Δικονομία ΣτΕ. Αναίρεση που ασκείται υπό την ισχύ του Ν. 3900/2010. Διαφορά με χρηματικό αντικείμενο άνω του ορίου. Προϋποθέσεις παραδεκτού της αναίρεσης. Δικονομική υποχρέωση τεκμηρίωσης του παραδεκτού με ειδικούς και συγκεκριμένους ισχυρισμούς στο εισαγωγικό δικόγραφο για ανυπαρξία σχετικής νομολογίας ή για αντίθεση της προσβαλλόμενης αποφάσεως προς πάγια νομολογία ενός τουλάχιστον εκ των τριών ανωτάτων δικαστηρίων ή του ΑΕΔ ή προς ανέκκλητη απόφαση διοικητικού δικαστηρίου. Κατεδάφιση αυθαιρέτου που είχε ανεγερθεί επί δασικής εκτάσεως. Ισχυρισμός δημοσίου περί αντίθεσης της αναιρεσιβαλλόμενης με αποφάσεις του ΣτΕ, με τις οποίες γίνεται δεκτό ότι, εφόσον πριν από την έκδοση της διαταγής κατεδάφισης, κλήθηκε ο υπόχρεος σε προηγούμενη ακρόαση, δεν απαιτείται εκ νέου κλήτευσή του πριν από την έκδοση πρωτοκόλλου επιβολής ειδικής αποζημίωσης. Βάσιμος ο ανωτέρω ισχυρισμός. Δεκτή η αναίρεση. Αναπομπή στο εκδόσαν την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση διοικητικό Πρωτοδικείο, για διευκρινίσεις ως προς το πραγματικό, αν και στο μεταξύ έχει καταστεί αρμόδιο το διοικητικό Εφετείο.
Ειδική αποζημίωση για την ανέγερση και διατήρηση αυθαίρετης κατασκευής εντός δάσους ή δασικής έκτασης. Αποτελεί διοικητική κύρωση. Διοικητικές οι διαφορές που γεννώνται από την έκδοση του οικείου πρωτοκόλλου. Αντικείμενο των εν λόγω διαφορών. Ένδικα βοηθήματα. Αρμόδια δικαστήρια. Δυνατότητα άσκησης αναίρεσης. Η υποχρέωση του αυθαιρέτως εγκαταστήσαντος κατασκευή εντός δάσους ή δασικής έκτασης να προβεί στην καθαίρεσή της και την αποκατάσταση του δάσους αρχίζει από την κλήτευσή του. Η οικειοθελής παράδοση του κτίσματος προς κατεδάφιση, έστω και μετά την έκδοση του πρωτοκόλλου, το οποίο επίσης κοινοποιείται, αποτελεί λόγο αποφυγής της καταβολής της αποζημίωσης.