Δικονομία ΣτΕ. Αναίρεση. Διαφορές με χρηματικό αντικείμενο άνω του ορίου. Δικονομική υποχρέωση τεκμηρίωσης του παραδεκτού με ειδικούς και συγκεκριμένους ισχυρισμούς στο εισαγωγικό δικόγραφο για ανυπαρξία σχετικής νομολογίας ή για αντίθεση της προσβαλλόμενης αποφάσεως προς πάγια νομολογία ενός τουλάχιστον εκ των τριών ανωτάτων δικαστηρίων ή του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου ή προς ανέκκλητη απόφαση διοικητικού δικαστηρίου. Η αντίθεση απαιτείται να αναφέρεται αποκλειστικά στην ερμηνεία διατάξεως ή γενικής αρχής και όχι στην αιτιολογία. Μη αντίθεση των διατάξεων του άρθρου 12 παρ. 1 του ν. 3900/2010 στο Σύνταγμα, την ΕΣΔΑ και το Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο αυτής. Το αναιρετικό δικαστήριο δεν δύναται να ερευνήσει αυτεπαγγέλτως ισχυρισμό για το κατ’ εξαίρεση παραδεκτό της αιτήσεως αναιρέσεως κατά το ν. 3900/2010. Μη αποδεκτή η επίκληση αποφάσεων του ΣτΕ και του ΕΔΔΑ που γίνεται προς ενίσχυση της βασιμότητας των προβαλλόμενων λόγων αναιρέσεως και όχι ειδικώς προς άρση του απαραδέκτου της αιτήσεως αναιρέσεως. Απαράδεκτη η αναίρεση κατ΄ αποφάσεως που δεν αναγνώρισε δικαίωμα αποζημιώσεως Συνεταιρισμού που αποστερήθηκε του δικαιώματος δόμησης ιδιοκτησίας του συμπεριληφθείσας σε Ζώνη Περιβαλλοντικής Προστασίας.