, όπως ορίζεται από το άρθρο 177 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. 3. Για τη διάγνωση της εξάρτησης ενός προσώπου από ναρκωτικά συνεκτιμώνται ιδίως ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα στοιχεία: πιστοποιήσεις αναγνωρισμένων υπηρεσιών απεξάρτησης, χορήγησης υποκατάστατων ή ανταγωνιστικών στα οπιοειδή ουσιών, περίθαλψης για παθήσεις συνδεόμενες με τη χρήση ουσιών, ψυχολογικά και κοινωνικά δεδομένα που αφορούν τον κατηγορούμενο, ευρήματα εργαστηριακών εξετάσεων που αποκαλύπτουν χρήση ναρκωτικών για μακρόχρονες περιόδους. Σε κάθε φάση της ποινικής διαδικασίας δύναται να διαταχθεί πραγματογνωμοσύνη είτε αυτεπάγγελτα είτε μετά από αίτημα του κατηγορουμένου, προκειμένου να καθοριστεί αν πράγματι υπάρχει εξάρτηση, όπως επίσης και το είδος και η βαρύτητα αυτής... Η πραγματογνωμοσύνη συνεκτιμάται με τα παραπάνω διαγνωστικά κριτήρια ......”. Οι άνω διατάξεις των παρ. 2 και 3 δεν μετέβαλαν το προϋφιστάμενο της ισχύος του άνω ν. 4139/2013 νομικό καθεστώς, καθόσον η μεν αρχή της ηθικής αποδείξεως, εκ του άρθρου 177 παρ. 1 του ΚΠΔ, ουδέποτε έπαυσε ισχύουσα, ώστε να επαναβεβαιωθεί η ισχύς της, από δε το άρθρο 178 ΚΠΔ, το οποίο ορίζει τα κυριότερα αποδεικτικά μέσα στην αποδεικτική διαδικασία, προκύπτει ότι η πραγματογνωμοσύνη, η οποία αποσκοπεί στην ενίσχυση της κρίσεως του δικαστή, όταν ανακύπτει ζήτημα το οποίο απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις ενός προσώπου, ως αποδεικτικό μέσο, εκτιμάται ελευθέρως από το δικαστήριο, κατ' εφαρμογή του άρθρου 177 του ίδιου Κώδικα, υπό την έννοια ότι δεν το δεσμεύει η γνωμοδότηση των πραγματογνωμόνων, οφείλει όμως, όταν δεν αποδέχεται τα προκύπτοντα από αυτήν συμπεράσματα, να αιτιολογεί την αντίθετη δικανική του πεποίθηση, παραθέτοντας τα αποδεδειγμένα εκείνα πραγματικά περιστατικά, τα οποία αποκλείουν αυτά που οι πραγματογνώμονες θέτουν ως βάση της γνώμης τους, η δε υποχρέωση συνεκτιμήσεως των ανωτέρω, στην παρ. 3 του άνω ν. 4139/2013, ενδεικτικώς παρατιθέμενων "στοιχείων”, δεν μεταβάλλει αυτά σε αυξημένης αποδεικτικής δυνάμεως αποδεικτικά μέσα. Αν δε η δικαστική πραγματογνωμοσύνη αποφαίνεται αρνητικά για την τοξικομανία κατηγορουμένου, το δικαστήριο δεν δεσμεύεται από τη θέση αυτή και οφείλει να ερευνήσει και τα λοιπά εισφερόμενα στη διαδικασία αποδεικτικά μέσα, ιδίως άλλες εκθέσεις πραγματογνωμοσύνης, συνταχθείσες σε απώτατο ή και σε μεταγενέστερο χρόνο ή και ιδιωτικές εκθέσεις πραγματογνωμοσύνης, αν ο κατηγορούμενος προβάλει σχετικό αυτοτελή ισχυρισμό, οπότε στην τελευταία αυτή περίπτωση το δικαστήριο, προκειμένου να απορρίψει τον αυτοτελή αυτό ισχυρισμό τοξικομανίας, πρέπει να αναφέρει ειδικά και συγκεκριμένα αρνητικά περιστατικά, που οδηγούν σε απορριπτική κρίση, αντικρούοντας τα αντίθετα συμπεράσματα. Για τη διάγνωση της εξάρτησης ενός προσώπου από ναρκωτικά, κατά την πρόβλεψη του ανωτέρω νόμου, το δικαστήριο οφείλει να συνεκτιμά, εκτός από τη δικαστική πραγματογνωμοσύνη και τυχόν πιστοποιήσεις αναγνωρισμένων υπηρεσιών απεξάρτησης, χορήγησης υποκατάστατων ή ανταγωνιστικών στα οπιοειδή ουσιών, περίθαλψης για παθήσεις συνδεόμενες με τη χρήση ουσιών, ψυχολογικά και κοινωνικά δεδομένα που αφορούν τον κατηγορούμενο, ευρήματα εργαστηριακών εξετάσεων που αποκαλύπτουν χρήση ναρκωτικών για μακρόχρονες περιόδους. Μεταξύ δε των αποδεικτικών μέσων περιλαμβάνεται, κατά το άρθρο 178 περ. γ' του ΚΠΔ και η πραγματογνωμοσύνη, η οποία διατάσσεται κατά το άρθρο 183 του ίδιου Κώδικα, υπό προϋποθέσεις, από τον ανακριτικό υπάλληλο, το δικαστικό συμβούλιο ή το δικαστήριο αυτεπαγγέλτως ή μετά από αίτηση των διαδίκων ή του εισαγγελέα (ΑΠ 220/2020). Τέλος η επιβαλλόμενη κατά τα ανωτέρω ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της αποφάσεως πρέπει να υπάρχει όχι μόνο ως προς την κατηγορία, αλλά να επεκτείνεται και στους αυτοτελείς ισχυρισμούς που προβάλλονται από τον κατηγορούμενο ή από τον συνήγορό του παραδεκτά και κατά τρόπο πλήρη και ορισμένο. Μεταξύ των αυτοτελών ισχυρισμών, που μπορούν να προβληθούν επί παραβάσεων του νόμου περί ναρκωτικών, είναι και ο ισχυρισμός τοξικομανίας του δράστη, κατά τον χρόνο τελέσεως της πράξης, ήτοι της απόκτησης της έξης των ναρκωτικών ουσιών, την οποία δε μπορεί να αποβάλει με τις δικές του δυνάμεις, κατά το ως άνω άρθρο 30 του ν. 4139/2013 (ΑΠ 570/2015).
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει, από την παραδεκτή επισκόπηση για τις ανάγκες των αναιρετικών λόγων, των εγγράφων της δικογραφίας, διά της προσβαλλόμενης, με αριθ. 316/2021, αποφάσεως του, το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό, κατ' έφεση της, υπ' αριθ. 21149/2019, απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Κακ/των Θεσσαλονίκης, κήρυξε ένοχο τον κατηγορούμενο και ήδη αναιρεσείοντα, με το ελαφρυντικό της μεταγενέστερης καλής συμπεριφοράς μετά την πράξη του για μεγάλο χρονικό διάστημα (άρθ. 84 παρ. 2ε ΠΚ): α) για την πράξη της διακίνησης ναρκωτικών ουσιών με τη μορφή της κατοχής από κοινού με τους συγκατηγορουμένους του D. E. και B. G., (μη διαδίκους στην παρούσα δίκη) από δράστη υπότροπο (άρθρ. 45 ΠΚ, άρθρ. 1 παρ. 1, 2 Πιν. Β Ν. 3459/06, όπως ισχύει με την ΚΥΑ γ5 οικ. 49690/28-6-2017, 20 παρ. 1, 2, 22 παρ. 1, 2 περ. γ', 40, 41, 99 Ν. 4139/2013), β) της συμμορίας (άρθρ. 187 παρ. 5 εδ. α' ΠΚ) και γ) της παράνομης κατοχής όπλου και πυρομαχικών (άρθρ. 45 ΠΚ, άρθρ.1 παρ. 1α', δ', 7 παρ. 1, 8α' Ν. 2168/1993), του επέβαλε δε ποινή κάθειρξης 7 ετών και χρηματική ποινή 20.000 ευρώ για την α' πράξη, φυλάκιση 10 μηνών για τη β' πράξη και φυλάκιση 5 μηνών για τη γ' πράξη και συνολική ποινή κάθειρξης 7 έτη και 7 μήνες και χρηματική ποινή 20.000 ευρώ. Ειδικότερα το ανωτέρω δευτεροβάθμιο δικαστήριο, με συνδυασμό σκεπτικού και διατακτικού, που παραδεκτώς συμπληρώνουν την αιτιολογία της προσβαλλομένης απόφασης, μετά από εκτίμηση και αξιολόγηση των μνημονευομένων, κατά το είδος τους, αποδεικτικών μέσων, δέχθηκε, ανελέγκτως, κατά λέξη, ως προς το ενδιαφέρον εν προκειμένω μέρος του ισχυρισμού της τοξικομανίας, τα εξής: “...από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων της κατηγορίας και της υπεράσπισης, που εξετάστηκαν νομότυπα στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου και περιέχονται στα κατωτέρω αναφερόμενα πρακτικά της δημόσιας συνεδριάσεως, από την ανάγνωση όλων ανεξαιρέτως των προαναφερομένων εγγράφων, που λεπτομερώς αναφέρονται στα ταυτάριθμα, με την παρούσα απόφαση, πρακτικά της δημόσιας συνεδριάσεως του παρόντος Δικαστηρίου και που βρίσκονται στην παρούσα δικογραφία, μεταξύ των οποίων {εγγράφων), 1) η από 25-02-2019 Έκθεση Ψυχιατρικής Πραγματογνωμοσύνης, που διενεργήθηκε κατόπιν της υπ' αριθμ. …2019 Διάταξης της 5ης Ειδικής Ανακρίτριας Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης, (για μερικά από τα οποία έγγραφα γίνεται ειδική αναφορά πιο κάτω, χωρίς, όμως, να έχει παραληφθεί κανένα ως προς τη διαμόρφωση της κρίσης του παρόντος Δικαστηρίου, για την οποία συνεκτιμήθηκαν άπαντα), 2) η από 25-02-2019 Έκθεση Ψυχιατρικής Πραγματογνωμοσύνης, που διενεργήθηκε κατόπιν της υπ' αριθμ. …/2019 Διάταξης της 5ης Ειδικής Ανακρίτριας Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης, 3) η από 2-03-2019 Έκθεση Ψυχιατρικής Πραγματογνωμοσύνης, που διενεργήθηκε κατόπιν της υπ' αριθμ. …/2019 Διάταξης της 5ης Ειδικής Ανακρίτριας Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης σε συνδυασμό με την απολογία του πρώτου κατηγορουμένου στο ακροατήριο, καθώς και από την όλη εν γένει αποδεικτική διαδικασία αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: "Περαιτέρω, ο πρώτος των κατηγορουμένων προέβαλε τον αυτοτελή ισχυρισμό περί τοξικομανίας, ισχυριζόμενος ειδικότερα ότι κατά το χρόνο τέλεσης των ανωτέρω πράξεων είχε αποκτήσει την έξη της χρήσης ναρκωτικών ουσιών, μη δυνάμενος να την αποβάλλει με τις δικές τους δυνάμεις. Επί του ισχυρισμού αυτού του πρώτου κατηγορουμένου, λεκτέα τα ακόλουθα: Με αίτημα του ιδίου προς την 5η Ειδική Ανακρίτρια Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης, διατάχθηκε με την υπ' αριθμ. 46/2019 Διάταξη αυτής, η διενέργεια πραγματογνωμοσύνης. Κατόπιν δοθείσας από τον κατηγορούμενο συνέντευξης και λήψης του ιστορικού του από την ορισθείσα πραγματογνώμονα Ψυχίατρο-Διευθύντρια Ε.Σ.Υ. και “...” Ψ.Ν. Θεσσαλονίκης, Κ. Ν. κατά τη διάρκεια της οποίας (λήψης) παρευρίσκονταν και ο διορισθείς από τον κατηγορούμενο τεχνικός σύμβουλος-Ψυχίατρος "Ν. Π. (γνωστοποίηση στην ανακρίτρια στις 15-02-2019) συντάχθηκε η από 25-02-2019 Έκθεση Ψυχιατρικής Πραγματογνωμοσύνης, σύμφωνα με την οποία διαπιστώθηκε από την ως άνω πραγματογνώμονα, ότι ο κατηγορούμενος, είναι συστηματικός πολυχρήστης ψυχοδραστικών ουσιών με διαταραχές από την χρήση ηρωίνης και την κοκαΐνη, αλλά και από την χρήση βενζοδιαζεπινών και άλλων διεγερτικών ουσιών. Μάλιστα, η ως άνω Ψυχίατρος με βάση τη δοθείσα από τον κατηγορούμενο συνέντευξη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο βαθμός εξάρτησης του κατηγορουμένου προέκυψε από το συνδυασμό τόσο της καθημερινής χρήσης ναρκωτικών ουσιών όσο και της προσωπικότητάς του, η οποία χαρακτηρίζεται από πολλά "αντικοινωνικά και δραματικά στοιχεία, ως απόρροια της τραγικής απώλειας της μητέρας του, γεγονός που αποτέλεσε και την απαρχή της χρήσης αυτών των ουσιών”. Στο "Συμπέρασμα" δε της ως άνω πραγματογνωμοσύνης, η ως άνω Ψυχίατρος αναφέρει τα εξής: "από το ιστορικό [σύμφωνα με την αυτοαναφορά], την ψυχική και κλινική εκτίμηση φαίνεται ότι πρόκειται για συστηματικό πολυχρήστη ψυχοδραστικών ουσιών με διαταραχές από την χρήση ηρωίνης και κοκαΐνης, αλλά και από την χρήση βενζοδιαζεπινών και άλλων διεγερτικών ουσιών με αποτέλεσμα να έχει παρουσιάσει όπως αναφέρει επί λέξει η αμέσως ανωτέρω ιατρός - πραγματογνώμονας "μέτριου προς σοβαρού βαθμού εξάρτηση”. Ωστόσο από το περιεχόμενο της ανωτέρω πραγματογνωμοσύνης, και ειδικότερα από όσα αναφέρονται στο κεφάλαιο ιστορικό (1. Οικογενειακό / Προσωπικό Ιστορικό, 2. Ιστορικό χρήσης, 3. Ψυχιατρικό ιστορικό, 4. Ιατρικό Ιστορικό, 6. Πρόσφατη χρήση [(καθημερινή χρήση με αλουμινόχαρτο, 1-2 φορές την ημέρα, από 1 έως 2 γραμμ. την ημέρα) και κοκαΐνης (καθημερινή χρήση με κάπνισμα, 5-6 μέρες τη βδομάδα, 5 γραμμ. τη φορά), ενώ κάνει χρήση βενζοδιαζεπινών 2 δισκία την ημέρα για να ηρεμεί από την κοκαΐνη] προφανές καθίσταται ότι η προαναφερθείσα ψυχίατρος έλαβε υπόψη της, για την διαμόρφωση του πορίσματος της, τις υποκειμενικές πληροφορίες και μόνο που έλαβε από τον ίδιο τον πρώτο κατηγορούμενο, γεγονός που, άλλωστε, εκφράζεται και με τις σχετικές διατυπώσεις στο συμπέρασμα αυτό ("αυτοαναφορά”, "φαίνεται”) Αναφερόμενη, περαιτέρω, η πραγματογνώμονας στην παρούσα ψυχική κατάσταση του κατηγορουμένου εκθέτει ότι αυτός "είναι πολύ συνεργάσιμος, απαντάει πρόθυμα σε ό, τι ερωτάται. Δεν φαίνεται να υπάρχουν διαταραχές λόγου, σκέψης και αντίληψης κατά την εξέταση. Προβάλλει άγχος, καταθλιπτική διάθεση, τα οποία διαχέονται, αϋπνία. Συγκινείται όταν μιλάει για τον θάνατο της μητέρας του και φαίνεται γνήσια η ενοχή του, για την απουσία του από την ζωή των παιδιών του. Πολλά αντικοινωνικά και δραματικά στοιχεία προσωπικότητας”. Η διαπίστωση ωστόσο τέτοιων στοιχείων στην προσωπικότητα του πρώτου κατηγορουμένου, (ευαισθησία, συναινετική διάθεση προς τις αρχές) προσκρούει σε όσα βέβαια αποδείχθηκαν κατά τα ανωτέρω, και δη στο γεγονός ότι αυτός με τους λοιπούς συγκατηγορουμένους του με την υποδομή που είχε δημιουργήσει διακινούσαν από κοινού μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών διαφορετικού μάλιστα είδους (ποσότητες ακατέργαστης κάνναβης και κοκαΐνης σε περισσότερες συσκευασίες), έχοντας ως κίνητρο το παράνομο κέρδος, στοιχεία που προδίδουν αναλγησία και αδιαφορία για την βλάβη που προκαλεί η διακίνηση των ναρκωτικών, και για την τήρηση των νόμων. Ενόψει του ότι η εν λόγω πραγματογνώμονας στηρίχθηκε βασικά στις διηγήσεις και αναφορές του κατηγορουμένου και όχι σε άλλα αντικειμενικά ευρήματα που αποδεικνύουν χρήση ναρκωτικών ουσιών με την προεκτεθείσα έννοια, χωρίς μάλιστα να λάβει χώρα εργαστηριακός και κλινικός έλεγχος(λήψη σωματικών υγρών, εισαγωγή και κλινική παρακολούθηση για πέντε τουλάχιστον ημέρες σε δημόσιο νοσηλευτικό ίδρυμα ή ειδικό σωφρονιστικό κατάστημα) για την διαπίστωση της, σε σχέση με την επικαλούμενη από αυτόν χρήση ναρκωτικών ουσιών, κατάσταση της υγείας του, δεδομένου ότι δεν προηγήθηκε η προβλεπόμενη από το άρθρο 1 της σχετικής υπουργικής απόφασης [ΥΑ Α2β//1987 (ΥΑ Α2β/οικ{3982 ΦΕΚ Β 577 1987): Ενιαία επιστημονικά κριτήρια για διάγνωση της εξάρτησης "διαδικασία για την ασφαλή διάγνωση των επιστημονικών κριτηρίων της εξάρτησης], και σημειουμένου και ότι ούτε η Ω.Ρ.Λ. εξέταση έλαβε χώρα για την εξέταση του ρινικού βλεννογόνου του κατηγορουμένου, ώστε να εισφερθεί επί πλέον στοιχείο που θα μπορούσε να συναξιολογηθεί, ουδόλως θεμελιούται συμπέρασμα για την εξάρτηση, σωματική και ψυχική του πρώτου κατηγορουμένου κατά το χρόνο διενέργειας της. Επίσης, ο κατηγορούμενος κατά την κράτησή του στις φυλακές δεν εμφάνισε στερητικά σύνδρομα ή άλλες ψυχικές διαταραχές, ώστε να αντιμετωπιστεί από τους ιατρούς των φυλακών. Ενόψει αυτών, το Δικαστήριο δεν μπορεί να οδηγηθεί σε αντίθετο συμπέρασμα, ήτοι στο ότι αυτός είναι τοξικομανής κατά την ως άνω έννοια από το περιεχόμενο των προσκομισθέντων απ' αυτόν εγγράφων (ιατρικές γνωματεύσεις, πραγματογνωμοσύνες κ.λ.π.), συνταγέντων σε χρονικό διάστημα εκτός του συγκεκριμένου. Και συγκεκριμένα : 1) από το υπ' αριθμ. πρωτ. ...2007 πιστοποιητικό του Ψυχιατρικού Τμήματος Εξωτερικών Ιατρείων από το οποίο προκύπτει ότι προσήλθε στα εξωτερικά ιατρεία στις ...2005 και δεν είχε γίνει δεκτός, καθώς υπήρχε χρήση ουσιών σε έδαφος διαταραχής προσωπικότητας σε συνδυασμό με το από ...2005 έγγραφο του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης του Βιοχημικού Τμήματος, από το οποίο διαφαινόταν η μέτρηση στις ουσίες της βενζοδιαζεπίνης, των οπιούχων και της κάνναβης, 2) από την από ...2013 ιατρική γνωμάτευση του Ιατρού Σ. Ζ. με την ειδικότητα του νευρολόγου - ψυχίατρου σύμφωνα με την οποία ο πρώτος κατηγορούμενος πάσχει από χρόνια κατάθλιψη, με αγχώδη αντίδραση και διαταραχές συμπεριφοράς, αϋπνία και ανασφάλεια, χαρακτηριστικά που προσιδιάζουν σε συστηματική χρήση ναρκωτικών ουσιών, 3) από την υπ' αριθμ. πρωτ. ...2015 ιατρική βεβαίωση του Ψυχίατρου του Γενικού Καταστήματος Κράτησης Θεσσαλονίκης Σ. Ε. από την οποία προκύπτει η χρόνια χρήση ψυχοδραστικών ουσιών και η αγχώδης κατάθλιψη για την οποία λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή 4) η από ...2019 ιατρική βεβαίωση του Ψυχιάτρου Θ. Ε., ο οποίος καταγράφει ότι εξετάστηκε 11 ημέρες μετά την σύλληψή του από τον ίδιο στο Τμήμα Κρατουμένων Αστυν. Διεύθυνσης Καβάλας και βρέθηκε να πάσχει από εξάρτηση ναρκωτικών ουσιών με σοβαρά στερητικά συμπτώματα και έλαβε αντιψυχωτική θεραπεία και ζ) τις από …2019, …2019 και …2019 βεβαιώσεις του ΓΚΚ Διαβατών Θεσσαλονίκης με βάση τις οποίες στις …2019 κατά την είσοδο του στο ΓΚΚ Διαβατών υποβλήθηκε σε τεστ ούρων και βρέθηκε θετικός σε χρήση βενζοδιαζεπινών, αφού από κανένα των εν λόγω εγγράφων δεν συνάγεται το συμπέρασμα και ότι ο κατηγορούμενος έχει αποκτήσει την έξη της χρήσης ναρκωτικών, την οποία δεν μπορεί ν' αποβάλει με τις δικές του δυνάμεις. Ενισχυτικό της ως άνω κρίσεως είναι και το ότι στην προσκομισθείσα από 11-4-2014 Έκθεση ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης της Ψυχιάτρου Μ. Μ. που ορίστηκε με την υπ'αρ. 46/2014 διάταξη της Ανακρίτριας του 4ου Ειδικού Ανακριτικού Τμήματος Ναρκωτικών του Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης, η οποία συντάχθηκε κατόπιν συνέντευξης του κατηγορουμένου, στη λήψη της οποίας (συνέντευξης) ήταν παρών και ο διορισθείς από τον κατηγορούμενο τεχνικός σύμβουλος-Ψυχίατρος Χ. Κ., στη συνέχεια δε τόσο την πραγματογνωμοσύνη όσο και την Έκθεση του διορισθέντος τεχνικού συμβούλου μελέτησε και ο διορισθείς από τον κατηγορούμενο Λ. Π. Ψυχίατρος εκδίδοντας προς τούτο ιατρική γνωμάτευση και στην οποία συνέντευξη ο ίδιος ο κατηγορούμενος αναφέρει για στερητικά συμπτώματα, η πραγματογνώμονας βεβαιώνει ότι η, από τον κατηγορούμενο, παρακολούθηση του προγράμματος φυλακισμένων ΚΕΘΕΑ, έγινε ευκαιριακά και με μόνο κίνητρο τα πιθανά δικαστικά οφέλη, όπως και η τότε (πρόσφατη) αίτησή του για συμμετοχή στο πρόγραμμα υποκατάστασης του ΟΚΑΝΑ, πραγματογνωμοσύνη που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την άποψη των διορισθέντων από τον κατηγορούμενο ψυχιάτρων. Σημειώνεται προσέτι ότι σύμφωνα με την από 25.04.2014 ιατρική Έκθεση του Ψυχιάτρου Χ. Κ. και το κλινικό του συμπέρασμα, ότι ο πρώτος κατηγορούμενος, είναι τοξικομανής, διότι έχει αποκτήσει την έξη της χρήσης ναρκωτικών ουσιών και δεν μπορεί να την αποβάλλει με τις δικές του δυνάμεις και ότι πάσχει από ψυχικές διαταραχές και διαταραχές συμπεριφοράς λόγω εξάρτησης και κατάχρησης από πολλαπλές ψυχοδραστικές ουσίες. Την κατάστασή του τη χαρακτηρίζει ως χρόνια και υποτροπιάζουσα, σύμφωνα δε με την από την από 28-08-2015 ιατρική γνωμάτευση του Ψυχιάτρου Λ. Π., καθώς και από τη με αρ. πρωτ. ...2016 ιατρική γνωμάτευση του ιδίου, ο οποίος αναφέρει στο συμπέρασμά του ότι ο κατηγορούμενος είναι συστηματικός χρήστης ψυχοδραστικών ουσιών με κύριες ουσίες την ηρωίνη, κοκαΐνη και βενζοδιαζεπίνες, ότι πρόκειται για σημαντικού βαθμού εξάρτηση που σε συνδυασμό με την δομή της προσωπικότητάς του επιδρούν στη συνολική ικανότητά του να ανταπεξέλθει στο πρόβλημα μόνος του, καθιστώντας τον ανίκανο να αποβάλλει την έξη της χρήσης των ναρκωτικών ουσιών. Πλην όμως και οι γνωματεύσεις των εν λόγω ψυχιάτρων, περιέχουν βιογραφικά στοιχεία, αναφορές και περιγραφές, με βάση τις πληροφορίες που προέρχονται εκ μέρους του κατηγορουμένου, οι οποίες καμμία βεβαιότητα δεν παρέχουν για την βασιμότητά τους και μάλιστα σε κάθε σημείο τους, ώστε να κριθεί η αξιοπιστία των υπ' αυτού εισφερθέντων στους εν λόγω ψυχιάτρους, οι οποίοι, με βάση αυτές τις πληροφορίες κυρίως, αλλά και με έγγραφα, περί των οποίων θα γίνει λόγος εκτενέστερα παρακάτω, τα οποία αφορούν την συμμετοχή του ανωτέρω σε θεραπευτικές κοινότητες, και χωρίς καμμία εργαστηριακή εξέταση, εξήγαγαν το συμπέρασμά τους, το οποίο για τον λόγο αυτό δεν κρίνεται πειστικό σε βαθμό που να καταφαθεί η ιδιότητα του τοξικοεξαρτημένου, υπό την άνω έννοια, στο πρώτο κατηγορούμενο. Εξεταζόμενοι δε ως μάρτυρες οι τελευταίοι στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου, δεν αναφέρθηκαν με κατηγορηματικό τρόπο στην απόκτηση έξης του κατηγορουμένου την οποία δεν μπορεί ν' αποβάλει με τις δικές του δυνάμεις, αλλά αναφέρθηκαν, αορίστως μόνον, σε περιστάσεις που διαπίστωσαν στο πρόσωπο του (βλ. κατάθεση Χ. Κ. : "έχει αδυναμία στον εγκέφαλο του [ο κατηγορούμενος] στο να διαχειριστεί ψυχοπιεστικά γεγονότα..." και Δ. Γ. : "Τον έχω εξετάσει. Ναι.[ τον κατηγορούμενο]. Όχι όμως όσο ήταν έξω. Όσο ήταν μέσα ουσιαστικά δεν κάνει μέσα στη φυλακή χρήση ηρωίνης, κοκαΐνης. Οπότε δεν μπορώ εγώ να διαγιγνώσκω εάν υπήρχε. Αυτό αναφέρεται από το ιστορικό εάν υπήρχε στερητικό σύνδρομο...Το ιστορικό τώρα ερμηνεύεται ελεύθερα...”). Περαιτέρω, ο πρώτος κατηγορούμενος προς υποστήριξη του ως άνω ισχυρισμού του περί τοξικομανίας προσκομίζει και τ' ακόλουθα έγγραφα, ήτοι: α) από την υπ' αριθμ. πρωτ, Ο.Π. ....2006 βεβαίωση του ΚΕΘΕΑ, από την οποία προκύπτει ότι παρακολουθούσε το εγκεκριμένο Θεραπευτικό Πρόγραμμα Κρατούμενων "Εν δράσει" που διεξαγόταν στις Δικαστικές Φυλακές Κορυδαλλού από την 06/06/2006 έως και την 11.07.2006, ήτοι για διάστημα πέντε (5) ημερών β) από την υπ' αριθμ. πρωτ. ΚΕΘΕΑ .... Από 08.09.2009 βεβαίωση Συμμετοχής στην Α’ Περίοδο Εγκεκριμένου Προγράμματος Συμβουλευτικής σε Κατάστημα Κράτησης, από την οποία προκύπτει ότι προσήλθε εθελοντικά στις 25.05.2009 και έκτοτε συμμετείχε στις διαδικασίες ενημέρωσης και κινητοποίησης (ΑΙ Περίοδος) του εγκεκριμένου Προγράμματος Συμβουλευτικής, που λειτουργούσε εντός του Σωφρονιστικού Καταστήματος της Λάρισας, γ) την υπ' αριθμ. πρωτ. ΚΕΘΕΑ ..., από 03.03.2010 βεβαίωση Συμμετοχής στην Α’ Περίοδο Εγκεκριμένου Προγράμματος Συμβουλευτικής σε Κατάστημα Κράτησης, από την οποία προκύπτει ότι προσήλθε εθελοντικά στις 25.05.2009 και έκτοτε συμμετείχε στις διαδικασίες "ενημέρωσης και κινητοποίησης (ΑΙ Περίοδος) του εγκεκριμένου Προγράμματος Συμβουλευτικής, που λειτουργούσε εντός του Σωφρονιστικού Καταστήματος της Λάρισας, δ) την υπ' αριθμ. πρωτ. ΚΕΘΕΑ ..., από 13.01.2011 βεβαίωση Συμμετοχής στην Α’ Περίοδο Εγκεκριμένου Προγράμματος Συμβουλευτικής σε Κατάστημα Κράτησης, από την οποία προκύπτει ότι προσήλθε εθελοντικά και συμμετείχε στις διαδικασίες ενημέρωσης και κινητοποίησης (ΑΙ Περίοδος) του εγκεκριμένου Προγράμματος Συμβουλευτικής, που λειτουργούσε εντός του Σωφρονιστικού Καταστήματος της Λάρισας, από την 25.05.2009 έως και την 17.11.2010, ήτοι για διάστημα πέντε μηνών και δεκαέξι ημερών ε) την υπ' αριθμ. πρωτ. .... από 03.02.2011 βεβαίωση Συμμετοχής σε Εγκεκριμένο Πρόγραμμα Συμβουλευτικής του ΚΕΘΕΑ σε Κατάστημα Κράτησης από την οποία προκύπτει ότι προσήλθε εθελοντικά στις 06.06.2006 και συμμετείχε στις διαδικασίες ενημέρωσης και κινητοποίησης του εγκεκριμένου Προγράμματος Συμβουλευτικής που λειτουργούσε εντός του Σωφρονιστικού Καταστήματος του Κορυδαλλού, έως τις 07.06.2007 οπότε και διατάχθηκε η μεταγωγή του, ήτοι για διάστημα 12 μηνών στ) από την υπ' αριθμ. πρωτ. … από …2014 βεβαίωση του ΟΚΑΝΑ από την οποία προκύπτει ότι ο πρώτος κατηγορούμενος ήταν γραμμένος στη λίστα αναμονής του ΟΚΑΝΑ και βρισκόταν εν αναμονή της ένταξής του σε θεραπευτικό πρόγραμμα υποκατάστασης με το υποκατάστατο μεθαδόνη / βουπρενορφίνη, ζ) από την υπ' αριθμ. πρωτ. ...2015 βεβαίωση του ΟΚΑΝΑ από την οποία προκύπτει ότι ο ανωτέρω κατηγορούμενος κλήθηκε (έγινε δεκτός) να συμμετάσχει στο Πρόγραμμα άλλα δεν παρουσιάσθηκε λόγω φυλάκισης, χωρίς όμως να στερηθεί το δικαίωμα συμμετοχής στο μέλλον, η) από την υπ' αριθμ. πρωτ. ΚΕΘΕΑ ..., από 16.01.2015 βεβαίωση -πιστοποίηση Συμμετοχής στην Α’ Περίοδο Εγκεκριμένου Προγράμματος Συμβουλευτικής σε Κατάστημα Κράτησης, από την οποία προκύπτει ότι προσήλθε εθελοντικά στις 23.10.2014 και έκτοτε, συμμετείχε στις διαδικασίες ενημέρωσης και κινητοποίησης (Α’ Περίοδος) του εγκεκριμένου Προγράμματος Συμβουλευτικής, που λειτουργεί εντός του Γενικού Καταστήματος Κράτησης Θεσσαλονίκης, θ) από το υπ' αριθμ. πρωτ. … από 16.01.2015 έγγραφο του Κέντρου Υποδοχής και Επανένταξης Αποφυλακισμένων του ΚΕΘΕΑ, το οποίο σε συνδυασμό με τη θετική εισήγηση της Αν. Υπεύθυνης της Μονάδας Συμβουλευτικής Κρατούμενων Θεσσαλονίκης - ΚΕΘΕΑ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ, Θ. Μ. και την εξέταση του φακέλου του πρώτου κατηγορουμένου, βεβαιώνει ότι το Κέντρο Υποδοχής και Επανένταξης Αποφυλακισμένων δέχεται την ένταξη αυτού στις ομάδες του Θεραπευτικού Προγράμματος ΚΕΘΕΑ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ, εφόσον γίνει δεκτή η διακοπή της κράτησής μου, ι) από την υπ’αριθμ. πρωτ. ... από 23.01.2015 βεβαίωση - πιστοποίηση Συμμετοχής σε Εγκεκριμένο Πρόγραμμα Συμβουλευτικής σε Κατάστημα Κράτησης του ΚΕΘΕΑ. από την οποία προκύπτει ότι ο πρώτος κατηγορούμενος προσήλθε εθελοντικά στις 06.06.2006 και συμμετείχε στις διαδικασίες ενημέρωσης και κινητοποίησης του εγκεκριμένου Προγράμματος Συμβουλευτικής που λειτουργούσε εντός του Σωφρονιστικού Καταστήματος του Κορυδαλλού, έως τις 07.06.2007 οπότε διατάχθηκε η μεταγωγή του και ια) την υπ' αριθμ. πρωτ. ΚΕΘΕΑ .../28.01.2015 βεβαίωση - πιστοποίηση διακοπής από την Β’ Περίοδο Εγκεκριμένου Προγράμματος Συμβουλευτικής σε Κατάστημα Κράτησης, από την οποία προκύπτει ότι ο πρώτος κατηγορούμενος προσήλθε εθελοντικά στις 25.05.2009 και συμμετείχε στις διαδικασίες ενημέρωσης και κινητοποίησης (Β’ Περίοδος) του εγκεκριμένου Προγράμματος Συμβουλευτικής που λειτουργούσε εντός του Σωφρονιστικού Καταστήματος της Λάρισας, έως και τις 25.10.2010, οπότε και διέκοψε τη συμμετοχή του λόγω της μεταγωγής του σε άλλο Κατάστημα Κράτησης, ιβ) την υπ' αριθμ. πρωτ. ΚΕΘΕΑ ... βεβαίωση - πιστοποίηση συμμετοχής σε Εγκεκριμένου Προγράμματος Συμβουλευτικής σε Κατάστημα Κράτησης, από την οποία προκύπτει ότι ο πρώτος κατηγορούμενος προσήλθε εθελοντικά στις 3-12- 2019 και συμμετείχε στις διαδικασίες ενημέρωσης και κινητοποίησης (Α’ Φάση Θεραπείας) του εγκεκριμένου Προγράμματος Συμβουλευτικής που λειτουργούσε εντός του Σωφρονιστικού Καταστήματος της Θεσσαλονίκης, έως και τις 16-9-2020, οπότε και διέκοψε τη συμμετοχή του λόγω της μεταγωγής του σε άλλο Κατάστημα Κράτησης και ιγ ) την υπ' αριθμ. πρωτ. ΚΕΘΕΑ ... 18-6-2021 βεβαίωση - πιστοποίηση διακοπής από την Β’ Περίοδο Εγκεκριμένου Προγράμματος Συμβουλευτικής σε Κατάστημα Κράτησης, από την οποία προκύπτει ότι ο πρώτος κατηγορούμενος προσήλθε εθελοντικά στις 17.9.2020 και συμμετείχε στις διαδικασίες ενημέρωσης και κινητοποίησης (Β’ Περίοδος) του εγκεκριμένου Προγράμματος Συμβουλευτικής που λειτουργούσε εντός του Σωφρονιστικού Καταστήματος της Λάρισας. Όπως αναφέρεται στο εν λόγω έγγραφο "μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος Συμβουλευτικής θα έχει την δυνατότητα εισαγωγής σε εγκεκριμένο θεραπευτικό πρόγραμμα απεξάρτησης σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία”. Όλα τα παραπάνω έγγραφα δείχνουν ότι ο κατηγορούμενος συμμετείχε από το έτος 2006 για βραχυχρόνια κυρίως διαστήματα εντός δεκαπέντε περίπου ετών, σε εγκεκριμένο πρόγραμμα συμβουλευτικής υποστήριξης, και διαδικασίες ενημέρωσης και κινητοποίησης, προσερχόμενος σ' αυτό εθελοντικά. Ωστόσο, η κατά τον άνω τρόπο συμμετοχή του δεν μπορεί να συνδεθεί και με το επικαλούμενο απ' αυτόν γεγονός ότι δεν μπορεί ν' απεξαρτηθεί με τις δικές του δυνάμεις, αφού ουδέποτε εντός του μακρού αυτού διαστήματος εξελίχθηκαν οι διαδικασίες για την ολοκλήρωση του προγράμματος, αφού η παρακολούθηση του συμβουλευτικού μέρους αυτού' είναι προφανώς ατελέσφορη για κάποιον που επιδιώκει ν' απεξαρτηθεί. Ο μάρτυρας υπερασπίσεως Δ. Γ. κατέθεσε ότι το γεγονός της μη ολοκλήρωσης του προγράμματος συνιστά ένδειξη τοξικομανίας, πλην όμως, και υπό την εκδοχή αυτή, τούτο δεν ισχύει στην προκειμένη περίπτωση, καθόσον, λόγω του πρώιμου σταδίου εγκατάλειψης του προγράμματος, και μάλιστα, επανειλημμένα, προφανές καθίσταται ότι η συστηματική συμμετοχή σε συμβουλευτικές διαδικασίες εκ μέρους του κατηγορουμένου δεν στόχευε στο ν' απεξαρτηθεί, αλλά να συμβάλλει υπέρ της παραδοχής του ισχυρισμού του περί τοξικομανίας. Μετά ταύτα, εφόσον δεν αποδείχθηκαν τα θεμελιωτικά του εν λόγω ισχυρισμού του περιστατικά, πρέπει ν' απορριφθεί ως αβάσιμος."
Στη συνέχεια κήρυξε ένοχο τον πρώτο κατηγορούμενο και ήδη αναιρεσείοντα πλην άλλων και για την πράξη της διακίνησης ναρκωτικών ουσιών με τη μορφή της κατοχής από κοινού από δράστη υπότροπο. Με τις παραπάνω παραδοχές του, ως προς τον αυτοτελή ισχυρισμό περί τοξικομανίας, κατά τον χρόνο τελέσεως της πράξεως, που πρόβαλε παραδεκτά εγγράφως και ανέπτυξε προφορικά ο συνήγορος του αναιρεσείοντος, το ως άνω Δικαστήριο έκρινε με επαρκή και πλήρη αιτιολογία ότι ο αναιρεσείων δεν ήταν κατά τον κρίσιμο αυτό χρόνο τοξικομανής, δηλαδή άτομο εξαρτημένο από τη χρήση ναρκωτικών ουσιών, που δεν μπορούσε να αποβάλει μόνος του την έξη της χρήσεως τους. Την κρίση του αυτή στήριξε σε όλα τα αποδεικτικά μέσα που μνημονεύονται στην αρχή του σκεπτικού της αποφάσεως. Ειδική μνεία και αναφορά γίνεται στο σκεπτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως στην αναγνωσθείσα στο ακροατήριο, από 25-2-2019, Έκθεση Ψυχιατρικής Πραγματογνωμοσύνης, που συντάχθηκε κατόπιν της, με αριθ. .../2019, Διάταξης της 5ης Ειδικής Ανακρίτριας Πλημμελειοδικών Θες/νίκης, από την Ψυχίατρο Κ. Ν., το συμπέρασμα της οποίας είναι μεν αντίθετο με το πόρισμα του Δικαστηρίου, πλην όμως αυτό, αξιολογούμενο κατά την ανέλεγκτη, περί τούτου, κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας, δεν αποδυναμώνει το σύνολο του αποδεικτικού υλικού, που οδήγησε το Δικαστήριο στην απόρριψη του, περί τοξικομανίας, ισχυρισμού του ανωτέρω αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου. Συγκεκριμένα εκτίθενται στην απόφαση εκτενώς τα στοιχεία εκείνα που οδήγησαν το Δικαστήριο στην επαρκώς αιτιολογημένη απορριπτική του κρίση, επεξηγούνται οι λόγοι για τους οποίους δεν γίνονται δεκτά τα προκύπτοντα από την ως άνω ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, συμπεράσματα και αιτιολογείται επαρκώς η αντίθετη δικαστική του κρίση με την αναφορά στην προσβαλλόμενη απόφαση ότι η περί εξαρτήσεως κρίση της ως άνω ψυχιάτρου ερείδεται “... στις υποκειμενικές πληροφορίες και μόνον που έλαβε από τον ίδιο τον ...κατηγορούμενο γεγονός που άλλωστε εκφράζεται και με τις σχετικές διατυπώσεις στο συμπέρασμα αυτό ("αυτοαναφορά”, "φαίνεται”) ... Δεν φαίνεται να υπάρχουν διαταραχές λόγου, σκέψης και αντίληψης κατά την εξέταση...”. Οι ιατρικές γνωματεύσεις, γνωμοδοτήσεις που έχουν συνταχθεί από πρόσωπα με ειδικές γνώσεις επιστήμης, κληθέντα να εκφέρουν κρίση για γεγονότα που τέθηκαν υπ' όψη τους, συνεκτιμήθηκαν από το Δικαστήριο μαζί με τις άλλες αποδείξεις ελευθέρως για τη διαμόρφωση της κρίσης του, ως απλά έγγραφα και δεν απαιτείται ειδική αιτιολογία για τη μη αποδοχή των πορισμάτων τους. Τα υπόλοιπα, προσκομισθέντα από τον αναιρεσείοντα έγγραφα, δεν αποτελούν ιδιαίτερο είδος αποδεικτικού μέσου, συνεκτιμήθηκαν ελευθέρως μετά των λοιπών αποδεικτικών μέσων και δεν ήταν αναγκαίο το Δικαστήριο να αντικρούσει τα σχετικά συμπεράσματα τους. Παρά ταύτα, με επαρκή αιτιολογία, παραθέτοντας ειδικά αρνητικά περιστατικά απέρριψε όσα ισχυρίστηκε ο αναιρεσείων περί τοξικομανίας, κατόπιν της επίκλησης αυτών (εγγράφων), μεταξύ των οποίων, των αναγνωσθέντων εγγράφων, όπως του, από 4/1/2019, σημειώματος του Γ.Ν. Καβάλας, των αποτελεσμάτων δείγματος ούρων από 10/1/2018, των μνημονευομένων στο σκεπτικό εγγράφων, της, από 19/1/2019, ιατρικής βεβαίωσης του Ψυχιάτρου Θ. Ε., ο οποίος καταγράφει ότι εξετάστηκε 11 ημέρες μετά την σύλληψη του από τον ίδιο στο Τμήμα Κρατουμένων Αστυνομικής Διεύθυνσης Καβάλας και βρέθηκε να πάσχει από εξάρτηση ναρκωτικών ουσιών με σοβαρά στερητικά συμπτώματα και έλαβε αντιψυχωτική θεραπεία και των, από 6/2/2019, 28/5/2019 και 25/10/2019, βεβαιώσεων του ΓΚΚ Διαβατών Θεσσαλονίκης με βάση τις οποίες την 23/1/2019 κατά την είσοδο του στο ΓΚΚ Διαβατών Θεσσαλονίκης υποβλήθηκε σε τεστ ούρων και βρέθηκε θετικός σε χρήση βενζοδιαζεπινών. Το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο αιτιολόγησε την αντίθετη δικαστική του πεποίθηση, παραθέτοντας τα αποδεδειγμένα εκείνα πραγματικά περιστατικά, τα οποία αποκλείουν αυτά που υποστηρίζονται δια των επικληθέντων υπό του αναιρεσείοντος εγγράφων περί τοξικομανίας. Οι λοιπές αιτιάσεις, με τις οποίες, κατ' εκτίμηση, προβάλλεται η αντίθεση των αναφερομένων στην αίτηση αναίρεσης αποδεικτικών μέσων προς τις ουσιαστικές παραδοχές και το πόρισμα της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, πλήττουν την αναιρετικώς ανέλεγκτη, περί τα πράγματα, κρίση του Δικαστηρίου.
Συνεπώς ο προβλεπόμενος από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ του ΚΠΔ πρώτος λόγος αναίρεσης πρέπει ν' απορριφθεί ως αβάσιμος, όσον αφορά τον αυτοτελή ισχυρισμό περί τοξικομανίας.
Με τον δεύτερο λόγο της ένδικης αίτησης προβάλλεται η πλημμέλεια της έλλειψης ειδικής αιτιολογίας ως προς την απόρριψη του ελαφρυντικού της ειλικρινούς μεταμέλειας (άρθρ.510 παρ. 1 στοιχ. Δ ΚΠΔ, άρθρ. 84 παρ. 2 περ. δ' ΠΚ). Ο αναιρεσείων ισχυρίζεται ότι προτάθηκε εγγράφως και αναπτύχθηκε προφορικώς από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του ο αυτοτελής ισχυρισμός περί αναγνώρισης στο πρόσωπο του της ελαφρυντικής περίστασης της ειλικρινούς μεταμέλειας (άρθρ.84 παρ. 2 περ. δ' ΠΚ), όμως το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο απέρριψε σιωπηρώς τον ισχυρισμό του αυτόν, χωρίς καμία αιτιολογία και ότι ουδόλως εξετάσθηκε αυτός. Στην προκειμένη περίπτωση, από την παραδεκτή επισκόπηση των πρακτικών της προσβαλλόμενης απόφασης, για τα οποία δεν έχει προβληθεί ισχυρισμός περί πλαστότητας, προκύπτει ότι ο αναιρεσείων δια του συνηγόρου του προέβαλε στο Δικαστήριο εγγράφως και τον ανέπτυξε προφορικώς τον αυτοτελή ισχυρισμό της αναγνώρισης της ελαφρυντικής περίστασης της ειλικρινούς μετάνοιας, όμως στη συνέχεια έλαβε χώρα "παραίτηση" από αυτή την ελαφρυντική περίσταση. Ειδικότερα στην σελίδα 65 της προσβαλλόμενης απόφασης παρατίθεται ότι μετά την απαγγελία της παραπάνω απόφασης, αποσφραγίσθηκε ο φάκελος που περιείχε τα ποινικά μητρώα των κηρυχθέντων ενόχων κατηγορουμένων και αυτά αναγνώσθηκαν, χωρίς το περιεχόμενο τους να ανακοινωθεί στο ακροατήριο, σύμφωνα με το άρθρο 572 παρ. 2 ΚΠΔ. Οι συνήγοροι υπεράσπισης του 1ου κατηγορουμένου, (ήδη αναιρεσείοντος) στους οποίους δόθηκε διαδοχικά ο λόγος από την Πρόεδρο, ζήτησαν να αναγνωρισθεί στο πρόσωπο του εντολέα τους η ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84 παρ. 2ε του ΠΚ ενώ παραιτήθηκαν ρητά της αναγνώρισης της ελαφρυντικής περίστασης του άρθρου 84 παρ. 2δ' του ΠΚ. Επομένως από το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο μετά την ως άνω παραίτηση, δεν υφίστατο πλέον υποχρέωση αιτιολογημένης απάντησης επί του ως άνω αυτοτελούς ισχυρισμού. Μετά απ' αυτά, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο ως άνω δεύτερος λόγος, από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ του ΚΠΔ όσον αφορά την έλλειψη αιτιολογίας για την απόρριψη του αυτοτελούς ισχυρισμού του αναιρεσείοντος περί αναγνώρισης της ελαφρυντικής περίστασης του άρθρου 84 παρ. 2 περ. δ' ΠΚ.
Κατά τη διάταξη του άρθρου 2 παρ. 1 του κυρωθέντος με τον ν. 4619/2019 (ΦΕΚ Α’95/11.6.2019) και ισχύοντος από 1.7.2019 (άρθρο δεύτερο του νόμου) Ποινικού Κώδικα: "αν από την τέλεση της πράξης ως την αμετάκλητη εκδίκασή της ίσχυσαν περισσότερες διατάξεις νόμων, εφαρμόζεται αυτή που στη συγκεκριμένη περίπτωση οδηγεί στην ευμενέστερη μεταχείριση του κατηγορουμένου”. Επιεικέστερος είναι ο νόμος που στη συγκεκριμένη κάθε φορά περίπτωση (in concreto) και όχι αφηρημένα οδηγεί στην ευμενέστερη ποινική μεταχείριση του κατηγορουμένου. Επιεικέστερος είναι ο νόμος όταν διαφοροποιεί το πραγματικό του κανόνα δικαίου, εφόσον εκ τούτου ωφελείται ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος. Περαιτέρω, από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 511 εδ. τελ. και 514 Κ.Π.Δ., όπως αυτός ισχύει από 1-7-2019 μετά την κύρωσή του με τον ν. 4620/2019 (ΦΕΚ Α’96/11.6.2019- βλ. άρθρο δεύτερο του νόμου) προκύπτει, ότι στην περίπτωση που μετά τη δημοσίευση της προσβαλλόμενης απόφασης μεταβλήθηκε το νομοθετικό καθεστώς, όσον αφορά στα στοιχεία της αξιόποινης πράξης ή και στην προβλεπόμενη κύρια ή παρεπόμενη ποινή, ο Άρειος Πάγος εφαρμόζει και αυτεπαγγέλτως, κατ' άρθρο 2 παρ. 1 Π.Κ., τον νόμο που ίσχυε από την τέλεση της πράξης έως την αμετάκλητη εκδίκασή της και περιέχει τις ευμενέστερες για τον κατηγορούμενο διατάξεις, εφόσον η αίτηση αναίρεσης είναι παραδεκτή και μάλιστα ανεξάρτητα από την εμφάνιση του κατηγορουμένου κατά τη συζήτηση της τελευταίας. Περαιτέρω, με τον νέο Π.Κ. καταργήθηκαν οι διατάξεις που αναφέρονται στους υπότροπους εγκληματίες για τους οποίους προβλεπόταν βαρύτερη μεταχείριση (βλ. άρθρα 88 - 89 Π.Κ.). Αφενός μεν διότι ελάχιστα εφαρμόσθηκαν στην πράξη, αφετέρου δε διαθέτουν αμφίβολης αξίας νομιμοποιητικό θεμέλιο, με δεδομένο το άτοπο του συνδυασμού ενός χαμηλού βαθμού ενοχής με την υψηλή ειδικοπροληπτική λειτουργία του θεσμού, τη μάλλον σχηματική παρά ρεαλιστική αντίληψη για την προειδοποιητική λειτουργία της προηγούμενης καταδικαστικής απόφασης, την αναποτελεσματικότητα του θεσμού και κυρίως τη, μέσω αυτού, παραβίαση των αρχών της αναλογικότητας και της δίκαιης μεταχείρισης του υπαιτίου, αφού με βάση τις σχετικές διατάξεις, ο υπαίτιος τιμωρείται καθ' υπέρβαση του βαθμού της ενοχής του για το έγκλημα που έχει τελέσει (βλ. αιτιολογική Έκθεση στο σχέδιο νόμου ‘‘Κύρωση του Ποινικού Κώδικα’’). Παράλληλα, με τη μεταβατική διάταξη του άρθρου 463 παρ. 5 του νέου Π.Κ. καταργήθηκαν οι διατάξεις των ειδικών νόμων, με τις οποίες καθορίζονται συνέπειες που καταργούνται με αυτόν. Επομένως, η κατάργηση των ως άνω διατάξεων επεκτείνεται και στον ν. 4139/2013 περί εξαρτησιογόνων ουσιών (ΑΠ 808/2020). Μετά από αυτά, στη συγκεκριμένη περίπτωση συντρέχει περίπτωση εφαρμογής αυτεπαγγέλτως κατά τα άρθρα 2 παρ. 1 Π.Κ. και 511 εδ. δ' Κ.Π.Κ., των επιεικέστερων για τον κατηγορούμενο και ήδη , αναιρεσείοντα, σύμφωνα με τα εκτεθέντα στις παραπάνω μείζονες σκέψεις της παρούσας, διατάξεων. Κατ' ακολουθία όλων των ανωτέρω, πρέπει, να αναιρεθεί εν μέρει η προσβαλλόμενη απόφαση κατ' εφαρμογή αυτεπαγγέλτως από τον Άρειο Πάγο των επιεικέστερων διατάξεων ως προς τις, περί ποινής, διατάξεις της, καθ' ο μέρος αφορά στην επιβαρυντική περίσταση της καθ' υποτροπή τέλεσης της πράξης της διακίνησης ναρκωτικών ουσιών, την οποία (επιβαρυντική) πρέπει να απαλείψει και πλέον για την επιμέτρηση της ποινής εν γένει για την πράξη αυτή για την οποία καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων και η οποία τιμωρείται, σύμφωνα με τη βασική διάταξη του άρθρου 20 ν. 4139/2013, εφόσον μετά την κατάργηση του επιβαρυντικού στοιχείου της υποτροπής, ήδη δεν συγκροτείται διακεκριμένη περίπτωση διακίνησης ναρκωτικών ουσιών. Εξ άλλου σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 83 του νέου ΠΚ, όπως κυρώθηκε με τον ν. 4619/2019, η οποία είναι ευμενέστερη της αντίστοιχης του προϊσχύσαντος, ορίζεται ότι: "Όπου στον νόμο προβλέπεται μειωμένη ποινή χωρίς άλλο προσδιορισμό, το πλαίσιο της καθορίζεται ως εξής: α)..., β) αντί για την ποινή της κάθειρξης τουλάχιστον δέκα ετών, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών ή κάθειρξη έως οκτώ έτη, γ) αντί για την ποινή της κάθειρξης έως δέκα έτη επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους ή κάθειρξη έως έξι έτη, δ)...”.
Περαιτέρω όμως, σύμφωνα με το άρθρο 83 του Π.Κ. όπως αυτό τροποποιήθηκε και ισχύει ήδη, κατ' άρθ. 2 Π.Κ., μετά τη δημοσίευση της προσβαλλόμενης απόφασης, με το άρθ. 7 του ν. 4855/2021, με το οποίο προστίθεται περ. γ' και αναριθμούνται οι περ. γ' και δ' σε περ. δ' και ε' ορίζεται, ότι: "Όπου στον νόμο προβλέπεται μειωμένη ποινή χωρίς άλλο προσδιορισμό, το πλαίσιό της καθορίζεται ως εξής: α) αντί για την ποινή της ισόβιας κάθειρξης, επιβάλλεται κάθειρξη, β) αντί για την ποινή της κάθειρξης τουλάχιστον δέκα (10) ετών, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον δύο (2) ετών ή κάθειρξη έως οκτώ (8) έτη, γ) αντί για την ποινή της κάθειρξης επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους ή κάθειρξη έως οκτώ (8) έτη, δ) αντί για την ποινή της κάθειρξης έως δέκα (10) έτη επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους ή κάθειρξη έως έξι (6) έτη, ε) σε κάθε άλλη περίπτωση, ο δικαστής μειώνει την ποινή ελεύθερα έως το ελάχιστο όριό της....”. Επομένως από τον συνδυασμό της διάταξης του άρθ. 2 Π.Κ. προς εκείνες των άρθρων 514 και 511 του Κ.Π.Δ. προκύπτει ότι στην περίπτωση που μετά τη δημοσίευση της προσβαλλόμενης απόφασης μεταβλήθηκε το νομοθετικό καθεστώς, όσον αφορά τα στοιχεία της αξιόποινης πράξης ή και την προβλεπόμενη ποινή, κύρια ή παρεπόμενη, ο Άρειος Πάγος εφαρμόζει και αυτεπάγγελτα, τον νόμο που ίσχυε από την τέλεση της πράξης έως την αμετάκλητη εκδίκασή της και περιέχει τις ευμενέστερες για τον κατηγορούμενο διατάξεις, εφόσον η αίτηση αναίρεσης είναι παραδεκτή, ανεξάρτητα από την εμφάνιση ή μη του κατηγορουμένου κατά τη συζήτηση της τελευταίας (ΑΠ 327/2020). Στην προκειμένη περίπτωση, πρέπει κατ` εφαρμογή της προαναφερόμενης επιεικέστερης διάταξης του άρθ. 83 περ. γ' ΠΚ, που ίσχυσε μετά τη δημοσίευση της προσβαλλόμενης απόφασης και στην οποία (διάταξη) περιλήφθηκε, ειδικά, υπό το στοιχ. γ' και η περίπτωση προβλεπόμενης ποινής, απλής (πρόσκαιρης) κάθειρξης, όπως εν προκειμένω είναι και η προβλεπόμενη ποινή της πρόσκαιρης καθείρξεως τουλάχιστον 8 ετών του άρθ. 20 παρ. 2 ν. 4139/2013, πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση, μόνο όμως ως προς την επιβληθείσα στον κατηγορούμενο - αναιρεσείοντα, για την υπό στοιχ. Β’ πράξη, που καταδικάστηκε, ποινή και να παραπεμφθεί για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο προκειμένου αυτό να προβεί σε νέα επιμέτρηση αυτής στο πλαίσιο της ευνοϊκότερης ρύθμισης, χωρίς την επιβαρυντική περίπτωση της υποτροπής, των διατάξεων του άρθ. 83 ΠΚ, όπως τροποποιήθηκε με τον ν. 4855/2021, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές από αυτούς που δίκασαν προηγουμένως (άρθρο 522 του ισχύοντος από 1-7-2019 νέου Κ.Π.Δ όπως το άρθρο αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθ. 159 ν. 4855/12-11-2021 και εφαρμόζεται στην προκειμένη περίπτωση, κατά το άρθρο 590 του ιδίου κώδικα, σύμφωνα με το οποίο, "υποθέσεις που εκκρεμούν σε οποιοδήποτε στάδιο της ποινικής διαδικασίας σε οποιοδήποτε βαθμό συνεχίζονται σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος Κώδικα”.
Κατά τα λοιπά και μη υπάρχοντος άλλου λόγου προς έρευνα, πρέπει ν' απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση ως αβάσιμη.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί εν μέρει την, υπ` αριθ. 316/23-7-2021, απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακ/των Θεσσαλονίκης, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό, μόνο ως προς την επιβληθείσα στον πρώτο κατηγορούμενο και ήδη αναιρεσείοντα Γ. Σ., ποινή για την υπό στοιχ. Β’ πράξη της διακίνησης ναρκωτικών ουσιών με τη μορφή της κατοχής από κοινού χωρίς την επιβαρυντική περίπτωση της υποτροπής και κατ' εφαρμογή των διατάξεων των άρθ. 83 περ. γ' και 84 παρ. 2α Π.Κ., όπως αυτός κυρώθηκε και τροποποιήθηκε με ν. 4619/2019, 4637/2019 καθώς και ν. 4855/2021.
Παραπέμπει την υπόθεση, κατά το πιο πάνω αναιρούμενο μέρος της, για νέα συζήτηση και μόνο ως προς την επιβληθείσα ποινή για την ως άνω πράξη και κατά συνέπεια και ως προς τη συνολική ποινή, στο ίδιο δικαστήριο, που θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές, από αυτούς που δίκασαν προηγουμένως.
Απορρίπτει κατά τα λοιπά τη, με αρ. πρωτ. .../19-11-2021, αίτηση-δήλωση του Γ. Σ. του Π., κατοίκου ... (οδός ...) και ήδη κρατούμενου στη Δικαστική Φυλακή Θες/νίκης, ενώπιον του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, για αναίρεση της, υπ` αριθ. 316/23-7-2021, απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Κακ/των Θεσσαλονίκης.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 19 Σεπτεμβρίου 2022.
Η ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗΣ Kαι τούτης αποχωρήσασας από την υπηρεσία αρχαιότερ. της συνθέσεως Αρεοπαγίτης
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 12 Οκτωβρίου 2023.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ