Αστική ευθύνη του Δημοσίου. Κατάχρηση δημόσιας υπηρεσίας. Παράνομη υλική ενέργεια. Βιαιοπραγία Ανθυπαστυνόμου κατά τη διάρκεια ανάκρισης. Βλάβη σώματος ή υγείας. Μελλοντική ζημία. Έννοια. Η έννομη σχέση ως αντικείμενο της αγωγής νοείται στην περίπτωση αυτή μαζί με τη μελλοντική της εξέλιξη, αρκεί να έχει τεθεί το θεμέλιο και να μην εξαρτάται παρά μόνο από τις περιστάσεις που πιθανότατα θα προκύψουν στο μέλλον. Έκταση βέβαιη και προσδιορίσιμη. Αξίωση χρονικά απεριόριστη, για όσο χρόνο διαρκεί η ανικανότητα. Διαφυγόν κέρδος. Έννοια. Ανικανότητα προς εργασία. Ωφέλεια από το ζημιογόνο γεγονός. Συνυπολογισμός ωφέλειας ζημιωθέντος. Σε περίπτωση θανάτωσης ή βλάβης του σώματος ή της υγείας η υποχρέωση προς αποζημίωση δεν αποκλείεται εκ του λόγου ότι άλλος, εκ του νόμου υπόχρεος, κατέβαλε στον παθόντα ορισμένη παροχή. Δεν συνυπολογίζεται, εκτός αν άλλως ορίζει νόμος, η ωφέλεια στην περίπτωση που αυτή προέρχεται από τρίτον εκ του νόμου υπόχρεο σε καταβολή προς ανακούφιση του ζημιωθέντος. Ασφαλιστική υποκατάσταση ΙΚΑ. Επέκταση της ρύθμισης με νόμο και στον ΟΑΕΕ (πρώην ΤΕΒΕ) και στον ΟΓΑ Διαχρονικό δίκαιο. Κρίσιμος χρόνος για την εφαρμογή των νόμων αυτών είναι ο χρόνος του ατυχήματος. Ο νόμος αυτός δεν ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο. Αθροιστικά απολήψιμη παροχή. Αβάσιμος ο ισχυρισμός ότι ο ζημιωθείς δεν θα αποκόμιζε από την εργασία του πρόσοδο λόγω συμπλήρωσης του ορίου συνταξιοδότησης. Ο ασφαλισμένος του ΤΕΒΕ άμα τη συμπληρώσει του 65 ου έτους της ηλικίας του και χρόνου ασφαλίσεως 20 ετών, δεν υποχρεούται να διακόψει την άσκηση του επαγγέλματός του. Απορρίπτει τους ισχυρισμούς. Απορρίπτει την έφεση.