Σύνταγμα. Προστασία Ιδιοκτησίας. Πολεοδομικές δεσμεύσεις ακινήτων πέραν του ευλόγου χρόνου χωρίς συντέλεση της απαλλοτρίωσης. Υποχρέωση της διοίκησης για άρση, ακόμη και αν απαιτείται η τροποποίηση του σχεδίου πόλεως ή της πολεοδομικής μελέτης, για την οποία ο νόμος προβλέπει την τήρηση ορισμένων διατυπώσεων. Με μόνη την άρση της απαλλοτρίωσης ή του βάρους το ακίνητο δεν καθίσταται αυτομάτως οικοδομήσιμο. Μη δέσμευση της διοίκησης να καταστήσει άνευ ετέρου οικοδομήσιμο το ακίνητο. Τί οφείλει να εξετάσει. Επανεποβολή της απαλλοτρίωσης ή του ρυμοτομικού βάρους. Προϋποθέσεις. Επαρκές το νομοθετικό έρεισμα της προσβαλλόμενης απόφασης, τόσο ως προς το κριτήριο της σοβαρής πολεοδομικής ανάγκης για τη διατήρηση του επίμαχου ακινήτου ως κοινόχρηστου χώρου, όσο και αναφορικά με την πρόθεση, αλλά και τη δυνατότητα του ενδιαφερόμενου Δήμου για την άμεση συντέλεση της απαλλοτρίωσης. Απορρίπτει αίτηση ακυρώσεως.
Δικονομία ΣτΕ. Ακυρωτικές διαφορές. Απαράδεκτος ο αυτοτελής λόγος ακυρώσεως που δεν προβάλλεται με το δικόγραφο των προσθέτων λόγων, αλλά με το υπόμνημα.