Δικονομία ΣτΕ. Αναίρεση. Επιδίκαση ποσών σε ξένο νόμισμα. Κρίση ότι η διαφορά έχει αντικείμενο προδήλως κατώτερο του ορίου για έκαστο των εναγόντων. Απορρίπτει ισχυρισμό περί δυσχερούς υπολογισμού του ποσού της διαφοράς ένεκα της αδήλου ισοτιμίας Ευρώ – Δολαρίου. Επί αμφισβητήσεως του ποσού της κύριας απαίτησης, από αυτήν προσδιορίζεται το χρηματικό αντικείμενο της διαφοράς, έστω και αν έχει επιδικαστεί η έντοκη καταβολή του. Απαράδεκτος ο ισχυρισμός περί αντιθέσεως της αναιρεσιβαλλόμενης σε αποφάσεις του ΣτΕ, δεδομένου του απαραδέκτου λόγω ποσού. Απορρίπτει ισχυρισμό περί αντιθέσεως της αναιρεσιβαλλόμενης προς προηγούμενες αποφάσεις του ΣτΕ, εφόσον η αναιρεσιβαλλόμενη δεν ασχολείται καθόλου με το ζήτημα του τρόπου υπολογισμού του επίδικου επιδόματος, ενώ το αναιρεσείον δεν είχε προβάλει σχετικό λόγο έφεσης. Παραδεκτή η προβολή ισχυρισμού περί αντισυνταγματικότητος κανονιστικής πράξεως, πλην όμως, εν προκειμένω, το θέμα της αντισυνταγματικότητας της διάταξης, με βάση την οποία δεν δικαιούνται την προσαύξηση στέγης του επιδόματος αλλοδαπής οι εκ των αστυνομικών υπαλλήλων που τους ανατίθενται καθήκοντα προσωπικού ασφαλείας, έχει ήδη κριθεί. Δεν απαιτείται νομολογία που να επιλύει το ανωτέρω ζήτημα «συνδυαστικά» με αυτό της βάσης υπολογισμού της εν λόγω προσαυξήσεως. Απορρίπτει αναίρεση.