Συμμόρφωση Διοικήσεως. Υποχρεώσεις που απορρέουν. Απόρριψη αγωγής αποζημιώσεως ένεκα μακρόχρονης «δέσμευσης» ακινήτου. Ορθώς κρίθηκε πως οι ενάγοντες δεν εξειδικεύουν τις παράνομες πράξεις που προκάλεσαν βλάβη και επέφεραν συγκεκριμένο ζημιογόνο αποτέλεσμα, ενώ δεν αρκούσε η γενική αναφορά σε ενέργειες της Διοικήσεως που δημιούργησαν αβεβαιότητα περί την κατάσταση του ακινήτου και, συνεπώς, αδυναμία αξιοποιήσεως και εκμεταλλεύσεως τούτου. Αβάσιμος ο λόγος περί αναιτιολόγητης κρίσης του Εφετείου αναφορικά με την παραδοχή του ότι δεν θεμελιώνεται αξίωση αποζημιώσεως, καθόσον η μη νομίμως εκδοθείσα – και εν συνεχεία ακυρωθείσα – οικοδομική άδεια δεν θα μπορούσε να αποτελέσει έρεισμα στην αξίωση των αναιρεσειόντων να τους καταβληθούν, ως αποζημίωση, μισθώματα που θα εισέπρατταν, μετά την ανέγερση πολυώροφης οικοδομής. Ακύρωση της σιωπηρής άρνησης της διοίκησης να αποφανθεί επί αιτήσεως κοπής δένδρων. Εσφαλμένα το Εφετείο έκρινε ότι εν προκειμένω η υποχρέωση της Διοικήσεως προς συμμόρφωση στην απόφαση του ΣτΕ εξαντλήθηκε με την έκδοση εγγράφου του Τμήματος Πολεοδομίας του αναιρεσίβλητου Δήμου και δεν εξέτασε αν η προκύπτουσα από το περιεχόμενο του εν λόγω εγγράφου στάση της Διοικήσεως συνιστούσε πράγματι συμμόρφωση προς τα δικαστικώς κριθέντα ή εμμονή των αρμόδιων οργάνων του Δήμου να μη εκδώσουν άδεια κοπής δένδρων (και, συνακόλουθα, οικοδομική άδεια) για λόγους διαφορετικούς από τους προβλεπόμενους στο νόμο σχετικά με την ανέγερση οικοδομής σε ακίνητο με άξια προστασίας δένδρα, όπως, άλλωστε, κρίθηκε με σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Δεκτή η αναίρεση κατά το μέρος που στρέφεται κατά του Δήμου και η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση πρέπει να αναιρεθεί κατά το αντίστοιχο μέρος, η δε υπόθεση πρέπει να παραπεμφθεί στο ίδιο δικαστήριο για νέα κρίση.